De Australische Michael Robotham is naast thrillerauteur ook journalist. Zijn artikelen zijn in Britse, Amerikaanse en Australische kranten en tijdschriften verschenen. Als ghostwriter schreef hij biografieën van verschillende beroemdheden. In 2004 debuteerde hij met de thriller De verdenking, het eerste deel met de aan Parkinson leidende psycholoog Joseph O’Loughlin. Inmiddels zijn al negen delen verschenen. Het werk van Robotham werd verschillende malen genomineerd en bekroond. In 2019 verscheen het eerste deel met Cyrus Haven en hiermee won Robotham recentelijk voor de tweede keer de CWA Gold Dagger Award. Inmiddels is deel twee, Meisje zonder leugens ook verschenen.

In Meisje zonder leugens probeert forensisch psycholoog Cyrus Haven er nog steeds achter te komen wie Evie is en hoe ze zich verborgen kon houden in het huis waar een man werd doodgemarteld. Machtige mensen zijn ondertussen op zoek naar Evie die de enige getuige van hun misdaden is. Haar gave om te zien wanneer iemand liegt helpt Cyrus bij het oplossen van een onmogelijke zaak, maar hoe meer hij in het verleden van Evie wroet, hoe meer hij haar in gevaar brengt…

Meisje zonder leugens begint meteen waar deel 1 is geëindigd, dus het is een pre om deel 1 gelezen te hebben voordat je dit boek erbij pakt. Dit boek is een vervolg en het is te merken dat de schrijver ervan uit gaat dat zijn lezers deel 1 gelezen hebben, want hij besteedt weinig aandacht aan voorgeschiedenis en geeft weinig achtergrondinformatie.

In dit boek wordt er veel gesprongen in de tijd: heden en verleden wisselen elkaar af en hierdoor komt de lezer steeds meer te weten over het schokkende verleden van Evie. Dit is briljant gedaan door Robotham: hij geeft de lezer genoeg om hun nieuwsgierigheid die is ontstaan na het lezen van Meisje zonder verleden te bevredigen, maar je blijft ook hunkeren naar meer informatie. Ook Cyrus ontwikkelt zich in dit boek verder en de dynamiek en de band tussen hem en Evie is nog steeds briljant beschreven.

Ook de nevenkarakters zijn een vermelding waard: ze spelen misschien geen grote rol in het verhaal, maar ze zijn wel belangrijk voor het verhaal. Robotham heeft ze met liefde gecreëerd en ze krijgen allemaal de aandacht die ze verdienen. Vooral Badger, de beste vriend van Cyrus is een belangrijk karakter: hij zorgt met zijn skills voor een doorbraak in het onderzoek.

De beknopte schrijfstijl van Robotham zorgt ervoor dat dit boek heerlijk wegleest en de plot zit magistraal in elkaar: vragen worden beantwoord en nieuwe vragen ontstaan. En met het einde dat dit boek kent, kan het niet anders dan dat we Cyrus en Evie nog gaan terugzien. Tot slot de spanning: ook op dot vlak komt de lezer niks tekort. Het is gewoon een boek dat je in één ruk wilt uitlezen.

Robotham heeft met dit boek weer bewezen dat hij tot de top van de internationale thrillerwereld behoort. Meisje zonder leugens is een topthriller: gewoonweg briljant.