Met De bronzen stad betoverde S.A. Chakraborty de harten van veel fantasyliefhebbers. De combinatie van een Midden-Oosten-achtige setting, politieke machtsspelletjes, een geweldige wereldbouw en ijzersterke karakters maakten van de start van de Daêvabad-trilogie een uniek boek, eentje waar ook wij enthousiast over waren (lees onze recensie hier). Reikhalzend werd er - door de (veelal online) community – dan ook uitgekeken naar het eveneens flink robuuste tweede boek. In het Nederlands verscheen dit vervolg, De koperen koning getiteld, eind 2022, wederom in een schitterende uitvoering.
We volgen opnieuw Nahri, Ali en Dara. Als straf voor zijn misdaden aan het eind van het vorige boek, is Ali verbannen uit Daêvabad en door zijn familie aan het lot overgelaten. Hij wordt opgejaagd door moordenaars en geraakt uiteindelijk bewusteloos in een kloof nabij Am Gezira, de regio waar zijn familie vandaan komt. Wanneer hij wakker wordt, is hij opgevangen door vriendelijke doch gevreesde dorpelingen uit Bir Nabat. Nahri is op een andere manier gestraft voor de gebeurtenissen; zij is gedwongen getrouwd met Muntadhir, de troonopvolger van de huidige koning Ghassan en dient het strakke regime van de Al-Qahtani familie te volgen. Ze werkt, samen met haar assistent Nisreen, in de ziekenboeg en slijt haar dagen met het verzorgen van zieken. De vermoorde Afshin Dara is tot leven gewekt door Manizeh, een van de machtigste Nahid-genezers ooit, en samen met een groep Daêva-soldaten volgt hij de plannen van Manizeh om Daêvabad aan te vallen.
Mocht er sprake zijn van enige druk voor de auteur – door het ‘tweede-boek-syndroom’ of door de hooggespannen verwachtingen – dan is daar niks van te merken. Met De koperen koning gaat Chakraborty op hetzelfde hoge niveau verder als waar De bronzen stad eindigde. Op driekwart van het boek schakelt ze zelfs nog een tandje bij en voert ze het verhaaltempo en de spanning op. Waar De bronzen stad al een epische finale kende, is de climax in De koperen koning onovertroffen. Zowel de lezers als enkele personages zullen versteld staan van de gebeurtenissen. In één lange adem lees je de actierijke scenes en val je van de ene verbazing in de andere. Het is een epische finale van een zeer hoog niveau.
De opbouw naar dit denderende slotstuk begint echter gestaag. Omdat er vijf jaar zijn verstreken, heeft Chakraborty even de tijd nodig om alle pionnen weer op het bord te plaatsen en aan de lezers te tonen wat de huidige verhoudingen zijn. Dit is totaal niet storend, want naast dat het de lezer overzicht geeft, introduceert ze daarbij nieuwe, boeiende personages en geeft ze tevens een blik buiten Daêvabad. En het knappe is dat de auteur zich nergens herhaalt; het is origineel en zeer vermakelijke leeskost. De setting is een magisch Midden Oosten-achtig tafereel vol indrukwekkende achtergronden en geheimen. Chakraborty zou met gemak nog enkele boeken vol kunnen schrijven over deze indrukwekkende wereld.
De ons al bekende personages hebben een duidelijke ontwikkeling meegemaakt. Ali’s verbanning heeft hem eigenlijk louter goed gedaan. De vloek van de marids – magische zeewezens – na zijn val in het grote meer, hebben hem ongekende krachten gegeven. Hij kan water beheersen en gebruikt dit talent om de droge gronden in Bir Nabat te bevochtigen, waardoor de bevolking aldaar hem als een verlosser zien. Nahri is meer dan ooit geïsoleerd in Daêvabad. Haar verplichte huwelijk met Muntadhir geeft haar weliswaar enkele privileges, maar de controle die Ghassan over haar heeft, belemmert haar enorm. Muntadhir zelf echter is allesbehalve bezig met Nahri. En dat geeft haar de kans om – in het geniep – haar ambities uit werken. Uiteraard brengt dat risico’s met zich mee, maar Nahri is een doorzetter en haar vastberaden karakter maakt haar een ijzersterke protagonist. En dan is er nog de mysterieuze Dara, die in De bronzen stad ogenschijnlijk werd vermoord door Ali, maar tot leven is gewekt door de eveneens dood gewaande Manizeh (let op: dit zijn geen spoilers, want het wordt al vrij snel kenbaar). Hij worstelt met de gevaarlijke plannen van Manizeh, maar durft haar nauwelijks te behoeden voor de desastreuze gevolgen die hun aanval op Daêvabad zal hebben.
In de hoofdstad houden ze zich vooral bezig met de dreiging binnen de bronzen muren. De oplopende spanning tussen de shafit-bevolking en de Daêva’s, die eventjes de kop in wordt gedrukt door een doordacht project van Nahri, escaleert vervolgens en heeft grote gevolgen, voor zowel de inwoners als voor Nahri. Maar zonder het te weten, nadert de grootste dreiging: de door Dara en Manizeh beraamde machtsovername. Uiteindelijk komt alles samen en mondt het uit in een verwoede strijd, waarbij blijkt dat niet iedereen zijn/haar ware aard heeft getoond. Politieke spelletjes, intriges en verraad; het zijn wederom de zeer fijne ingrediënten van dit briljant opgezette plot.
Er kan nog zoveel meer over dit toch wel complexe verhaal worden geschreven, maar het is echt aan te raden om het zelf te ervaren. De koperen koning is namelijk een unieke leeservaring, een belevenis waar je eeuwig in wilt blijven hangen. Alles klopt, van de worldbuilding tot de magische wezens, van de spanningsboog tot geheime liefdesaffaires, en van de uitmuntende karakterontwikkeling tot de rijke verhaallijn. Chakraborty heeft aan alles gedacht en schotelt ons een overweldigend fantasyverhaal voor. Een verhaal dat gelukkig nog verdergaat in Het gouden rijk, dat in maart zal verschijnen. Werkelijk grandioos!
