Michael Bennett is auteur, scenarioschrijver en regisseur. Zijn films werden geselecteerd voor diverse festivals, waaronder Cannes, Berlijn, Toronto en New York. Hij won verschillende awards voor zijn creaties op het witte doek om vervolgens een nieuw succesverhaal in de literaire wereld te schrijven. In 2016 verscheen zijn non-fictieboek, In Dark Places, waarvoor hij een groot aantal prijzen ontving. Vanwege zijn roots en opvoeding is het werk van Bennett, zowel in print als in beeld en geluid, maatschappijkritisch, leerzaam en cultureel onderlegt. Er stroomt namelijk Maori bloed door Bennetts aderen. Van zijn vader, die een onderscheiden Spitfire-piloot in de Tweede Wereldoorlog was, erfde hij een sterk gevoel voor rechtvaardigheid. Zijn moeder leerde hem over de kracht van het geschreven woord. Zijn nieuwste werk Liever het bloed is een samenspel van al deze elementen.
In Liever het bloed volgen we Hana Westerman. Als alleenstaande moeder, Moari vrouw en politie-inspecteur bij de afdeling Misdaadonderzoek in Auckland moet ze zich op meerdere fronten staande houden. Wanneer ze een vreemd filmpje van een vervallen appartement krijgt toegestuurd, besluit ze de locatie op de beelden te achterhalen. Dit leidt haar naar een vermoorde man. Hana tast in het duister naar het motief van de dader en zijn beweegredenen om met haar in contact te komen. Wanneer ze een vreemd detail op de plaats delict ontdekt, gaat ze steeds dieper graven in de bloederige koloniale geschiedenis van Nieuw-Zeeland. Ondertussen volgen de moorden elkaar in ramp tempo op. Hana’s zoektocht naar de dader begint haar steeds persoonlijker te raken en ze beseft dat zij de sleutel is tot de oplossing van de zaak. Maar hoe stop je een moordenaar die wordt gedreven door wraak, leed en eerherstel?
Wie begint in de nieuwste creatie van Bennett moet zich schrap zetten om niet compleet overdonderd te worden. Maar de passages die je aan het wankelen brengen, hebben niets te maken met bloedvergieten. Liever het bloed voelt meer als een verhaal over gelijkheid en rechtvaardigheid vermomd als een thriller. De boodschap dat je niet kunt ontsnappen aan je afkomst, je DNA, je bloed, vormt het kloppend hart van dit bijzondere boek.
De moorden bevatten echter soms te weinig details om je echt te doen huiveren en de actiescènes hebben vaak te weinig spanning om je echt naar het puntje van je stoel te doen bewegen. Bennett doet alle moeite om een spannend plot en een belangrijke boodschap in evenwicht te houden, maar de balans slaat weleens over naar dat laatste, wat soms ten koste gaat van de suspense.
Toch blijft de Nieuw-Zeelandse auteur je aandacht vastgrijpen. Het psychologische schaakspel tussen Hana en de dader geeft het verhaal de juiste diepte en emotie mee om de lezer tot het eind geboeid te houden. De moordenaar dwingt Hana om haar verleden onder ogen te zien en haar eigen normen, waarden en identiteit te heroverwegen. Wanneer je de ware toedracht achter de moorden begrijpt, werpt dat een geheel nieuw licht op de zaak. Bennett creëert een complexe en gelaagde moordenaar met een menselijk gezicht. Naast bloed vloeien er ook tranen van pijn, verdriet en haat. Gedurende het hele boek woedt er een innerlijke strijd in zowel de moordenaar als Hana, terwijl de lezer worstelt met de vraag wie nu de slechterik is in dit verhaal.
Bennett is een woordkunstenaar puur sang. De auteur geeft je een uniek en kwetsbaar inkijkje in de Nieuw-Zeelandse koloniale geschiedenis die nog altijd diepe, met bloed doordrenkte sporen achterlaat in de huidige maatschappij. Hiermee brengt hij op verfijnde wijze verleden, heden en toekomst samen in een aangrijpend en spannend plot.
De politiek geladen woorden van Bennett drukken zwaar op het verhaal en brengen een maalstroom van gedachten en gemixte gevoelens teweeg bij de lezer. Nieuw-Zeelanders zullen na het lezen van Bennetts kritische maar toch zachte woorden het bloed aan hun handen voelen kleven. Bennett drukt je neus op de feiten zonder een belerende toon aan te slaan en daarmee schrijft hij een licht provocerende en onderscheidende thriller die stof tot nadenken biedt.
Bennett bewijst dat boeken meer zijn dan een bron van entertainment. Liever het bloed zou op Nieuw-Zeelandse scholen gelezen en herlezen moeten worden. Dit krachtige verhaal stelt een diepgewortelde onrechtvaardigheid centraal die nog altijd in de huidige maatschappij voelbaar is. Geheel in de geest van zijn moeder bewijst Michael Bennett met Liever het bloed dat woorden een krachtig wapen zijn. Relevant, educatief en maatschappijkritisch. Bennett vecht met Liever het bloed tegen de huidige stand van zaken waarbij hij een gebaar van erkenning maakt naar de Maori-gemeenschap. Met een mogelijke televisieserie gebaseerd op Liever het bloed en het vervolg van het boek in de maak, hebben we twee geweldige projecten om naar uit te kijken. Eén ding is in ieder geval zeker: ook dit werk zal weer inslaan als een bom.
