Wielrennen is bij uitstek een sport die zich leent voor het vertellen van bloemrijke verhalen. Natuurlijk, de Tour de France is een klassement waarin helden worden gemaakt. Maar de echte verhalen komen uit het Vlaamse land, waarin het voorjaar verschillende klassiekers worden verreden. De Britse auteur Harry Pearson schreef daarover Stoempers van de kasseien. Een bijzondere titel, horen we jullie denken. Kijk dan even naar de oorspronkelijke titel; The Beast, The Emperor and The Milkman. Het boek is vertaald door René van Veen.
Harry Pearson is al jaren wielerfanaat. Hij bezocht regelmatig België om de voorjaarsklassiekers aldaar te bezoeken. In 2018 loopt hij in een paar weken alle ertoe doende wielerwedstrijden af en tekent zijn ervaringen op in Stoempers van de kasseien. Het is een bijzonder geslaagd relaas geworden.
In twaalf hoofdstukken verdeeld beschrijft Pearson zijn eigen ervaringen, maar tegelijkertijd gebruikt hij die ook om de geschiedenis van de wedstrijden in het Vlaamse voorjaar te beschrijven. Daarnaast pikt hij renners eruit, die geschiedenis hebben geschreven óf waarover gewoon een geweldig verhaal te vertellen is.
Bovenstaande doet Pearson op bijzonder aansprekende manier. Zo bezoekt hij natuurlijk De Ronde van Vlaanderen (‘een week waarin Vlaanderen compleet in neurose leeft’), Parijs-Roubaix (‘hoewel de wedstrijd zich compleet in Frankrijk afspeelt, doet het aan als een Vlaamse klassieker’), Gent-Wevelgem, Luik-Bastenaken-Luik en Omloop Het Nieuwsblad. Maar ook bij de minder bekende koersen staat hij in de berm. Zoals Nokere Koerse, Omloop van het Waasland en de Omloop van Wetteren. Pearson heeft een vaardige pen én een gezonde dosis humor. Alle wedstrijden worden bezocht via trein of bus en hij maakt tijdens zijn reis kennis met spraakmakende personen. Hij komt erachter dat het wielrennen de Vlamingen in het DNA zit. Jong en oud staat de koers te aanschouwen, het liefst met een pint in de hand. Pearson geeft ook les in uitdrukkingen. Zo leert hij de lezer wat een Flandrien is, of een flahute.
Tegelijkertijd weet Pearson het verhaal geen opsomming te laten zijn, wat wel altijd een risico is bij dit soort boeken. Door zijn bloemrijke vertellingen is het een zeer aangenaam boek om te lezen, zelfs voor niet-liefhebbers van het wielrennen. De prachtige beschrijvingen van het Vlaamse wispelturige weer, de troosteloze omgevingen én de drassige wegen waarover de renners zich bewegen spreken tot de verbeelding. Alsof je zelf in de berm ergens in het Vlaamse land staat terwijl de regen horizontaal in je gezicht slaat. Brrr.
Natuurlijk ontbreken iconen als Eddy Merckx, Tom Boonen en Johan Museeuw niet. Maar Pearson besteedt evenveel aandacht aan mindere goden waarvan je zelfs als die hard wielerliefhebber nooit van hebt gehoord. En ook gewezen iconen die wellicht al wat minder bekend zijn, zoals Rik van Steenbergen en Rik van Looy krijgen aandacht. Het completeert dit boek op geweldige wijze.
De oplettende lezer zal het begrijpen; Stoempers van de kasseien is een fantastisch wielerboek, die op zeldzaam geweldige wijze is opgetekend. Compleet met bloemrijke vertellingen waarbij de lezer zich in het Vlaamse land waant. Als je dat wilt, tenminste…
Harry Pearson is al jaren wielerfanaat. Hij bezocht regelmatig België om de voorjaarsklassiekers aldaar te bezoeken. In 2018 loopt hij in een paar weken alle ertoe doende wielerwedstrijden af en tekent zijn ervaringen op in Stoempers van de kasseien. Het is een bijzonder geslaagd relaas geworden.
In twaalf hoofdstukken verdeeld beschrijft Pearson zijn eigen ervaringen, maar tegelijkertijd gebruikt hij die ook om de geschiedenis van de wedstrijden in het Vlaamse voorjaar te beschrijven. Daarnaast pikt hij renners eruit, die geschiedenis hebben geschreven óf waarover gewoon een geweldig verhaal te vertellen is.
Bovenstaande doet Pearson op bijzonder aansprekende manier. Zo bezoekt hij natuurlijk De Ronde van Vlaanderen (‘een week waarin Vlaanderen compleet in neurose leeft’), Parijs-Roubaix (‘hoewel de wedstrijd zich compleet in Frankrijk afspeelt, doet het aan als een Vlaamse klassieker’), Gent-Wevelgem, Luik-Bastenaken-Luik en Omloop Het Nieuwsblad. Maar ook bij de minder bekende koersen staat hij in de berm. Zoals Nokere Koerse, Omloop van het Waasland en de Omloop van Wetteren. Pearson heeft een vaardige pen én een gezonde dosis humor. Alle wedstrijden worden bezocht via trein of bus en hij maakt tijdens zijn reis kennis met spraakmakende personen. Hij komt erachter dat het wielrennen de Vlamingen in het DNA zit. Jong en oud staat de koers te aanschouwen, het liefst met een pint in de hand. Pearson geeft ook les in uitdrukkingen. Zo leert hij de lezer wat een Flandrien is, of een flahute.
Tegelijkertijd weet Pearson het verhaal geen opsomming te laten zijn, wat wel altijd een risico is bij dit soort boeken. Door zijn bloemrijke vertellingen is het een zeer aangenaam boek om te lezen, zelfs voor niet-liefhebbers van het wielrennen. De prachtige beschrijvingen van het Vlaamse wispelturige weer, de troosteloze omgevingen én de drassige wegen waarover de renners zich bewegen spreken tot de verbeelding. Alsof je zelf in de berm ergens in het Vlaamse land staat terwijl de regen horizontaal in je gezicht slaat. Brrr.
Natuurlijk ontbreken iconen als Eddy Merckx, Tom Boonen en Johan Museeuw niet. Maar Pearson besteedt evenveel aandacht aan mindere goden waarvan je zelfs als die hard wielerliefhebber nooit van hebt gehoord. En ook gewezen iconen die wellicht al wat minder bekend zijn, zoals Rik van Steenbergen en Rik van Looy krijgen aandacht. Het completeert dit boek op geweldige wijze.
De oplettende lezer zal het begrijpen; Stoempers van de kasseien is een fantastisch wielerboek, die op zeldzaam geweldige wijze is opgetekend. Compleet met bloemrijke vertellingen waarbij de lezer zich in het Vlaamse land waant. Als je dat wilt, tenminste…