Val McDermid is in de thrillerwereld zeker geen onbekende naam. De van oorsprong Schotse auteur is vooral bekend geworden door haar reeks met Dr. Tony Hill in de hoofdrol. Maar ook andere reeksen van haar waren succesvol, zoals die met Kate Brannigan. Ze schreef vanaf het begin van de jaren negentig meer dan twintig thrillers. Haar nieuwste heet 1979, het begin van een nieuwe reeks met journaliste Allison ‘Allie’ Burns.

Het is het jaar…juist, 1979. We maken kennis met Allie Burns die in Glasgow woont. Ze is reporter bij de Clarion en mag tot nu toe vooral de vervelende klusjes oplossen. In een mannenwereld moet ze dealen met vrouwonvriendelijkheid en discriminatie. Het doet haar -op het oog- weinig.

In Schotland is het onrustig. Stakingen, onvrede, maar ook woede richting de ‘Engelse overheersing’ vieren hoogtij. Daarnaast is het weer onguur, want wie herinnert zich de winter van ’79 niet? In die wereld doet Danny Sullivan, een collega van Burns, een opzienbarende ontdekking. Zijn eigen broer lijkt deelgenoot te zijn van een grote corruptiezaak. Hoe dieper hij graaft, hoe meer hij in de gaten heeft hoe omvangrijk het allemaal is. Hij vraagt Allie om hulp; zij kan schrijven, hij niet.

Tegelijkertijd dient zich een tweede zaak aan; tijdens een lezing lijkt Allie op een complot te stuiten die de Engelse overheersing omver wil werpen. Op haar beurt vraagt ze Danny om haar te helpen…

McDermid verstaat de kunst van het gedetailleerd weergeven van de realiteit. Zo ook in 1979, waarin ze veel tijd, energie en aandacht heeft gestoken in het creëren van de wereld van die tijd. En dat is haar goed gelukt; er waren geen mobieltjes en onderzoeken werden echt gedaan op straat in plaats van achter het bureau. Ook komt de lezer te weten hoe seksistisch die tijd eigenlijk was. Vrouwen werden stelselmatig achtergesteld en dat was de normaalste zaak van de wereld. Het onrecht spat bij tijd en wijlen van de pagina’s af en daar lijkt het McDermid ook om te doen.

Allie en Danny worden, net als de wat minder prominente personages, uitstekend tot leven geroepen. Ook hierin heeft de auteur veel energie gestopt. Het worden, door de uitgebreide beschrijvingen van dialogen en gedachtes, mensen van vlees en bloed. De lezer zal zich hierdoor sterk kunnen identificeren met de karakters.

Is alles hosanna? Nee. Want een van de belangrijkste ingrediënten van een thriller, spanning, blijft (te?) lang uit. Doordat McDermid de wereld zo uiteenzet, doet ze dat onbewust ook met de verrichtingen van de personages. Zo wordt het onderzoek van Danny naar de corruptiezaak wel erg uitgebreid beschreven. In die lijn ontbreekt elk spoor van spanning en dat zorgt voor enkele afhaakmomenten. Het lijkt erop alsof de auteur enorm graag wil laten zien hoe ingewikkeld het vak van journalist soms is, en ook hoe groot de kans is op een rechtszaak na een slecht artikel.

Dit wordt overigens voor een deel goedgemaakt doordat 1979 na ongeveer de helft, opeens enorm spannend wordt. Dit gebeurt wanneer de tweede verhaallijn er door McDermid in wordt gebracht. Ineens is de lezer compleet aangehaakt en voel je ontzettend met de onzekere Danny mee. Het is een gemis dat McDermid het niet voor elkaar heeft gekregen deze spanningsboog vanaf pagina 1 te creëren.

Toch hangt er een zweem van klasse om 1979 en die kan niet genegeerd worden. De combinatie van de uitstekende personages, het interessante tijdframe én de bij tijd en wijlen aanwezige spanning zorgt voor nieuwsgierigheid naar een volgend deel met Allie Burns.