Billy, een labiele jongen die ineens in het kantoor van Cormoran Strike staat, denkt als een kind een moord gezien te hebben. Hoewel hij zich de gebeurtenis niet kan herinneren met concrete details, neemt de privédetective hem direct serieus. Maar voordat hij kan vragen naar het hoe en wat vlucht Billy in paniek. Strike en Robin Ellacot (ooit zijn assistente, nu partner bij het detectivebureau) proberen Billy's verhaal te onderzoeken en dat leidt hen via de achterstraatjes van Londen naar de Houses of Parliament. Maar ook naar een huis op het platteland. Het onderzoek loopt niet geheel soepel want Strike heeft door een eerdere zaak die hij oploste een behoorlijke bekendheid verkregen. Hierdoor is onopvallend zijn niet makkelijk meer maar zijn relatie met Robin staat ook onder hoogspanning. Is het verhaal van Billy waar?

Een nieuw meesterwerk van J.K. Rowling onder haar pseudoniem Robert Galbraith in de serie van Cormoran Strike en Robin Ellacott, die eerder niets dan lof kregen in de (inter)nationale pers. En er kan van Witte dood niets anders gezegd worden dan dat dit het volgende pareltje is in de reeks, maar ook een boek dat prima losstaand gelezen kan worden.

Strike en Ellacot duiken in de wereld van de politiek, oude families met bijbehorende geheimen en intriges, linkse activisten en dat allemaal tijdens de Olympische spelen van 2012. Wat daarin opvalt is dat het boek je vanaf pagina één te pakken heeft; het is niet meer weg te leggen. Londen en het platteland, het kantoor van Strike, pubs en de Houses of Parliament, alle plekken die een rol spelen in dit verhaal worden tot in detail beschreven. Niet alleen hoe het eruit ziet, ook de sfeer, de mensen en hun gevoelens en gedachten. Het zorgt ervoor dat je je in de mensen kan verplaatsen, dat je in het verhaal gezogen wordt en alleen maar wil weten; hoe loopt dit af? Waarbij je stukje bij beetje achter meer informatie komt die de sleutel zijn tot het oplossen van het mysterie. En toch blijft het plot spannend, onvoorspelbaar, onverwacht en is pas duidelijk wat er is gebeurt en wie daarvoor verantwoordelijk was in de allerlaatste hoofdstukken.

Strike en Ellacot zijn personages die complex en mysterieus in elkaar zitten en elke pagina die je omslaat maakt je alleen maar nieuwsgieriger naar hun persoon en achtergrond. Als er dan al een negatief punt aan dit boek is, dan is het dat de ontstane nieuwsgierigheid naar hoe het tussen die twee afloopt op persoonlijk vlak niet afgemaakt wordt.

Al met al is Witte dood een echte pageturner, goed in elkaar gezet en nu maar hopen dat het vervolg er snel is!