Christopher Golden heeft meerdere bestsellers op zijn naam staan, zoals het futuristische Tinnen soldaten. Zijn boeken worden in 14 talen vertaald en beslaan diverse genres. Zijn nieuwste telg heet Weg des doods en combineert thrillerelementen met horror. 

In Weg des doods reizen documentairemaker ‘Teig’ en zijn vriend en cameraman Prentiss naar het ijskoude Siberië. De carriere van Teig zit in de slop maar met een goed verhaal over de ‘Weg des doods’ hoopt hij groot succes te boeken. De Weg des doods is een weg die is aangelegd door dwangarbeiders in de Sovjet-tijd. Wanneer zij stierven -en dat gebeurde in grote getalen- bleven ze gewoon leggen en werd de weg eroverheen gelegd. Daarmee heet het ook wel de ‘Bottenweg’. Het plan van Teig is om het heftige leven bij zestig graden onder nul te laten zien, en hopelijk ook nog wat spannende mythes onderweg mee te pakken. De twee worden bijgestaan door een lokale tolk.

Wanneer ze op de plaats van bestemming aankomen, is het dorp echter helemaal uitgestorven. Deuren die openstaan, blote voetstappen in de sneeuw; er is overduidelijk iets vreemds aan de hand. Dan vinden ze het negenjarige meisje Una. Ze is catatonisch en brengt dus niks uit. Wanneer opeens een duistere figuur uit de bossen verschijnt, vergezeld door grote wolven, zijn de rapen gaar. Teig en zijn kompanen moeten vluchten, letterlijk voor hun leven…

Golden is er een meester in om een ijzersterke start te maken. Dat deed hij al in Tinnen soldaten, al wist hij dat niveau destijds niet vast te houden. In Weg des doods lukt dit een stuk beter, al is dit boek zeker niet voor iedereen geschikt. De auteur heeft namelijk een boek geschreven met thrillerelementen, maar stoelt vooral op bovennatuurlijke zaken en horrorfenomenen. Daar moet je liefhebber van zijn om Weg des doods te kunnen waarderen.

Vanaf het begin zit de sfeer er goed in. Noord-Siberië is letterlijk een ijskoud continent die je dood kan betekenen. Een barst in het autoraam, een kapotte band of slechte kleding; het klimaat is onvergeeflijk als het verkeerd gaat. Golden legt de natuur daarmee als een beklemmend deken over het verhaal.

Gaandeweg Weg des doods nemen de bovennatuurlijk elementen de overhand en verdwijnt het thrillerelement naar de achtergrond. In het verhaal zitten echter ook andere, diepgaande zaken. Zo is het karakter van Teig vooral goed uitgewerkt. Hij is een man met schulden bij veel personen, maar ook iemand die het altijd goed wil doen en het iedereen naar de zin wil maken. Door zijn jeugd -zijn zusje werd voor zijn ogen ontvoerd en kwam nooit terug- sjouwt hij ook een heftig trauma mee. En die komt hij glashard tegen in Weg des doods.

In het boek is een rol weggelegd voor afschuwelijke creaturen. Golden werkt die goed uit, al moet je ervan houden. Ook hier geldt weer voor dat je je fantasie de vrije loop moet laten. Je leest immers geen whodunnit, maar meer een verhaal dat in het straatje van Stephen King past. Daarbij past overigens een sterk eind, die de lezer nog wel even zal bijblijven. 

Golden is een veelzijdig auteur en laat zien ook in het bovennatuurlijke thrillergenre uit de voeten te kunnen. Weg des doods zal niet in ieders straatje passen, maar als het wel jouw ding is, is het genieten geblazen.