Kellie M. Parker groeide op als officiersdochter en reisde zodoende door de Verenigde Staten en Europa. Als kind was ze naar eigen zeggen een beetje nerdy. Met boeken als haar meest betrouwbare metgezel was het slechts een kwestie van tijd voordat ze besloot om zelf de pen op te pakken. Parker is afgestudeerd in biologie en nautische archeologie, maar haar drang naar avontuur kan ze pas echt kwijt in het lezen van spannende boeken. Parker woont in het westen van Michigan met haar man en vier kinderen. Als ze niet bezig is met schrijven, is ze aan het bakken, tuinieren, klussen of leest ze haar kinderen graag voor. Thin Air is haar debuutthriller voor jongvolwassenen. 

Acht uur. Twaalf deelnemers. Eén vliegreis met een dodelijke bestemming…

Twaalf leerlingen verdeeld over zes kostscholen krijgen een unieke kans op een compleet betaalde studiebeurs. De eerste fase van de competitie kent een unieke locatie: in een super-de-luxe en gigantisch privévliegtuig vertrekken de twaalf uitverkorenen naar Parijs waar zij de laatste proeven zullen uitspelen. Een van de deelnemers is de 17-jarige Emily Walters. Haar cijfers zijn niet geweldig, haar vader heeft haar en haar moeder verlaten en ze heeft geen dak meer boven haar hoofd. Emily hoopt door te winnen zichzelf en haar moeder een beter leven te geven. Maar al snel ontdekt ze dat de belangen voor haar elf reisgenoten net zo groot zijn. Wanneer de eerste dode aan boord valt, wordt het voor Emily pijnlijk duidelijk dat er iemand bereid is letterlijk en figuurlijk over lijken te gaan voor de winst. Wie kan Emily vertrouwen? En belangrijker nog: kan ze de moordenaar ontmaskeren voordat er nog meer doden vallen? 

De flaptekst maakt duidelijk dat in Thin Air niets in wat het lijkt. Het is als lezer dan ook lang zoeken met wat voor boek je precies te maken hebt: een tienerdrama, een mystery thriller, een whodunnit of toch een romantische thriller? 

Vanwege Parkers fijne schrijfstijl, die vlot, jeugdig, gevat en een tikkeltje sarcastisch is, leest deze Young Adults thriller van vertrek tot eindbestemming makkelijk weg. Parker beheerst de kunst van de cliffhanger aan het eind van elk hoofdstuk, wat maakt dat je al snel denkt: doe nog maar een hoofdstukje. 

In alle hectiek die na de eerste moord ontstaat, raakt de competitie logischerwijs al snel op de achtergrond. Maar het is jammer om te zien dat alle opdrachten en uitdagingen die voor de deelnemers in het verschiet lagen definitief overboord worden gegooid. Vanwege de liefdesperikelen waar het hoofdpersonage Emily Walters in verzeild raakt, ontvouwt Thin Air zich soms meer als een romantisch tienerdrama dan een spannende thriller. Emily is op veel momenten erg hysterisch en onzeker, zoals je waarschijnlijk ook van een tienermeisje mag verwachten. Maar ze lijkt zich meer te bekommeren om het feit dat ze het vriendje van haar beste vriendin heeft gezoend, dan dat er een dode is gevallen aan boord van het vliegtuig. De reacties van de groep op de dood van een van de deelnemers is bijna onrealistisch kalm. 

In een verhaal met twaalf personages van dezelfde leeftijd is het bijna een onmogelijke klus om elk afzonderlijk personage iets unieks mee te geven. Je verwart al snel het ene personage met het andere. En ondanks dat Parker dit niet helemaal weet te voorkomen doet ze wel erg haar best om elk tienerpersonage goed neer te zetten. Al snel blijkt dat de op het oog perfecte kostschoolleerlingen allemaal hun duistere kanten, geheimen en motieven hebben. Iedereen is verdacht en dat maakt de speurtocht naar de dader des te leuker en uitdagender. 

Bovendien weet Parker Emily’s constante maalstroom aan gedachten, twijfels en onzekerheden goed uit te diepen en geeft ze het personage een achtergrondverhaal dat haar minder oppervlakkig maakt. Haar motieven om de competitie te winnen zijn wel gefocust op haarzelf, maar ze maken haar gedrag tenminste verklaarbaar. En ondanks dat ze fouten maakt is Emily allesbehalve een slecht persoon. Parker zorgt voor een bepaalde complexiteit in het karakter en brengt ook veel positieve kwaliteiten naar voren in dit personage, waardoor het moeilijk is om haar niet te mogen. 

Helaas wordt het moorden en de zoektocht naar de dader al snel een herhaling van zetten. Waar Thin Air een interessant verhaal had kunnen zijn over een strijd tussen kostschoolleerlingen met duistere geheimen, transformeert het plot al snel in een oninteressant moordmysterie dat snel gaat vervelen. Omdat de focus verschuift van de competitie naar de moorden en Emily en haar medepassagier Liam naar voren worden geschoven als detective duo krijgen de andere, veelbelovende personages geen kans meer om te schitteren. Zij worden veroordeeld tot een bijrol, waardoor het hele verhaal inzakt. 

De suspense zit in de vraag wie achter de moorden zit. Maar deze whodunnit stijgt eigenlijk geen moment tot grote hoogte. Het middenstuk van het boek voelt als een grote herhaling en het tempo ligt te laag. De climax maakt gelukkig veel goed. De plotwendingen vliegen je herhaaldelijk om de oren en steeds als je denkt de dader te ontmaskeren zet Parker je toch weer op het verkeerde been. Het motief van de dader zit goed in elkaar en al die tijd waren er signalen die wezen naar de daadwerkelijke moordenaar. Ondanks de turbulente uitwerking, waarin Parker kansen laat liggen om haar personages en plot vleugels te geven, mag de jeugd zich met Thin Air opmaken voor een boeiend avontuur.