De Engelse auteur M.W. Craven heeft inmiddels vijf volwaardige thrillers geschreven rondom het personage Washington Poe en met succes. Voor het eerste deel, Brandoffer, ontving  hij de Gold Dagger Award en zowel het tweede deel, Zwarte Zomer, als het derde deel, De Curator, zijn voor deze prijs genomineerd. In Nederland laat zijn bekendheid nog even op zich wachten, maar misschien gaat het derde deel hier verandering in brengen?

“Hij was bijna twee meter, kaalgeschoren, en ondanks de kou droeg hij alleen een T-shirt. Zijn handen waren net kammen bananen en zijn knokkels leken op walnoten. Rond een biceps met de dikte van Poe’s dij zat een ijzerdraadtattoo.”

Washington Poe en Tilly Bradshaw staan voor een nieuwe uitdaging als een meedogenloze seriemoordenaar verspreid over Cumbria lichaamsdelen achterlaat van zijn tot dan toe onbekende slachtoffers. Het gaat om drie verschillende slachtoffers, er is echter één uitdaging: van twee van de drie slachtoffers ontbreekt het lichaam. Uit sectie op de verschillende lichaamsdelen blijkt dat sommige slachtoffers waren verdoofd, maar er zijn ook slachtoffers waarbij de lichaamsdelen zonder verdoving zijn verwijderd terwijl het slachtoffer nog in leven was. Of leeft het slachtoffer misschien nog? 

De slachtoffers lijken willekeurig gekozen, maar uit nader onderzoek blijkt dat de slachtoffers één ding gemeen hebben; zij hebben drie jaar geleden allemaal dezelfde twee weken verlof opgenomen van hun werk. Het bewijs dat Washington Poe en Tilly Bradshaw verzamelen brengt hun op het spoor van één verdachte. Deze ontkent alle beschuldigingen en ook Washington Poe heeft zijn bedenkingen. De verdachte heeft wel belangrijke, nieuwe informatie voor het onderzoek en als Poe en Bradshaw de puntjes met elkaar weten te verbinden weten zij direct wie het volgende slachtoffer zal zijn. Langzaam wordt het mysterie ontrafeld en dan moeten Poe en Bradshaw alle zeilen bijzetten om de moordenaar te ontmaskeren en op die wijzen hun collega te beschermen. 

“De golven waren noch kabbelend noch opdringerig. Ze rolden krachtig aan, smoorden en trokken zich terug, slechts schuim achterlatend. Het getij gaf Poe iets van een zengevoel. Kijken naar iets wat gecontroleerd werd door een planeet die zich op honderdduizenden kilometers afstand bevond, plaatste alles in een ander daglicht.”

Zoals bekend is ThrillZone, na de eerdere delen Zwarte Zomer en Brandoffer, lichtelijk fan van M.W. Craven, die met Washington Poe en Tilly Bradshaw een geniaal duo heeft gecreëerd. De eigengereide, ervaren en ietwat norse Washington Poe die wordt bijgestaan door de jongere, technisch hoogbegaafde computerprogrammeur met een sociale handicap Tilly Bradshaw. Ieder boek is er de hoop dat de rol van Tilly Bradshaw wordt uitgebreid, maar M.W. Craven weet de hoeveelheid "Bradshaw" perfect te doseren, waardoor de lezer blijft uitkijken naar  het volgende deel in de serie en de chemie wat ons betreft zeker nog niet is uitgewerkt. 

M.W. Craven schuwt geen huiveringwekkende details en hij is duidelijk ook geen voorstander van onnodige beschrijvingen om het boek te vullen. De auteur hanteert een zeer prettige schrijfstijl die wordt gekenmerkt door puurheid, directheid en snelheid. In de eerste hoofdstukken wordt direct duidelijk met welke uitdaging Poe en Bradshaw te maken krijgen en daar worden ook de eerste lijnen van de plot uitgezet. Vervolgens volgen de ontwikkelingen in het onderzoek elkaar in enorme vaart op. En als Poe en Bradshaw de verdachte eenmaal in het vizier hebben, weet M.W. Craven nogmaals te demarreren en vliegen de hoofdstukken voorbij. 

M.W. Craven heeft de hoge verwachtingen wederom waargemaakt met deze razendspannende thriller. Het is dan ook enigszins verbazingwekkend dat deze auteur nog geen prominente plaats heeft gekregen in de etalages van de Nederlandse boekenwinkels. De boeken van M.W. Craven zijn een regelrechte aanrader! Maar zorg dat je remmen goed functioneren, want de pagina's vliegen voorbij als Vingegaard en Pogacar op de afdaling van de Col de Spandelles.