Anders Roslund is in de thrillerwereld een meer dan bekende naam. Hij was ooit misdaadjournalist en schreef daarnaast tien misdaadromans als deel van de succesvolle schrijversduo’s Roslund & Hellström en Roslund & Thonberg. Na de dood van Hellström is hij solo verder gegaan, iets wat de twee al eerder hadden afgesproken. Het werk van Roslund is inmiddels een aantal keren bekroond met thrillerprijzen. Zijn nieuwste thriller is Drie vrouwen en het boek is een onderdeel in de reeks met agent Ewert Grens en sidekick Piet Hoffmann.

Ewert Grens is inmiddels ruim de zestig gepasseerd. Hij heeft een lastige tijd achter de rug wanneer het om relaties gaat. Maar, hij heeft Cupido weer getroffen en is gelukkig met Lena, de weduwe van zijn overleden vriend Bengt. Daarnaast is hij bevriend met de twaalfjarige Hugo, die hem als een soort opa beschouwt. Het kan minder, toch…?

Dan vraagt een collega hem om hulp in een zaak rond prostitutie, gelinkt aan vrouwenhandel. Hij besluit op de zaak te duiken. Dan gaat het bij een arrestatie gruwelijk mis en raakt een collega zwaargewond. Terwijl Ewert figuurlijk probeert op te krabbelen en de zaak verder op te pakken, lijkt het alsof iemand hem steeds een stap voor is. Wie zit erachter en vooral, waarom?

Net als veel collega’s uit de noordelijke landen, staat ook Anders Roslund bekend om zijn maatschappijkritische houding. Elke thriller van zijn hand beslaat wel een thema dat de lezer aan het denken zet. Zo ook Drie vrouwen, waar de internationale vrouwenhandel, en in het verlengde orgaanhandel, centraal staat. Het is aan de lezer om zich een mening te vormen over deze criminaliteit en de aanpak, maar meer dan eens draait de maag om bij het lezen van de lugubere details.

Grens gaat al een reeks aan boeken mee, maar Roslund weet zijn belangrijkste protagonist toch nog steeds in een nieuw daglicht te stellen. In Drie vrouwen is hij -bijna- het zonnetje in huis. Daar waar hij in eerdere boeken vaak knorrig en chagrijnig overkwam, is dat in deze thriller anders. De reden is simpel; hij wordt gezien door de medemens en dat kan volgens Roslund veel met houding en gedrag doen.

De schrijfstijl van Roslund is zoals gewoonlijk zeer aangenaam. Hij schrijft relatief korte hoofdstukken en heeft een simpele doch gedetailleerde pen. Het is dan ook een koud kunstje om het boek ingezogen te worden en de ruim 500 pagina’s snel achter je te laten. Gecombineerd met een vlotte pen is de spanningsboog iets wat de lezer aan het boek gekluisterd houdt. Meer dan eens weet Roslund een spreekwoordelijk konijn uit de hoge hoed te toveren. Deze plottwists draaien het verhaal regelmatig in een andere richting, waardoor het ‘leuk’ blijft voor de lezer.

Is er dan geen kritiekpuntje te noemen? Jawel, eentje. Dat iemand Ewert steeds een stap voor is, is al snel duidelijk. En de doorgewinterde thrillerliefhebber zal al snel in de gaten hebben wie het is. Dat is ergens jammer, maar Roslund wacht zelf ook niet lang om bekend te maken wie de mystery guest is. Daardoor maakt dit minpuntje niet heel veel uit.

Drie vrouwen is een sterke Scandi-thriller, waarmee Roslund laat zien nog steeds de veelzijdige thrillerauteur te zijn waardoor hij al jaren bovenin de regionen van het genre meedraait.