Als een detectivebureau (Eyewitness genaamd) bestaat uit vader en zoon waarvan de vader de negentig is genaderd en de zoon inmiddels arbeidsgehandicapt is en als hun beste ingang bij de lokale politie een rechercheur is die bijna met pensioen gaat en een redelijk groot drankprobleem heeft, dan is dit niet een aanlokkelijk gegeven om een thriller te lezen van vierhonderd bladzijden.

Maar Duister verleden van Wim Hendrikse verveelt echt geen moment. Toegegeven het aantal maal dat de hoofdpersonages aan de drank gaan is legio en men kan zich afvragen of dit niet nadelig is voor de scherpte die men zeker nodig heeft om de verschillende zaken die in het boek voorkomen op te lossen.

Wim Hendrikse weet prima zijn verhaal te vertellen. Zijn personages gaan leven in het verhaal en hebben allemaal een plek gekregen waardoor zijn boek Duister verleden verrassend is. Soms is het verhaal net een kabbelend beekje waar je met plezier naar kan kijken maar op een zeker moment ook wel genoeg van hebt. En net op dat moment weet de schrijver het verhaal een draai te geven waardoor de spanning toeneemt.

Verwacht geen spannende achtervolgingen of over veel pagina’s uitgesmeerde moordpartijen, maar heel subtiel weet Hendrikse toch een aantal vrij bloedige moorden in zijn verhaal te verwerken, die zeker in de loop van het verhaal horen. Zo kan de lezer van het ene moment in de woonkamer van de vader en moeder van detective Joop Hamelink zijn en er een discussie zijn over de onkostenvergoeding van de zoon en op het volgende moment in een kamer waar een gruwelijke moord plaatsvindt. Deze scenes weet de schrijver moeiteloos te implementeren in zijn verhaal.

Wim Hendrikse is onder de David Bowie fans een fenomeen. Hij heeft aanvankelijk naslagwerken geschreven over de jammerlijk veel te vroeg overleden Britse zanger. Bowie fans verslonden zijn werk en is 2016 schreef hij de absolute bestseller David Bowie, biografie van een superster, die ook in het Engels werd vertaald. De biografie was net af toen het overlijden van Bowie wereldkundig werd gemaakt. Tussen 2005 en 206 schreef hij ook een bundel korte verhalen en een komische roman. In 2016 schreef hij zijn eerste thriller; Familiegeheimen en in 2018 schreef hij zijn eerste boek over het detectivebureau Eyewitness, gevolgd in 2019 door Duister verleden met detective Joop Hamelink in de hoofdrol. De verhalen spelen zich af in Zeeuws-Vlaanderen. In de beide laatste verhalen heeft hij verhalen verwerkt die zijn ouders hem vertelde in de tijd dat zij in Zonnemaire woonden.

Een aantal verdachte zaken vinden in korte tijd plaats in het leven van archeologe Linda Francke. Haar moeder komt te overlijden en kort daarop verdwijnt haar zus en vervolgens wordt er bij haar thuis ingebroken en een man overlijdt onder verdachte omstandigheden. Al deze zaken blijven onopgelost. Bij de aanleg van een nieuwe zeesluis wordt tijdens graafwerkzaamheden in Terneuzen een skelet van een baby gevonden, die omstreeks 1830 is vermoord. Bij deze werkzaamheden was ook Linda Francke betrokken en de vraag is of dit toeval kan zijn.

Detective Joop Hamelink en rechercheur Theo de Rooy vinden in een woning een gruwelijk verminkt lijk, waardoor de gebeurtenissen in een stroomversnelling komen. Alles wijst erop dat Linda Francke niet het onschuldige type is waarvoor ze zich voordoet en constant feiten achterhoudt voor Joop Hamelink, waardoor een oplossing steeds verder weg lijkt. Een interessant spoor leidt naar een kleine sekte in Zuiddorpe, geleid door een man die heel angstvallig zijn vroegere, ware identiteit verborgen probeert te houden, maar langzaam maar zeker sluit het net.

Er lopen een aantal verhaallijnen naast elkaar in het boek maar dat is zelden storend voor de lezer en naarmate het verhaal vordert lopen de verhaallijnen soepel in elkaar over. Het boek bestaat uit 75 hoofdstukken waarin de schrijver zijn lezers meeneemt in een beschouwing over zijn Zeeland, het deel van Nederland waar zijn roots liggen en een belangrijke plaats in zijn verhalen innemen.

Vooral de ontwikkeling van zijn personages maakt dit boek evenwichtig en lezenswaardig. Zijn karakters zijn kwetsbaar en zijn zich meer dan bewust van hun eventuele tekortkomingen, maar kunnen op dermate veel ervaring terugvallen dat deze tekortkomingen verbloemd kunnen worden. Dat Wim Hendrikse soms wat op de rem trapt is volledig in lijn met de omgeving waar zijn verhaal zich afspeelt, maar hij weet het verhaal altijd van nieuwe impulsen te voorzien waardoor dit nooit stilvalt.

Zeker de rol die de vader en moeder in het verhaal spelen is het rustpunt in het boek. Daar wordt het relativeren tot een kunst verheven en het leven beschouwt. De vader van Joop Hamelink is op zijn oude leeftijd een genie in het hacken van computers maar is ook regelmatig met de dood bezig, daar hij zelf het einde voelt naderen. Deze gesprekken leveren een mooie bijdrage aan het vormgeven van de personages.

Misschien is het voor de thrillerlezer niet een boek wat men als eerste uit een groot aanbod zou nemen om te lezen, maar dit boek is meer dan de moeite waard om te lezen. Wim Hendrikse is naast een fameus biograaf van de geweldige David Bowie ook een mooi verhaalverteller.