rong>Frederick Forsyth is terug. De koning van de faction thriller, bekend geworden door zijn boek De dag van de jakhals (alweer 48 jaar geleden!), is een tijdje van de radar geweest. En nu is er De vos. Dat maakt nieuwsgierig!

Amerikaanse specialisten van de geheime afluisterdienst NSA ontdekken dat iemand die hun diepste krochten heeft zitten rondneuzen. ‘Gekeken, maar niets aangeraakt’. Wie is die computergenius die hun systemen heeft gehackt? Het spoor leidt naar Luke Jennings, een 18-jarige autistische jongen die een wonder is in de digitale wereld. De Amerikanen willen hem berechten, de Britten -in de vorm van oud-inlichtingenman Adrian Weston- hebben andere plannen met hem. De vertrouweling van de Britse premier Marjory Graham wil hem inzetten tegen dreigingen van buitenaf. Zo zijn de Russen op pad om oorlog te gaan voeren. Middels een aantal digitale aanvallen zet Weston ze een hack. En hetzelfde geldt voor de Noord-Koreanen, die toch doorgaan met geheime nucleaire programma. Met een paar drukken op een toets weet Luke Jennings een golf van vernietiging te plegen.

Het gaat echter niet zonder sporen na te laten. Majoor Krilov van de Russische FSB komt Weston op het spoor en stuurt een aantal geheime moordteams op Luke Jennings af. Komt dit wel goed?

Forsyth werd in de laatste vijf decennia vooral bekend door zijn heerlijke mix van fictie en feiten. Zijn doorbraak was De dag van de jakhals, over de aanslag op president De Gaulle. Maar ook boeken als De honden van de oorlog en Geheim dossier Odessa zijn klassiekers in het genre. De prediker was zijn laatste faction thriller en dateert alweer van een paar jaar geleden. Daarna volgde nog een biografie over zijn tijd bij de geheime dienst, maar de echte fans keken al langer uit naar een nieuwe faction thriller.

Of De vos zal bekoren, ligt aan de opstelling van de lezer. Iemand die op zoek is naar diepgaande personages, een stevig plot en verrassingen komt van een koude kermis thuis. Een lezer die een geheime jacht en realistische vernietigingsacties wil lezen, zal aan De vos weer uren leesplezier beleven.

Luke Jennings en Adrian Weston zijn de twee hoofdpersonages in De vos. Ze kunnen haast niet meer van elkaar verschillen dan ze doen; Jennings is verlegen en teruggetrokken en Weston is een oude rot in het vak die zelfs bij de premier op de koffie komt. Deze mix is verfrissend. Aan de andere kant is vooral majoor Krilov een personage die naar voren wordt gebracht. Het blijkt al snel dat hij en Weston elkaar al sinds de Koude Oorlog kennen. Geen van de karakters wordt echt uitgediept, dus of je sympathie voor de personen kunt opbrengen is de vraag.

De plot is eigenlijk geen plot. Het is meer een opsomming van acties die Jennings via de computer uitvoert en de gevolgen hiervan. Dit is echter interessant om te lezen, want Forsyth heeft zoals altijd veel research gedaan voordat hij het verhaal aan het papier toevertrouwde. De details in De vos zijn dan ook van hoog niveau en dragen de plot voor een groot gedeelte.

Maar wat Forsyth eigenlijk echt aan het voetlicht brengt, is de precaire situatie in de wereld. De Russen zijn hard op weg om opnieuw een isolationistische maatschappij te worden, die zijn tentakels ver heeft uitgestrekt met oliepijpleidingen en andere delfstoffen. Daarnaast stelt Forsyth de echte denuclearisatie van Noord-Korea aan de orde. Trump kan het weleens gruwelijk verkeerd hebben als hij zegt dat Noord-Korea openstaat voor verbinding met het Westen. Dat maakt De vos nog even iets meer realistisch.

Al met al is De vos voor de fans van faction thrillers weer een echte aanrader. Verwacht geen groots uitgewerkte personages, maar wel een fascinerend verhaal over hedendaagse oorlogsvoering die op een bijzonder gedetailleerde manier is uitgewerkt.