“Het geluid van schoppen die krachtig in de stevige veengrond werden gestoken was onmiskenbaar. Soms klonk het tegelijk, en dan weer uit de maat: het overlapte, ging uiteen, tuimelde over elkaar heen en kwam dan weer samen, net zoals het gehijg van de mannen.”Het echtpaar Will en Alice Somerville trekken naar de Schotse Hooglanden op zoek naar een schat die daar door de grootvader van Alice zou zijn achtergelaten. Als zij met de hulp van Hamish Mackenzie de vermoedelijke locatie hebben gevonden starten ze al snel met graven. Bij het graven duiden zij echter niet alleen op spullen uit een oude erfenis, maar ook op een oud lijk dat door de veengrond verrassend genoeg goed bewaard is gebleven. Omdat alles wijst op een cold case wordt rechercheur Karen Pirie ingeschakeld om de moord te onderzoeken. De aanwijzingen die met het onderzoek naar voren komen leiden Pirie helemaal terug tot aan de Tweede Wereldoorlog.
“Maar de tweede kist was een heel ander verhaal. Ik wist meteen dat er iets niet klopte. De bovenkant van de kist was losgehaald. En toen we de veengrond en de planken begonnen weg te halen, beseften we dat we naar de arm van een mens stonden te kijken.”De rode draad in Geschonden graf is enerzijds het moordonderzoek naar aanleiding van het lijk dat wordt aangetroffen in de veengrond van de Schotse Hooglanden en anderzijds de rivaliteit tussen Karen Pirie en de nieuwe hoofdcommissaris Ann Markie. Val McDermid besteedt veel zorg aan de psychologische ontwikkeling van het personage Karen Pirie, de wijze waarop zij zich langzaam aan herpakt na het verlies van haar partner en zich weer enigszins openstelt voor de liefde. Daarentegen is de plot van het verhaal niet bijzonder te noemen, het voelt haast als een regulier moordonderzoek. Het is dan ook niet vreemd dat McDermid naast het primaire moordonderzoek nog twee andere verhaallijnen gebruikt om het boek, en daarmee de dagelijkse beslommeringen van Karen Pirie, te vullen.
Write your review!