Dat Duitsland nu niet echt gezegend is met een groot aantal succesvolle schrijvers van thrillers is een gegeven. Melanie Raabe, Andreas Pfluge en Klaus Peter Wolf waren jarenlang de toonaangevende namen. Sinds enige jaren zijn daar Nele Neuhaus en vooral Sebastian Fitzek bijgekomen.

De laatste is met Stoel 7A inmiddels toe aan zijn twaalfde boek dat vertaald is in het Nederlands. In Duitsland is hij inmiddels toe aan boek nr. 18, een aantal titels van zijn hand zijn dus (nog) niet in het Nederlands vertaald. Fitzek is in Duitsland een groot commercieel succes en dat niet alleen met het verkopen van zijn boeken. Zo zijn er inmiddels twee kaart- en bordspellen verschenen aan de hand van de verhalen vaan Fitzek, en dat kan niet iedere auteur vermelden op zijn CV.

In 2011 startte Fitzek in samenwerking met de Group Bertelmanns de actie ‘Interactieve roman met Sebastian Fitzek’ waarbij fans via Facebook vijf weken te tijd kregen om gezamenlijk aan de roman ‘Der Profi’ mee te werken. In mei 2011 was dit e- book kosteloos te downloaden. Het geeft aan hoe hij zijn populariteit probeert te vergroten door niet alleen te leunen op zijn verkoop van boeken.

Sebastian Fitzek is in 1971 in Berlijn geboren en nadat hij zijn staatsexamen behaalde, promoveerde hij in het copyright. Daarna is heeft hij als chef-redacteur en programmadirecteur voor verschillende radiostations gewerkt. In 2006 verscheen zijn eerste psych thriller, Die Therapie, die ook in datzelfde jaar een Nederlandse vertaling kreeg. En het was in Duitsland direct raak. Hij werd voor verscheidene prijzen genomineerd en al in 2006 werden de rechten voor een verfilming van het boek al verkocht. Vanaf dat moment was Sebastian Fitzek de ster in het Duitse thrillerland. Zijn boeken werden al tv-film vanaf 2011 met enige regelmaat op de Duitse TV vertoond en zijn boeken bleven constant veel verkocht worden.

Toch kwam er natuurlijk ook kritiek en met name vanaf 2015 werd deze kritiek steeds hardnekkiger. Zeker nadat zijn thriller Das Joshua-profil (Het Josuaprofiel) was uitgekomen was het commentaar niet mals. Zijn grootste criticaster is Denis Scheck, die als literatuurrecensent Fitzek talentloos noemt, zijn boeken hangen van clichés aan elkaar en noemt hem een domme auteur, “die de absolute nullijn vertegenwoordigd wat betreft de Duitse literatuur”.

De kritiek die ook wel vaker wordt geventileerd is Fitzek in zijn laatstverschenen boeken de geloofwaardigheid van zijn verhalen steeds vaker probeert op te rekken en na het lezen van Stoel 7A is deze kritiek terecht. Dit verhaal geeft aan dat de schrijver de randen van de geloofwaardigheid ruimschoots heeft opgerekt en ook over deze rand is heengegaan.

Mats Kruger is een ervaren en succesvol psychiater maar is voor zijn privéproblemen gevlucht naar Buenos Aires. Als hij in jaren weer een bericht ontvangt van zijn dochter Nele blijkt het dat zij hoogzwanger is en naar het ziekenhuis gaat om te bevallen. Mats moet zijn vliegangst overwinnen om naar Berlijn te vliegen en zijn dochter onder ogen te komen en zijn kleinkind te zien. Nadat het lijkt dat zijn vliegangst onder controle is en hij zich probeert te ontspannen voor de ruim 18 uur durende vlucht, vertelt een vreemdeling hem dat een van Mats’ zijn ex- patiënten zich ook aan boord bevindt. Deze ex-patiënt heeft hij ooit genezen van de meest gruwelijke moorddadige fantasieën.

Als blijkt dat Nele niet in het ziekenhuis terecht komt maar ontvoerd wordt, terwijl haar vruchtwater inmiddels is gebroken, krijgt Mats in het vliegtuig de opdracht om zijn ex-patiënt te bewerken zodat zij van een stabiel persoon weer labiel wordt. Onder bedreiging van het doden van zijn dochter en kleinkind moet hij tegelijk zien te voorkomen dat de 600 medepassagiers niet de dood in worden gejaagd.

Wat Sebastian Fitzek tot een goed auteur maakt is dat hij zijn personages tot in perfectie weet uit te werken. Zo is met name Mats Kruger een man die in het begin van het boek nu niet direct de sympathie van de lezer aan zijn kant weet te vinden, maar Fitzek weet in het verhaal het toch voor elkaar te krijgen dat de mening gaat kantelen. En dat weet hij met meerder personages voor elkaar te krijgen. Dus de eerste indruk die de lezer krijgt wordt subtiel ter discussie gezet. Daarnaast weet hij goed zijn verhaal te vertellen, hoe absurdistisch het soms ook wordt. Men kan er niet omheen dat Fitzek een echte verhalenverteller is en daarom is het zo jammer dat hij het nodig vindt om de randen van de geloofwaardigheid op te zoeken. Dat doet hij zodanig, dat hij niet de mogelijkheid heeft om zijn verhaal dan nog bij te sturen. Enorm jammer, want de ingrediënten zijn ruim voorhanden om een indrukwekkend verhaal te maken maar Fitzek laat dit volledig uit de hand lopen.

Zeker naarmate het verhaal vordert zullen de wenkbrauwen van de lezers vaker gaan fronsen en meer en meer moet de schrijver noodgrepen uithalen om het boek nog enigszins aan een acceptabel einde te laten belanden. Halverwege het boek lijkt hij de draad kwijt te raken en heeft de grootst mogelijke moeite om dit niet in het geheel te laten ontsporen. Dit doet enorm afbreuk aan de kwaliteit en kracht van Stoel 7A en dat is jammer.

Het nawoord is vrij lang geworden en daarin probeert Fitzek nog wat recht te breien waar hij in zijn verhaal vele steken heeft laten vallen. En dat zegt eigenlijk genoeg als een schrijver zich voor zijn eigen verhaal gaat rechtvaardigen.

Stoel 7A kan met recht als een gemiste kans worden gezien. Maar toch: een gemiste kans van Fitzek voelt wel als een ruime voldoende.