Dennis Biesma (1975) heeft twee boeken geschreven, een autobiografie en een psychologische thriller. Hij heeft de opleiding Creatief Schrijven aan de Schrijversacademie gevolgd met als specialisatie het thriller genre. Hij is getrouwd met Sherida en woont in Amsterdam. Naast schrijven werkt Dennis als freelancer in de IT. Tijd om zijn indrukwekkende autobiografie De regen kwam van binnen onder de loep te nemen, het boek waarin hij openlijk over het Jehova Getuige zijn verteld.
Dennis groeit op binnen de groepering van de Jehova’s. Binnenkort grijpt zijn geloof in en zullen alleen de goeden overleven, zo wordt hij gehersenspoeld. Keurig slaat hij verjaardagen en feestdagen over, voldoet zo goed mogelijk aan alle andere regels… tot hij stopt met geloven. Een emotionele worsteling volgt, en mondt uit in een broeierig dubbelleven. Is hij onverhoopt toch niet in een soort sekte belandt? Als Dennis uitspreekt wat hij voelt, is de kans groot dat hij wordt uitgesloten. Familieleden en vrienden mogen dan ook niet meer met hem omgaan. Zal Dennis voor altijd moeten liegen? Of besluit hij voor eens en voor altijd voor zichzelf te kiezen? Langzaam maar zeker leert hij met vallen en opstaan de buitenwereld kennen.
Dennis Biesma gooit er meteen een heftige scene in, wanneer de opening zich ontvouwt. Het boek vertelt over zijn leven als Jehova Getuige, en wat er gebeurd wanneer men deze religie de rug toekeert.
Openlijk vertelt hij over de manipulatie, betutteling, de huichelarij, en het buitensluiten. Lezers krijgen onverhoopt het gevoel na de eerste honderd bladzijden dat Jehova’s eerder een soort van sekte is wellicht, een soort van slechte afdekking is van de niet zo heilige daden die men gedwongen wordt te doen indien men zich hierbij aangesloten heeft, of indien men erin geboren wordt. Nogal schrijnend om te zien hoe vooral dus de kinderen in deze community worden gehersenspoeld, zodanig dat je verdachte situaties gaat krijgen: “Ik mag geen verjaardagen vieren, want dan zullen er mensen worden onthoofd.” Zo’n kind weet tenslotte niet beter, het staat in de bijbel, zo wordt er gepredikt, en dat is hoe ze dan ook geïndoctrineerd worden. Een mens van buiten de religie zou hierom juist eerder uit de buurt blijven van elke Jehova.
Biesma geeft de lezer al dan niet op luchtige wijze de broodnodige stof tot nadenken, hij is zelf ook door een golf van overdenkingen gegaan, die hij openlijk met zijn lezers deelt. Het getuigd van veel lef om deze persoonlijke gedachten over onder andere het huwelijk en de zowel mannelijke als vrouwelijke rol hierin kenbaar te maken. Vooral omdat men in de eerste instantie niet beter wist.
De vergelijking die de schrijver met The Matrix maakt, blauwe pil, rode pil, tikt de spijker op zijn kop. De blauwe pil houd je in een verzonnen werkelijkheid, terwijl de rode pil je daar juist hardhandig uittrekt. Daarnaast leert men wat termen, zoals PIMI, POMI, PIMO, en POMO. Vooral waar deze afkortingen voor staan, wanneer men aan het twijfelen slaat binnen de Jehova’s. Deze termen geven meer inzicht als het om het zo krampachtig geheimgehouden leven buiten de besproken groepering gaat. Later in het boek onderbouwt de auteur zelf of deze religie toch niet stiekem onder een sekte valt, een beoordeling waarin men al lezende stijl achterover zal slaan. En niet omdat de schrijver het zou ontkennen, want daar is juist helemaal geen sprake van. Knap hoe hij dit heeft weten te omschrijven, en goed dat hij dit met veel onthaal heeft bevestigd, want hij vindt het woord sekte een negatieve ondertoon hebben.
Het is een boek dat dus voor nieuwe inzichten kan zorgen, en nog maar eens meegeeft, dat men maar beter eerst de feiten kan checken, alvorens men iets klakkeloos aanneemt. De regen kwam van binnen is dan ook een sterk gekozen titel, die bij elke lezer zal binnenkomen. De biografie komt ook aan bij niet- Jehova’s, en is vooral heel herkenbaar als men ook te maken heeft gehad met een bepaald type machtsmisbruik en manipulatie. Een aannemelijke eyeopener voor welke religie, levensstijl of houvast in het leven dan ook.
