Als je als auteur het idee hebt om een trilogie te schrijven, zijn er een aantal zaken waar rekening mee gehouden moet worden. Zo is met name de draagwijdte van het verhaal van belang. Kun je een verhaal schrijven dat drie delen spannend en dermate interessant blijft zodat de lezers niet na twee delen afhaken? Is er voldoende verhaal om niet onnodig de tekst op te rekken om de boeken vol te krijgen, waardoor er te veel randzaken mee gaan wegen die de verhaallijnen er niet sterker op maken? Daarnaast is het vooral van belang of een auteur kiest voor de mogelijkheid om de delen afzonderlijk van elkaar leesbaar moeten zijn of zijn/haar verhaallijnen dermate uitsmeert dat het bijna onmogelijk is om deel drie te lezen zonder dat de eerder verschenen boeken niet zijn gelezen.

Dat laatste is het geval bij de Resistance trilogie van Louise Boije af Gennas. Doelgericht is het derde deel van deze trilogie en als men met name de eerste honderd bladzijden leest, dan is het bijna onmogelijk om een lijn te vinden in het boek. Want er wordt permanent terugverwezen naar de eerdere delen. En daar is uw manco als recensent; om een goede recensie te kunnen schrijven over het laatste deel is het bijna een verplichting om de overige delen eerst te lezen. En dat hielp want na het lezen van Bloedspoor (lees de recensie van Chris uit 2018 hier ook) en Schijndood is Doelgericht een stuk makkelijker te doorgronden. Daarmee is deze recensie gestoeld op de complete trilogie!

Dit kan men een nadeel vinden maar in het geval van de Resistance trilogie is het een hele logische keuze. Het verhaal wat de schrijfster wil vertellen is te omvangrijk om dit in een andere stijl te vertellen. Het bestrijkt een te complex geheel om dit met ongeveer 350 bladzijden af te doen. Daar zijn echt meer dan 1300 bladzijden voor nodig.

Louise Boije af Gennas vertelt niet alleen het verhaal van Sara, die na het verlies van haar vader haar leven een andere draai wil geven en verhuist naar Stockholm. Na een aantal traumatische gebeurtenissen lijkt het alsof zij in de Zweedse hoofdstad eindelijk het leven heeft gevonden dat zij wil leiden. Maar al snel gebeuren vreemde onverklaarbare dingen die steeds angstaanjagender worden. Ze begint aan haar eigen geestelijke gezondheid te twijfelen en na enige tijd blijkt het dat mensen die zij denkt te vertrouwen haar juist bedriegen. De bedreigingen die volgen blijken niet alleen aan haar gericht maar ook aan haar familie.

Alles blijkt te maken te hebben met de dood van haar vader en de raadselachtige dossiers die hij in zijn kamer hield. En dan met name over grote en minder grote schandalen die zich in Zweden of met Zweedse burgers hebben voorgedaan. Wat is het geheim dat haar vader wist waardoor de familie wordt geterroriseerd? En zijn haar vader en moeder wel diegenen die Sara heeft gedacht dat zij in haar ogen waren?

Boije af Gennas heeft in drie delen een verhaal verteld wat een hoog What if gehalte heeft. Ze schuwt het niet om een duidelijke politiek mening in haar boeken door te laten klinken. Volgens deze stelling hebben de eerdere regeringen die voornamelijk uit linkse politica bestonden nagelaten om Zweden voor te breiden op een toekomst waarin het land vrij simpel geïnfiltreerd kan worden door grootmachten als Amerika of Rusland. Dit bijvoorbeeld door het Zweedse leger niet te moderniseren en vast te houden aan de volgens haar naïeve politieke doelstellingen die in Zweden gemeengoed was.

Als dit gegeven niet goed wordt uitgewerkt kan dit in het gezicht van de schrijfster ontploffen maar bij de Zweedse gaat dit gelukkig niet op. Ze weet door niet al te duidelijk stelling te nemen, wel de zwakheden in het Zweedse bestel te benoemen. Ze gebruikt waargebeurde feiten en gebeurtenissen uit de moderne Zweedse geschiedenis, die ze in aparte stukken cursief gedrukt door haar verhaal heen heeft verweven. Dit presenteert zij als het archief wat de vader van Sara heeft opgebouwd en waarvoor hij waarschijnlijk is gestorven. Zo komt natuurlijk ook de moord op Olaf Palme voorbij, een open zenuw in de Zweedse geschiedenis die al veelvuldig in thrillers is verwerkt. Maar ook andere zaken die in Zweden hebben gespeeld zijn van belang voor het verhaal.

Er zijn een groot aantal personages die van belang zijn voor deze trilogie en ze zijn niet allemaal even goed uitgewerkt maar dat is niet verwonderlijk als men ziet hoeveel er de revue passeren. Vooral de personages die alle drie de delen min of meer overleven zijn wel goed uitgewerkt. Vooral Sara is prachtig vormgegeven. Soms heb je het idee dat ze heel bleu en schuchter overkomt maar op de momenten dat het er werkelijk toe doet is zij tot alles in staat, zelfs tot moord!

Soms zijn er momenten waarbij de lezer zich zal afvragen of Gennas niet met haar eigen fantasie aan de haal gaat. Met name in het derde deel, Doelgericht, zoekt ze soms het randje van de geloofwaardigheid op maar niet op die manier waarop het verhaal banaal gaat worden. Ze zoekt keurig de randjes van haar mogelijkheden op en blijft daar heel netjes binnen. En daar zit nu ook net de twijfel in. Het idee van de verhaallijnen zijn prachtig gevonden maar toch blijft het gevoel knagen of Louise Boije af Gennas werkelijk alles eruit heeft gehaald of net even te braafjes is geweest.

Zoals het een goede trilogie betaamt zijn niet alle delen gelijkwaardig en ook zoals het meestal het geval is, kan ook bij de Resistance trilogie gezegd worden dat het tweede deel het minst sterke is. Zoals zo vaak is ook hier deel 2 een boek waarbij de verhaallijnen van het eerste deel soms wat worden opgelengd en de nieuwe lijnen open moeten blijven opdat deel drie alles bij elkaar kan brengen en tot een machtige apotheose moet leiden.

Louise Boije af Gennas heeft met de Resistance trilogie haar naam in de Noordse thrillers gevestigd en dat is best wel verdiend. Benieuwd of ze in staat is om een stand alone verhaal te schrijven die dezelfde kracht heeft als deze trilogie. Maar ze mag best wel wat meer buiten de lijntjes gaan want dat maakt haar manier van schrijven alleen maar interessanter.