Jennifer Dugan schrijft graag boeken over gecompliceerde vrouwen en meisjes. Dit doet ze in  verschillende categorieën, zoals  romans voor volwassenen en jongvolwassenen, horror voor jongvolwassenen en graphic novels. Ze woont met haar gezin in de staat New York. Toen de maskers kwamen is de eerste thriller van Dugan dat in het Nederlands is vertaald. 

Op een indringende manier word je het verbijsterende verhaal ingezogen van Sloan en Cherry. Tijdens een aanval door gemaskerde mannen op een zomerkamp zijn zij de enige twee overlevenden. Dat schept een bijzondere band. Sloan herinnert zich weinig van deze gebeurtenis. Door therapie en vele gesprekken met Cherry probeert ze grip te krijgen op haar geheugen en leven.

Ze wist nog dat ze door de open deur ging en ze dácht dat ze zich kon herinneren dat ze Cherry’s hand had gepakt, maar daarna wist ze niets meer tot ze wakker werd onder de kano met een bloedende arm en een verschrikkelijke hoofdpijn, waardoor ze slecht zag. Cherry had haar handen voor Sloans mond, zodat ze niet kon gaan schreeuwen. Er was bloed geweest, heel veel bloed, maar het meeste was niet van hen. En toen kwam er flitsend licht, rood en blauw. 

Wat ze ontdekt brengt haar in verwarring, over haar eigen gedachtes en de mensen om haar heen. De liefdesrelatie tussen Cherry en Sloan komt onder druk te staan, als ze ook aan Cherry’s rol in het geheel gaat twijfelen. Speelt de sekte die ze op het spoor komt mee, en wie horen daar dan bij?

Nee, zo was het niet. Cherry’s moeder hoorde er niet bij. Cherry’s moeder hoorde daar niet te zijn. Sloan kon zich misschien niet alles herinneren, maar ze was ervan overtuigd dat ze dat nog wel zou hebben geweten. Cherry had het haar verteld. Cherry had verteld wat er was gebeurd! Cherry had de lege stukken opgevuld! 

Als lezer wordt je zo meegenomen in de gedachtegang van Shoan dat je ook zelf in verwarring raakt. Je eigen perceptie van wat er zich heeft afgespeeld in het zomerkamp en wie zich achter de maskers verschuilden moet steeds weer herzien worden. Naast dat dit het een razendspannend boek maakt, geeft het ook een beeld van wat er gebeuren kan in het brein van iemand die een heftig trauma heeft meegemaakt.  De relatie tussen Shoan en Cherry roept ook steeds meer vragen op, wat de sfeer nog beklemmender maakt. 

Naar het einde van het boek toe lees je hoe de onmacht toeneemt bij Sloan.

Ze geloofde haar niet. Het lukte haar niet. Ze vertrouwde mensen niet meer. Ze wilde niet meer dat andere mensen haar vertelden wat ze wist, wat ze had meegemaakt of wat ze had gehoord. Ze was er klaar mee. Als het moest zou ze dit hele mysterie wel in haar eentje oplossen. En als dat inhield dat ze die nacht op camp Springs nog duizend keer moet herbeleven, dan moest dat maar, want ze wilde het zich herinneren. Ze moest het zich herinneren voor er nog meer gebeurde. Voordat ze helemaal niet meer wist wie ze was en wie Cherry was en wat echt was. 

Dit alles maakt van Toen de maskers kwamen een psychologische thriller met veel oog voor de menselijke geest en relaties. Op een toegankelijke manier beschrijft Dugan de situaties, ontwikkelingen en flashbacks, waardoor het verhaal en de hoofdpersonen tot leven komen. Het is daardoor een thriller dat anders dan anders is. Het is een aanrader voor liefhebbers van spanning met nét dat extra laagje.