Maria Adolfsson woont in Stockholm en werkte tot voor kort als communicatie-expert en persvoorlichter. Doggerland – misleiding was haar debuut en inmiddels is ook in Nederland deel twee, Stormwaarschuwing verschenen. Deel drie van de trilogie staat gepland voor 2021.

Het is Kerstmis als er op Noorö, het noordelijkste eilandje van Doggerland, een man dood wordt aangetroffen. Inspecteur Karen Eiken Hornby wordt op de zaak gezet en ze is blij dat ze aan de festiviteiten rondom Kerst kan ontsnappen. Wanneer er een tweede lichaam wordt gevonden begint het er steeds meer op te lijken dat haar familieleden bij de moorden betrokken zijn. Voor Karen wordt het steeds moeilijker om het evenwicht tussen haar privéleven en haar rol bij de politie te bewaren.

Stormwaarschuwing is het vervolg op Misleiding en hoewel het niet noodzakelijk is om het eerste deel gelezen te hebben is dit voor de ontwikkeling van de karakters en hun verhoudingen tot elkaar wel aan te raden. Leerden we Karen in het eerste boek al aardig goed kennen, in dit Doggerland-deel komt ze nog meer tot leven. Ook over haar verleden wordt weer wat meer uit de doeken gedaan. Ondanks dit alles is Karen nog steeds geen sympathiek karakter. Ze is kil en afstandelijk en hierdoor is het voor de lezer moeilijk om een band met haar op te bouwen.

De sfeer in Doggerland: Stormwaarschuwing is wel weer heerlijk typisch Scandinavisch: guur, donker, winderig en koud. Het boek speelt zich af ten tijde van Kerstmis en de gewoontes, gebruiken en tradities van het fictieve eiland Doggerland worden door Adolfsson levendig in beeld gebracht. Met de sfeer die ze neerzet is dus wederom niks mis. Net als in het vorige boek is het echter nog steeds moeilijk om een beeld te vormen van het eiland en dit heeft onder andere te maken met de taal die de mensen spreken: het is een mengelmoesje van verschillende Scandinavische talen.

Een vereiste voor een goede thriller is spanning en het gebrek aan spanning is het grootste nadeel van dit boek. Het verhaal kabbelt voort en pas na de vondst van het tweede lichaam komt er wat meer vaart in het boek. Bovendien raakt de lezer op een gegeven moment het overzicht een beetje kwijt omdat er heel veel namen en personages door Adolfsson worden opgevoerd. Ook de stamboom van de familie van Karen zit behoorlijk ingewikkeld in elkaar. Aangezien een hoop van deze namen geen grote rol van betekenis in het boek spelen, had dit wel wat minder gemogen.

Kortom, na het matige eerste deel is Stormwaarschuwing helaas niet veel beter. Door het gebrek aan spanning en vaart leest het boek niet als een thriller. Met het derde deel van de trilogie heeft Adolfsson nog één kans om te bewijzen dat ze wel degelijk een goede thriller kan schrijven. Driemaal is scheepsrecht…