Je mag beslist Inge Spaan een bezige bij noemen; ze is accountant, auteur en schrijfdocent. Tevens begeleidt ze nieuwe schrijvers bij hun debuut. Nooit meer thuis is haar derde thriller, in omloop gebracht door een andere, grotere Nederlandse uitgeverij.

Meriam moet harde klappen incasseren. Haar man wil scheiden; ze doet haar uiterste best om zich te handhaven, samen met de kinderen Benthe en Cas. De vrouw krijgt hulp uit onverwachte hoek; Nicoline wordt haar nieuwe vriendin, de moeder van een klasgenote van Benthe. 

Nicoline van haar kant heeft ook een enorm probleem; dochter Tessa is het slachtoffer geworden van pesterijen. De twee dames zoeken en vinden steun bij elkaar. Tot Benthe plots verdwijnt en geen sporen achterlaat. Meriam en Nicoline bundelen de krachten en gaan op zoek naar het vermiste meisje. Deze situatie zal hun levens zwaar op de helling zetten. 

‘Ze raakt de deurklink nog maar net aan als ze stokstijf blijft staan. Boven klinkt een ijselijke gil, die daarna overgaat in ontroostbaar gejammer.’

Het boek begint met een mysterieuze proloog, waarbij je helemaal niet beseft wie aan zet is. Vervolgens ontvouwt zich een eerder ongecompliceerd plot, uitgewerkt in zesenveertig korte hoofdstukken. De protagonisten, Meriam en Nicoline, zijn twee moeders die zich in een lastige situatie bevinden. De schrijver spit dit gegeven erg grondig uit, met voldoende diepgang en zonder de andere karakters uit het oog te verliezen. Nicoline is de ik-verteller die constant van perspectief wisselt met Meriam. Beide verhaallijnen komen uiteindelijk vlot samen. Spaan daagt je uit, met de vraag hoe je zelf zou reageren in gelijkaardige situaties, waarin de twee dames zich hier bevinden. Hoe ver gaat intense moederliefde? Kun je je kind voldoende beschermen tegen de gevaren van de huidige maatschappij?

‘Wat als Benthe iets is overkomen? Kan ze een ongeluk hebben gehad zonder dat het door iemand is gemeld? Een golf van misselijkheid gaat door haar heen.’

Spaan hanteert een toegankelijke taal en ze maakt gebruik van veel dialoog. Dit verhoogt de leessnelheid in grote mate. Ondanks de meer dan geslaagde start, blijf je toch behoorlijk lang op je honger zitten. Niet alle intriges zijn even geloofwaardig; bij momenten wordt het ietwat taai. Iets meer bravoure en een strakkere spanningsboog, zouden het verhaal naar een hoger niveau kunnen tillen.   

Nooit meer thuis is een psychologische misdaadroman, om het boek niet echt een thriller te noemen, waarin de voelbare spanning zich voornamelijk onderhuids manifesteert. Spaan laat de emoties volop los op haar lezers; zo blijven gevoelens zoals angst, wanhoop, verbazing en verdriet nooit ver uit de buurt.