Toen Luc Deflo op 26 november 2018 op 60-jarige leeftijd overleed, had hij 35 thrillers op zijn naam staan en was hij begonnen met schrijven in 1999. Zijn eerste boek was Naakte zielen en in dit verhaal was het speurders duo Defleu en Bosman de hoofdpersonages. Na zeven boeken met dit duo vond de schrijver het tijd voor een nieuwe uitdaging en in 2005 kwam hij met de nieuwe creatie Cel 5, over vijf rechercheurs, die vermiste kinderen opspoorden.

Toen Luc Deflo overleed werd als snel bekend dat hij nog vier verhalen klaar had om uitgegeven te worden en bij uitgever Van Halewyck is de eerste van deze vier, Levend speelgoed uitgebracht. Opvallend is dat hij rechercheur Deleu weer heeft ingezet maar nu met een nieuwe partner, zijn vriendin Nadia Mendonck.

Tot het laatst van zijn leven heeft hij zich ingezet voor zijn verhalen. Het voordeel hiervan was de ambitie, het nadeel de persoonlijke opvatting wanneer een recensent het boek minder goed vond. Het zegt veel over de gedrevenheid van de vriendelijke en charismatische man.

Met Levend speelgoed heeft Deflo een boek afgeleverd wat beter is dan zijn vorige titel, Verdorven, maar hij haalt bij lange na niet het niveau wat hij bij zijn boeken van Cel 5 behaalde. Het lijkt alsof de schrijver steeds meer op de automatische piloot opereerde.

Ann Gulikers, is een prima studente en van goede komaf. Ze verdwijnt spoorloos op de campus van haar school. Haar smartphone ligt nog op haar kamer en haar wasgoed ligt nog in de gemeenschappelijke wasmachine in de wasserette.

Voor rechercheurs Dirk Deleu en Nadia Mendonck is het direct duidelijk dat zij het slachtoffer is van een verontrustende verdwijning. Alle mogelijke pogingen worden gedaan om informatie te krijgen over deze verdwijning maar het is alsof zij van de aardbodem is verdwenen. Geen aanknopingspunten en geen getuigen en ook nog eens geen motief voor deze misdaad.

Als een andere studente, Bea Scholten ook verdwijnt is er nu wel een spoor. Een jongeman met zijn voet in het gips is vlak voor de verdwijning van Bea samen met haar gezien. In de Witrijtse bossen, op de Belgische-Nederlandse grens wordt een lugubere ontdekking gedaan, waardoor het gehele onderzoek in een stroomversnelling komt. Dan staan Deleu en Mendonck opeens voor hun gruwelijkste zaak ooit.

Vanaf het begin van het boek is duidelijk wie de dader is maar het is vooral interessant om te volgen in hoeverre dit nadelig voor het verhaal is. Het stoort niet maar neemt wel een groot deel van de spanning weg uit het verhaal. En die spanningsboog is niet heel erg hoog, maar het verhaal is onderhoudend en heeft een aantal verrassende wendingen maar dat is niet genoeg om het boek de hemel in te prijzen. Daarvoor blijft het verhaal te vlak.

Zoals we gewend zijn van Deflo zijn de personages goed verzorgd en heeft hij niet veel tekst nodig om deze vorm te geven. In dit boek is vooral de uiteindelijke moordenaar en kidnapper zorgvuldig beschreven en ondanks zijn daden weet Luc Deflo zijn personage toch interessant te houden.

Als het lijkt alsof de dader halverwege het boek al tegen de lamp loopt heeft de schrijver een aantal niet al te overtuigende Houdini acts opgenomen waardoor hij langer op vrije voeten kan zijn. Deze uitvluchten zijn niet bijster overtuigend en soms wat vergezocht. De rol die rechercheur Mendonck in deze speelt komt niet echt overtuigend over.

Het boek is alles bij elkaar wel lezenswaardig en door de vele Deflo fans zal ook dit verhaal verslonden worden, maar voor een schrijver van dit kaliber is het toch te weinig wat hij heeft te bieden in Levend speelgoed. Luc Deflo kan zich helaas niet meer uiten over deze en andere recensies. Dat is betreurenswaardig, want dat maakt het schrijven van genuanceerde recensies er niet gemakkelijker op.

Voorin Levend speelgoed staat een indrukwekkend In Memoriam van de veel te vroeg overleden Belgische schrijver. Hij won in 2008 de Hercule Poirot prijs voor zijn boek Pitbull, wat overigens meer dan terecht was. Het niveau van dat boek haalt hij met Levend speelgoed bij lange na niet.