De Stenen Goden.

Geschreven door Jeroen Windmeijer.

De cover van het boek geeft al een beetje weg waar het verhaal over zal gaan. Namelijk de Moai beelden op het Paaseiland.
Net verhaal speelt zicht gedeeltelijk op het Paaseiland af waar Antropologiestudent Anthoni de Moai beelden aan het onderzoeken is en ook de geschiedenis hiervan. Hij krijgt hier hulp van verschillende mensen die allemaal hun eigen verhaal hebben over het ontstaan van de beelden en de geschiedeins van het eiland. Deze verhalen lopen nogal uit een en Anthoni probeert een zo goed mogelijk beeld te krijgen zonder de meningen van andere af te vallen maar ze juist in hun waarde te laten. Een van de personen van wie hij hulp krijgt is Sergio. Sergio is op dat moment ook op zoek naar de plek waar zijn vader gestorven is en is verder bezig om de zoektocht die zijn vader deed voor te zetten. Dit samen levert spannende momenten op.

In Nederland speelt het verhaal zich in het Zeeland in de plaats Middelburg af. Hier is Monique, die conservator van het Zeeuwse museum is, bezig met het opzetten van een tentoonstelling over de Nederlander Roggeveen die 300 jaar eerder de Paaseilanden heeft ontdekt. Voor de aftrap van deze tentoonstelling heeft Monique de bekende beeldhouder van het Paaseiland naar Nederland gehaald. De beeldhouder Hotu is hier om een gigantische groot Moai te maken voor het museum. Ze hebben een feestelijk aankondiging van dit alles gemaal door een grote steen door sterke mannen met boomstammen te later verplaatsen. Deze mannen voeren nog een traditionele Haka uit met daarbij nog een dames dansgroep die de Hoela dansen.
De opening wordt met veel enthousiasme ontvangen door de omstanders maar niet iedereen is hier blij mee. Het museum krijgt protestmail van de actiegroep Dijkdoorbraak.
En dan valt daar de eerste dode…

De boeken van Jeroen Windmeijer worden als Triller neergezet. Ik vind het niet echt een Triller. Ja er vallen dode maar niet zoals je in trillers verwacht. Het is een ontzettend spannend verhaal dat je meeneemt door de tijd. De schrijver laat je op een mooi manier naar de geschiedenis kijken en dan ook naar alle aspecten zonder daar een oordeel over te vellen. Hij laat jou als lezer alle kanten zien en ook de hoe het geloof, het bijgeloof en de wetenschap samen komen. Je ziet dat er ontzettend veel onderzoek gedaan is en het is dus ook een boek waar je echt wat mee opsteekt.
De opbouw naar de spanning duurt even en dat is ook nodig om een goed verhaal neer te zetten. Ondanks dat het even duurt is het zo geschreven dat je wel verder wilt lezen. De hoofdstukken zijn kort en verlangen naar meer.
Ik ben fan van de boeken van Jeroen Windmeijer en kan niet wachten tot het volgende boek uit komt. Wat erg fijn is dat je alle boeken los van elkaar kunt lezen.

De nieuwe thriller van Jeroen Windmeijer: spannender en mysterieuzer dan ooit.

De Middelburgse antropologiestudent Anthoni Eskens doet op Paaseiland onderzoek naar de moai, de mysterieuze beelden die al eeuwenlang tot de verbeelding spreken. Al snel ontdekt hij dat er op het eiland een felle, onderhuidse strijd woedt over de oorsprong van de moai. Als er mensen beginnen te verdwijnen, lijkt het erop dat sommigen het niet bij discussiëren laten…

In Middelburg treft Monique Fierloos, conservator van het Zeeuws Museum, voorbereidingen voor een grote tentoonstelling over ontdekkingsreiziger Jacob Roggeveen en Paaseiland. Een Paaseilandse beeldhouwer is uitgenodigd om voor het museum een beeld te maken, maar een in een nabijgelegen dorp gevonden moai zet de verhoudingen op scherp. En dan valt de eerste dode…

Het verhaal speelt zich af in Middelburg en Paaseiland en door de afwisselende hoofdstukken zeer goed te volgen. Het is een mix tussen avontuur en historie. Het heeft een prachtige cover die ervoor mij echt uitspringt. Het vertelt de historie en het heden van Paaseiland verweven met het heden van Middelburg met fijne personages die je tijdens het verhaal beter leert kennen. Ik geef het boek 4,5 sterren.

Ik mocht dit boek lezen voor ThrillZone en ik had mij hier behoorlijk op verheugd maar uiteindelijk is het een beetje een teleurstelling geworden. Het is echt geen thriller, meer een avonturenroman en het speelt zich afwisselend af in Middelburg, Nederland en op Paaseiland. Op Paaseiland is Anthoni Eskens voor een schoolopdracht en in Middelburg speelt het verhaal zich af rond museumconservator Monique Fierloos.
Anthonio, zoals hij door alle Paaseilanders wordt genoemd, waait met alle winden mee. Ook Monique komt niet erg intelligent over. Tussendoor komen ook stukken uit het dagboek van Jacob Roggeveen om de hoek kijken, en dit vond ik ook erg afleidend van het verhaal.
Het slot vond ik echt teleurstellend en behoorlijk afgeraffeld. Al met al vond ik mijn eerste ervaringen met de auteur een heel stuk minder leuk als waar ik op had gehoopt.

Voor de leesclub van Thrillzone mocht ik de stenen goden lezen.
De cover spreekt direct tot de verbeelding: de herkenbaarheid van de moais, de prachtige kleuren door de zonsopkomst/zonsondergang en het mysterieuze van de tekens.

Het verhaal wordt verteld vanuit twee perspectieven. Op Paaseiland doet Anthoni, een Zeeuwse antropologie student, onderzoek naar de moai. In Middelburg treft Monique, werkzaam bij het plaatselijke museum, voorbereiden voor een tentoonstelling over Jacob Roggeveen. Jacob Roggeveen is de “ontdekker” van Paaseiland.
Het is een boeiend verhaal, eerder een avonturenroman dan een thriller. Het duurt een behoorlijke tijd voordat de eerste dode valt. De schrijver bouwt het verhaal mooi op, er ontstaan linken tussen de verschillende karakters en het komt tot een goede ontknoping.

Jeroen Windmeijer heeft veel research gedaan over de geschiedenis van het eiland en de bewoners. Naar mijn mening werd religie (op het eiland, maar ook in Middelburg) iets te veel belicht.

Desalniettemin heb ik het boek met veel plezier gelezen en is het zeker een aanrader voor liefhebbers van historische avonturenromans.

Vol verwachting ben ik dit boek ( De stenen goden ) van Jeroen Windmeijer gaan lezen.
Het verhaal wordt vertelt vanuit het perspectief van twee personen. Monique Fierloos en Anthoni Estens.
Op het Paaseiland is de antropologie student Anthoni uit Middelburg afkomstig op zoek naar de geschiedenis van het eiland en de moais .( Moais zijn grote stenen beelden die zich bevinden op het eiland en vermoedelijk gemaakt zijn vanaf de elfde eeuw.) Hij krijg daar hulp van Marisa en Sergio die al hun hele leven op Paaseiland wonen. Het onderzoek is interessant en verwarrend maar ook mysterieuze krachten spelen een rol in zijn zoektocht. Anthoni weet niet meer wie hij nu wel of niet kan geloven.
Monique is conservator van het Zeeuws museum in Middelburg en zij is bezig met een grote tentoonstelling over Jacob Roggeveen die het Paaseiland ontdekt zou hebben.
Alles wordt uit de kast gehaald om dit te realiseren, wat niet door iedereen van haar team in dank wordt afgenomen.
Zij verdiept zich in de scheepsdagboeken van Jacob Roggeveen en komt tot interessante conclusies.
Hierbij speelt het kleine moai beeldje wat in Zeeland gevonden is een grote rol en doet daardoor de spanning toenemen.
De hoofdstukken zijn kort en wisselen elkaar steeds af, dat leest als een trein. De karakters van de hoofdpersonen worden goed beschreven
Fictie en non- fictie lopen naadloos in elkaar over en maakt het daardoor historisch, informatief en spannend. Als lezer zit je er helemaal in ga mee in het boek
Je kunt aan alles merken dat er heel veel onderzoek is gedaan om dit boek te kunnen schrijven.
Er staan ook veel mooie citaten in het boek en deze wil ik bij naam noemen omdat het zo actueel is.
Er is genoeg voor ieders behoefte, maar niet genoeg voor ieders hebzucht.

Ik heb maar een woord voor het boek: Geweldig

De Nederlandse auteur Jeroen Windmeijer is bekend om zijn boeken waarin feit en fictie op mooie wijze zijn verweven. Zijn nieuwste boek is De Stenen Goden en speelt afwisselend in Middelburg en op Paaseiland.
In Middelburg is conservator Monique Fierloos bezig met de voorbereidingen van een expositie over de Middelburger Roggeveen die 300 jaar geleden Paaseiland ‘ontdekte’. Helaas wordt ze op veel fronten tegengewerkt. Zowel door de directeur van het museum, als door een actie groepering die culturele toe-eigening een halt wilt toeroepen. Maar Monique is een doorzetter en doet er alles aan om de voorbereidingen van de expositie toch door te laten gaan. Een beeldje van een Moai dat is gevonden bij een opgraving achter een huis zorgt voor problemen, net als Hotu, een beeldhouwer van Paaseiland is ingevlogen om een beeld te maken.
De tweede verhaallijn gaat over Anthoni Eskens, die drie weken op Paaseiland voor zijn antropologie studie. Hij gaat op zoek naar verhalen over de geschiedenis van Paaseiland en de beelden. Hij praat met diverse mensen die allen een eigen theorie hebben over wat er moet zijn gebeurd.
Deze twee verhaallijnen wisselen elkaar constant af in korte hoofdstukken, waardoor het vlot leest. Constant blijf je als lezer nieuwsgierig naar wat er gaat komen. Er wordt heel veel informatie gegeven in beide verhalen, maar het is zo geschreven dat het past in het verhaal. Zo worden feit en fictie verweven tot een goed lopend verhaal. Mythes, Bijbelverhalen, theorieën en onderzoeken, het loopt allemaal door elkaar heen en alles klinkt logisch en het wordt een geloofwaardig verhaal.
Er is nog een derde onderdeel in het boek, en dat heeft te maken met Monique haar werk. Zijn ontleed een kapiteinslogboek van de reis die Roggeveen maakte en hoopt zo achter het geheim van het gevonden Moai beeldje te komen. Deze stukken zijn wat lastiger om te lezen, maar zorgen wel voor een extraatje in het boek.
Het boek is geclassificeerd als thriller, maar doet daar geen recht aan. Het boek is een goed lopend verhaal en er zijn wel een paar spannende momenten, maar onvoldoende om het een thriller te kunnen noemen. Het einde heeft nog de meeste spannende elementen.
De Stenen Goden is een fijn boek om te lezen, vol interessante theorieën over het ontstaan van de beelden op Paaseiland. De combinatie van een verhaallijn in Middelburg en een op Paaseiland is goed gevonden en zorgt voor een compleet geheel.

Anthoni Eskens is een Middelburgse student die op Paaseiland aanwezig is om onderzoek te doen naar de maoi-beelden. Al snel merkt hij dat er twee kampen op het eiland zijn, die elk een ander verhaal over het ontstaan van beelden vertellen...
Ook aan de andere kant van de oceaan, in Athoni's woonplaats Middelburg, is het een drukte van belang. Conservator Monique Fierloos stoomt een team klaar voor een tentoonstelling over de ontdekkingsreiziger Jacob Roggeveen en zijn afspiegeling over Paaseiland. Een inwoner van Paaseiland komt over naar Nederland om een beeld van een moai te construeren, maar al snel blijkt de man eigenlijk een heel ander doel te hebben...

De stenen goden bevat veel korte hoofdstukken. Eigenlijk zijn de hoofdstukken net té kort, want doordat elk hoofdstuk van vertelperspectief én setting wisselt, heb je constant te maken met andere personages in een andere omgeving. Het duurt dus vrij lang voordat je kennis maakt met de belangrijkste karakters van het boek. Tot die tijd zijn ze wel aanwezig, maar slechts als pionnen die iets te vertellen hebben. Empathie opwekken voor karakters die (nog) niet leven, is vrij lastig. De stroeve start verdwijnt gelukkig zodra de pionnen meer over zichzelf onthullen en zich hiermee tot personages ontwikkelen. Een aantal personages zijn religieus en hoewel dit op de achtergrond blijft, is het toch niet te negeren. Tegen het eind van het boek worden er bepaalde keuzes gemaakt die niet met ieders moralen zullen stroken. Het is natuurlijk aan de lezer zelf om hier en mening over te vormen. Mij persoonlijk heeft het flink wat denkwerk opgeleverd en hoewel ik zelf helemaal niet religieus ben aangelegd, sta ik toch niet achter het eind en vind ik he een flinke domper op de mooie vertelling.

De schrijfwijze van Jeroen Windmeijer is heel aangenaam. Op een onderwijzende toon wordt de geschiedenis van het land en haar bewoners verteld, zonder een rode pen in de hand te hebben. Het onderwerp is interessant en het tempo van de vertelwijze is goed. Feiten en fictie worden op een fijne manier door elkaar gehusseld tot een geloofwaardig verhaal dat erg lekker wegleest. Incidenteel wordt de focus te veel op de geschiedenis van het onderwerp gelegd, waardoor het plot wat stagneert en het tempo hiervan aan de lage kant ligt. Dit brengt teweeg dat de spanning ook lang op zich laat wachten en De stenen goden meer een roman is dan een thriller. Windmeijer maakt dit goed door zijn kennis uitmuntend te verwoorden en zijn vertelling geen moment saai is.

De stenen goden is een interessant boek, dat eigenlijk alleen al door het unieke onderwerp de moeite waard is om te lezen. Hoewel er spanning in de vertelling te vinden is, laat dit te lang op zich wachten om het boek een thriller te noemen. Het boek bevat veel informatie, maar weet gelukkig niet saai te zijn doordat de vlotte pen van Windmeijer feit en fictie soepel in elkaar vlecht. 3,5*.

Sinds de Boudewijn Büch aflevering over Paaseiland op tv is geweest (lang geleden) wil ik daar naartoe. Maar ja, dat is zo’n kostbare reis dat ik er alleen in boeken heen kan. Dus dit boek leek me daar uitermate geschikt voor!

Het omslag is geweldig, met al die moais die op de kaft staan te glimmen. Meteen lezen dus!

Het verhaal: De Zeeuwse student Anthoni Eskens doet op Paaseiland onderzoek naar de moais, de beroemde beelden op Paaseiland. Tijdens zijn verblijf blijken er twee kampen te zijn over de oorsprong van deze beelden. En die kampen gaan best ver in hun strijd om het gelijk. In Middelburg wordt gewerkt aan een tentoonstelling over Jacob Roggeveen en Paaseiland. Ook hier lopen de gemoederen hoog op.

Je leert door het boek heel veel over Paaseiland, waarbij je niet precies weet wat feit en wat fictie is bij wat zich op Paaseiland allemaal afspeelt. Wel echt informatief zijn de stukken voor de museumcatalogus over Jacob Roggeveen. Die zijn in ieder geval feitelijk. Er komt erg veel religie in het boek voor, soms tot vervelens toe. Met name de zondvloed en Noah. Op zich begrijp ik het wel, want er zijn paralellen, maar door bijna iedereen wordt teruggegrepen op bijbelteksten en -kennis. Die heb ik dus kennelijk veel te weinig, of het is toeval dat al die personages in het boek dat wel hebben. Ik vond de religie een beetje te overheersend en ik heb de vogelmancultus een beetje gemist nu ik er over nadenk. Maar daar is Anthoni dus kennelijk niet heel erg naar op zoek geweest.

Het verhaal is geschreven in de derde persoon vanuit Anthonie, een antropologie student, en Monique, een conservator van het Zeeuws Museum. Het verhaal speelt in 2019, ruim 3 jaar voor 2022. En dan speelt het afwisselend in Middelburg en op Paaseiland. Ieder krijg om de beurt een hoofdstuk(je) met tussendoor stukken die Monique schrijft voor de museumcatalogus met achtergrondinformatie over Jacob Roggeveen. Die stukken geven wat rust aan het verhaal, want verder ga je van de ene gebeurtenis over in de andere. Anthoni is krap twee weken op Paaseiland, maar er gebeurt zo veel dat het langer lijkt. In die tijd gebeurt er ook veel in Middelburg, waar de aanzet wordt gegeven voor de tentoonstelling die over 3 jaar te zien is.

Er zijn maar liefst 146 hoofdstukken, een proloog en een epiloog. Door de grote hoeveelheid korte hoofdstukken kun je het boek makkelijk even wegleggen en ook heel makkelijk nog even een extra hoofdstuk lezen. Dat is in beide gevallen een voordeel.
Naast de ongelooflijke hoeveelheid feiten en bijbelverhalen die in het verhaal verwerkt zijn, zitten er ook gewoon leuke dingen in. Zo wil de beeldhouwer dat steen waaruit hij de Moai die hij gaat maken, zo geplaatst wordt dat het beeld de richting van Paaseiland op kijkt als het uit de steen is gehakt.
Een goede wijsheid kwam ook voor: “Piekeren is de verkeerde kant op fantaseren.” (p 197)
Mooi vond ik het stukje over dat Sergio’s verhaal van Paaseiland gehouwen is in steen, als gestolde geschiedenis. “En zodra je verhalen in beton gaat gieten, leven ze niet meer.” (p.68 ) En dan daarna de opmerking dat verhalen ook aan erosie onderhevig zijn. Dat vond ik een mooie toevoeging. Je denkt dat geschiedenis vast staat, maar de kijk erop verandert steeds natuurlijk. Dat is wel mooi om bij stil te staan steeds.

En wat ik me dus echt de hele tijd af vroeg: hoe kan een student het zich veroorloven om voor een afstudeerscriptie van maximaal 50 pagina’s drie weken naar Paaseiland te gaan (zonder daar verder een Zuid-Amerikareis aan toe te voegen)? Want die reizen zijn echt zó duur.

Voor op het boek staat dat het een thriller is, maar persoonlijk vond ik het meer een avonturenroman. Bij een thriller ligt de nadruk op actie en gevaar, en dat is hier beide wel aanwezig. Maar echt heel spannend en eng was het alleen in het begin in de grot voor mij. Omdat ik daar de benauwdheid voelde. Verder zijn het vooral avonturen die het boek vaart geven.
Ik vond het leuk om een keer een boek van Jeroen Windmeijer te lezen. Hij heeft me echt mee op reis genomen naar Paaseiland. Door de manier van schrijven was ik echt daar!
Ik weet niet of ik andere boeken van Windmeijer ga lezen. Misschien, als het onderwerp me weer heel erg aanspreekt (dus dat Delft-boek wat er gaat komen lees ik vast). Dankjewel Thrillzone, Jeroen Windmeijer en HarperCollins voor dit boek.

De stenen goden, Jeroen Windmeijer
Op de kaft staat een prachtige foto van reusachtige beelden, een foto van een zonsondergang maken het compleet. De beelden zijn herkenbaar als moai, de mysterieuze beelden van Paaseiland. Anthoni doet op Paaseiland onderzoek naar deze beelden. Waarom zijn een aantal beelden nooit afgemaakt? Wat is de geschiedenis er achter? Wat is de relatie met Noach of is dat puur toeval? Anthoni is op het eiland om de verschillende verhalen aan te horen en op te tekenen. Hij wil geen kant kiezen ook al lijkt hij daar haast toe gedwongen te worden. Hij logeert bij een familie waarvan de dochter een relatie heeft met een student speleologie en beleefd spannende avonturen in de grotten en komt soms bijna vast te zitten. Is dat puur pech of speelt er meer?
De andere verhaallijn speelt zich af in Middelburg, de stad waar Anthoni vandaan komt. Monique Fierloos, conservator van het museum, bereidt een tentoonstelling voor over de ontdekkingsreis van Jacob van Roggeveen waarbij hij Paaseiland aan doet op zoek naar het Zuidereiland. Een beeldhouwer van Paaseiland is uitgenodigd om een moai te maken, speciaal voor de tentoonstelling. De tentoonstelling roept veel emotie op onder de bevolking. Maken we geen misbruik van heilige beelden en de oorspronkelijke bevolking, is het geen uitbuiting? Dan gebeuren er vreemde dingen en vallen er zelfs doden, een ongeluk? Monique moet alles op alles zetten om de tentoonstelling goed gekeurd te krijgen door het bestuur van het museum.
Dan zijn er tussendoor nog hoofdstukken waar uit het dagboek/scheepsjournaal van Jacob Roggeveen wordt geciteerd. Dat is het stukje non-fictie dat ook in het verhaal geweven zit. Ik vind het heel knap gedaan na ieder hoofdstuk is een clifhanger. Vervolgens ga je door naar de andere verhaallijn die ook weer eindigt met een clifhanger en tussen door, schuingedrukt het scheepsjournaal van Jacob Roggeveen. Alle drie even interessant en spannend je wil geen van die lijnen missen en dus lees je door…
Het was een heerlijk boek dat je lastig weg kan leggen meer uit nieuwsgierigheid dan uit spanning. Ik vind het knap hij alles in elkaar weet te weven en zelfs het Christelijk geloof kan een rol op een respectvolle wijze. Daarom van mij 4,5 ster.

Met De Stenen Goden is het Jeroen Windmeijer gelukt om op een originele manier over Paaseiland of Rapa Nui te vertellen. Dit doet hij aan de hand van een tentoonstelling in het Zeeuws Museum in Middelburg over de geschiedenis van de "ontdekker" van Paaseiland, Jacob Roggeveen, en door het scriptieonderzoek van Anthoni Eskes op Rapa Nui naar de mysterieuze beelden, de Moai.

Het boek is opgebouwd zoals je gewend bent van Windmeijer. Dus veel interessante informatie over Paaseiland en de diverse theorieën over de plaatsingen van de Moai, de zeereis van Roggeveen en gelovige Zeeuwen, maar niet op een vervelende, belerende manier. Het is als een onderdeel van het verhaal verwerkt en geeft stof tot nadenken, want waarom zou het niet waar kunnen zijn!?

De benaming "thriller" vind ik niet passend. De titel avonturenroman of, zoals Windmeijer aangeeft, historische fictie zou beter passen, want nagelbijtend spannend is het niet. En dat was wat ik het meeste miste in dit verhaal: spanning. De spanning was niet echt aanwezig, behalve dan bij de claustrofobisch momenten wanneer Anthoni in de smalle gangen van de grotten is. Er was dus geen alles overheersende behoefte om het boek zo snel mogelijk uit te lezen. Maar de spanning daargelaten vond ik het wel een interessant boek. Naast de informatie over Rapa Nui gaat het ook over culturele toe-eigening en Noach en de zondvloed. En bovenal wordt in het boek duidelijk gemaakt dat je niet alles wat je wordt verteld direct moet geloven en je eerst alle informatie moet verzamelen voordat je je mening vormt. En dan heb ik nog niet eens gehad over de prachtige cover! Ik waardeer het boek met 4 steren.

Dit boek heeft 2 verhaallijnen: het ene verhaal speelt zich af op Paaseiland en gaat over Antoni die zijn scriptie wilt schrijven over de geschiedenis van het eiland. Hij verblijft daar bij een familie en ontdekt tijdens zijn verblijf dat de huidige bewoners van Paaseiland het niet eens zijn met elkaar over de geschiedenis. Dit brengt hem meerder malen in gevaarlijke situaties.
Het andere verhaal speelt zich af in Middelburg waar Monique, conservator van het Zeeuws Museum, een voorstelling voorbereid over de ontdekking van Paaseiland. Uiteraard zal het dan ook gaan over de grote stenen beelden: de Moais. Er komt zelfs een inwoner van Paaseiland naar Middelburg om een replica te gaan maken. Helaas zijn er ook mensen die de voorstelling proberen tegen te houden, wat resulteert in een hele tragische gebeurtenis.
De hoofdstukken van de verhalen wisselen elkaar af en eindigen vaak in een cliffhanger, zodat je heel erg nieuwsgierig wordt naar het vervolg. Uiteindelijk komen de verhaallijnen bij elkaar in een zeer verrassend einde.
De auteur heeft een fijne schrijfstijl en het is een uniek boek vol avontuur en met veel (historische) informatie over Paaseiland.

De stenen goden

Ik mocht dit boek lezen voor Thrillzone. Dank hiervoor aan uitgeverij Haper Collins en aan Thrillzone.
De cover van het is heel mooi en aansprekend: het toont een rij Moai, de grote stenen beelden op Paaseiland, en maakt duidelijk voor wie de hoofdrol in dit verhaal is weggelegd.
Het boek wordt aangekondigd als een thriller maar de inhoud maakt deze aanprijzing op geen enkele manier waar. Het is hooguit een avonturenroman te noemen.
Het boek kent twee verhaallijnen met tussendoor delen van het reisverslag van Jacob Roggeveen, ontdekker van Paaseiland. De verhaallijnen hebben één gemeenschappelijk punt: Middelburg, de geboorteplaats van Jacob Roggeveen – de ontdekker – en Antoni – onderzoeker – en de vestigingsplaats van het museum. In het museum wordt een tentoonstelling voorbereid over Jacob Roggeveen.
Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit het standpunt van Monique Fierloos, conservator van het museum, en Antoni Eskens, student en voor onderzoek naar de Moai op Paaseiland.
De auteur heeft veel research gedaan voor dit boek en hij wil dit graag met de lezer delen. Hij doet dit in een duidelijke en toegankelijke stijl, al wil hij nog wel eens erg ‘uitleggerig’ worden.
Het plezier waarmee ik dit boek heb gelezen werd hier en daar minder doordat de personages maar niet sympathiek wilden worden en ze niet erg consistent waren in hun reacties.