Na een gezellige en vrolijke middag met de kleinkinderen, zwaait oma Agneta ze bij het weggaan nog na voor het raam, totdat de telefoon over gaat. Ze neemt op en het enige wat ze hoort is: Geiger. Ze aarzelt geen moment, pakt een pistool met geluiddemper, loopt op haar nietsvermoedende man Stellan af en schiet hem door zijn hoofd. Jarenlang heeft ze hierop gewacht en eigenlijk had ze het niet meer verwacht, maar nu het zover is, moet ze alles achter zich laten en haar belangrijke taak uitvoeren. Ze pakt haar benodigdheden en vertrekt… Sara Nowak is een voormalig topmodel, maar intussen alweer een paar jaar werkzaam bij de politie, op de afdeling Prostitutie. Haar taak is het om hoerenlopers te bestraffen en de vaak gedwongen prostituees te beschermen. Dit doet Sara op een onconventionele en harde manier, iets wat niet door al haar collega’s wordt gewaardeerd. Maar wanneer ze hoort van de dood van ome Stellan, een kennis van vroeger, verlegt ze even haar focus en sluit ze zich aan bij het onderzoeksteam aldaar. Ze wordt geconfronteerd met haar verleden en ook de antwoorden voor deze moord lijken daar gezocht te moeten worden.
De Zweedse Gustaf Skördeman (1965) is scenarist, filmregisseur en producent van diverse Zweedse series en films. Zoals enkelen van zijn collega’s wilde hij ook eens ervaren hoe het is om zijn verhaal in boekvorm uit te brengen. Dat werd Geiger, het eerste boek van een reeks dat in eerste instantie een trilogie moet worden.
Het schokkende begin van Geiger zorgt dat je direct bij de les bent. Allerlei vragen doemen op. Wie is Agneta? Waarom schiet ze haar man Stellan dood? Wie belde haar met deze opdracht? En wat betekent Geiger? Antwoorden waar we pas later in het boek achter zullen komen en zich langzaamaan ontvouwen. Zonder teveel weg te geven, heeft alles te maken met een oud spionagenetwerk dat weer geactiveerd wordt. De oorsprong ervan ligt in de Koude Oorlog, waarbij er een ‘stil conflict’ gaande was tussen het kapitalistische Westen en het communistische Oosten. Het voormalige Oost-Duitsland – de DDR werd in 1948 opgericht – vervulden een belangrijke schakel voor de strijd tussen vooral de Sovjet-Unie en het Westen (met invloeden van de Verenigde Staten). Hoewel in 1989 met de val van de Muur aan de Koude Oorlog een einde kwam, wordt in Geiger duidelijk dat er nog altijd allianties, slapende spionnen en geheime samenzweringen actief zijn, en hun voorbereidingen destijds hebben getroffen voor een allesvernietigend wapen. Voor wie niet bekend is met deze gebeurtenis kan het complexe materie zijn. Gustaf Skördeman geeft veel informatie over deze periode. Dit leidt soms af, maar het is nodig om het verhaal te kunnen plaatsen. Als je het doorhebt, is het zeer vernuftig en ook beangstigend.
Skördeman schrijft sober en staccato. En dat valt niet alleen in zijn schrijfstijl op, want ook de plot schiet soms van de hak op de tak. Het beweegt zich vrijelijk tussen de perikelen uit de Koude Oorlog, als ook tussen het opkomende nationalisme en het hedendaagse terrorisme. De auteur brengt eveneens het zeer gevoelige thema van kindermisbruik ter sprake, en verweeft dat met de gebeurtenissen. Als lezer heb je tot het laatste kwart van het boek geen idee welke kant het opgaat. Het lijkt erop dat de Zweed halverwege het verhaal op een tweesprong stond en ook voor zichzelf nog een keuze moest maken. Beide lijnen zijn overigens goed te volgen als je je hoofd er bijhoudt en zeker even interessant, maar op bepaalde stukken erg gruwelijk.
Gustaf Skördeman heeft zich duidelijk goed ingelezen in de soms dus lastige materie van de Koude Oorlog. Hij brengt kwesties aan de kaak die menig auteur zal mijden. De mogelijke rol van Zweden in dit geheel wordt aangekaart, en hij noemt bij naam en toenaam de bekende en zeer hooggeplaatste betrokkenen. Zit hier een kern van waarheid in, dan zal de hel losbreken in het neutraal geachte Zweden, maar ook dit fictieve verhaal zal wat wenkbrauwen doen optrekken en wellicht tot discussie leiden.
Geiger is spraakmakend in meerdere opzichten. De heftige gebeurtenissen in het boek worden op een levendige en beeldende manier beschreven, maar ook de door de auteur aangekaarte thema’s zijn dus voer voor diepgaande gesprekken. Sara Nowak zal nog wat meer uitgediept moeten worden om echt onderscheidend te kunnen worden. Haar rol in dit boek is groot, maar over de grondslag van haar hevige karakter is nog te weinig bekend. Het neemt niet weg dat Geiger een fijne toevoeging aan het spionagethrillergenre is en we uitkijken naar meer.
De Zweedse Gustaf Skördeman (1965) is scenarist, filmregisseur en producent van diverse Zweedse series en films. Zoals enkelen van zijn collega’s wilde hij ook eens ervaren hoe het is om zijn verhaal in boekvorm uit te brengen. Dat werd Geiger, het eerste boek van een reeks dat in eerste instantie een trilogie moet worden.
Het schokkende begin van Geiger zorgt dat je direct bij de les bent. Allerlei vragen doemen op. Wie is Agneta? Waarom schiet ze haar man Stellan dood? Wie belde haar met deze opdracht? En wat betekent Geiger? Antwoorden waar we pas later in het boek achter zullen komen en zich langzaamaan ontvouwen. Zonder teveel weg te geven, heeft alles te maken met een oud spionagenetwerk dat weer geactiveerd wordt. De oorsprong ervan ligt in de Koude Oorlog, waarbij er een ‘stil conflict’ gaande was tussen het kapitalistische Westen en het communistische Oosten. Het voormalige Oost-Duitsland – de DDR werd in 1948 opgericht – vervulden een belangrijke schakel voor de strijd tussen vooral de Sovjet-Unie en het Westen (met invloeden van de Verenigde Staten). Hoewel in 1989 met de val van de Muur aan de Koude Oorlog een einde kwam, wordt in Geiger duidelijk dat er nog altijd allianties, slapende spionnen en geheime samenzweringen actief zijn, en hun voorbereidingen destijds hebben getroffen voor een allesvernietigend wapen. Voor wie niet bekend is met deze gebeurtenis kan het complexe materie zijn. Gustaf Skördeman geeft veel informatie over deze periode. Dit leidt soms af, maar het is nodig om het verhaal te kunnen plaatsen. Als je het doorhebt, is het zeer vernuftig en ook beangstigend.
Skördeman schrijft sober en staccato. En dat valt niet alleen in zijn schrijfstijl op, want ook de plot schiet soms van de hak op de tak. Het beweegt zich vrijelijk tussen de perikelen uit de Koude Oorlog, als ook tussen het opkomende nationalisme en het hedendaagse terrorisme. De auteur brengt eveneens het zeer gevoelige thema van kindermisbruik ter sprake, en verweeft dat met de gebeurtenissen. Als lezer heb je tot het laatste kwart van het boek geen idee welke kant het opgaat. Het lijkt erop dat de Zweed halverwege het verhaal op een tweesprong stond en ook voor zichzelf nog een keuze moest maken. Beide lijnen zijn overigens goed te volgen als je je hoofd er bijhoudt en zeker even interessant, maar op bepaalde stukken erg gruwelijk.
Gustaf Skördeman heeft zich duidelijk goed ingelezen in de soms dus lastige materie van de Koude Oorlog. Hij brengt kwesties aan de kaak die menig auteur zal mijden. De mogelijke rol van Zweden in dit geheel wordt aangekaart, en hij noemt bij naam en toenaam de bekende en zeer hooggeplaatste betrokkenen. Zit hier een kern van waarheid in, dan zal de hel losbreken in het neutraal geachte Zweden, maar ook dit fictieve verhaal zal wat wenkbrauwen doen optrekken en wellicht tot discussie leiden.
Geiger is spraakmakend in meerdere opzichten. De heftige gebeurtenissen in het boek worden op een levendige en beeldende manier beschreven, maar ook de door de auteur aangekaarte thema’s zijn dus voer voor diepgaande gesprekken. Sara Nowak zal nog wat meer uitgediept moeten worden om echt onderscheidend te kunnen worden. Haar rol in dit boek is groot, maar over de grondslag van haar hevige karakter is nog te weinig bekend. Het neemt niet weg dat Geiger een fijne toevoeging aan het spionagethrillergenre is en we uitkijken naar meer.