Na een vechtscheiding met haar ex, probeert Alice weer de draad op te pakken. Ze heeft de voogdij over haar dochter gekregen en hoewel dat was wat ze wilde is het zeker geen gelukkige verstandhouding tussen moeder en dochter. Emma is namelijk niet meer zo geïnteresseerd in haar school en probeert een leven op te bouwen als vlogger en influencer. Ondertussen is Alice weer terug bij een oude liefde, waardoor het dan toch eindelijk goed lijkt af te lopen voor Alice.

Alice is thrillerschrijfster en heeft net belangrijk werk afgekregen. Dit moet gevierd worden bij haar nieuwe vlam Nick. Van dat vieren komt niks terecht want Nick ligt dood in zijn huis onder aan de trap. Een noodlottig ongeval of een koelbloedige moord? Dat is de vraag in De vrouw die liefhad. Alice is geschokt dat haar hernieuwde liefde Nick is overleden, maar ze verwacht zelf dat het een ongeval moet zijn geweest. Hij zal toch wel van de trap gevallen zijn? Moord lijkt haar uitgesloten.

Patrick De Bruyn is een van de auteurs die met sterke thrillers uit België komen. De Bruyn laat zien dat het niveau van onze zuiderburen niet mag worden onderschat. Hij schreef inmiddels twaalf thrillers en hij won de Hercule Poirotprijs met een van die thrillers (Dodelijk verlangen). Wij recenseerden eerder het vorige werk van De Bruyn, de recensie van Eeuwig nacht lees je hier.

Met De vrouw die liefhad is De Bruyn weer terug bij wat hij goed kan. Schrijven en de lezer op het verkeerde been zetten. Er wringt iets in het verhaal, de politie blijft maar vasthouden aan het vermoeden van moord. Terwijl Alice maar blijft verwachten dat het een ongeval moet zijn geweest. Ergens klopt er iets niet, de politie doet zeer eigenaardig, maar dat mag ook zeker gezegd van het hoofdpersonage. Alice is kapot van het verlies, maar neemt toch ook enkele rare beslissingen.

Patrick De Bruyn neemt een relatief klein probleem (in dit geval de overleden Nick) en weet het onderzoek hiernaar boeiend te houden als volwaardig thriller. Dat is een kunst op zich. Want laten we wel wezen, het oplossen van verdachte overlijdens is al zo vaak in thrillers verschenen. De Bruyn doet dan ook niet per se iets nieuws, hij weet alleen je als lezer geboeid te houden door met intrigerende personages te komen. Hij wisselt dit daarnaast af met het lezen van werk van Alice. Zij is namelijk niet de minste schrijfster. Het nieuwe werk wat gevierd moest worden krijgen wij langzaam te lezen, er wordt steeds iets meer onthuld in dat verhaal, maar ook in het hoofdverhaal de zoektocht naar wat er met Nick is gebeurd. En doordat De Bruyn dit op zijn kenmerkende stijl weet neer te zetten, blijft een verhaal zonder al te veel poespas toch erg lang boeien. Wederom een bevestiging dat je voor thrillers niet naar het noorden (Scandinavië) hoeft te kijken, maar dat we best ons oog wat meer op het zuiden (België) mogen richten.