Na meer dan vijfentwintig thrillers met de voormalige LAPD-rechercheur Harry Bosch in een glansrol, is Michael Connelly stapsgewijs afstand aan het nemen van zijn paradepaardje. In Wachtstand verschijnt echter wel een andere Bosch prominent op het misdaadtoneel. Madeline (Maddie) verdient een eerlijke kans en inderdaad, ze is de dochter van…Gelukkig staat ze er nog niet helemaal alleen voor; vooralsnog kan ze zich veilig nestelen onder de vleugels van Renée Ballard. Deze laatste treedt nu voor de zesde maal op als een bedreven speurder.
Ze leidt de eenheid Cold Cases van het Los Angeles Police Department. Ballard krijgt hierbij de steun van een aantal vrijwilligers. Aan werk en drukte geen gebrek; haar afdeling heeft een groot aantal onopgeloste misdaden te onderzoeken. Als haar telefoon, dienstwapen, politiebadge, ID en geldbeugel gestolen worden uit haar auto, moet ze op zoek naar de dief. Dit verlies zou eventueel het einde kunnen betekenen van haar carrière binnen de LAPD. Gelukkig is goede oude vriend Harry Bosch bereid haar discreet te helpen. Ze stuiten in dit geval op een omvangrijke misdaadzaak.
‘Dig down, graaf diep. Die tekst hing aan de wand van haar werkplek. Het was haar motto, en het gold voor haar zaken en voor haar leven.’
Ondertussen heeft de politie een man in de boeien geslagen. Zijn DNA lijkt grotendeels op dat van een serieverkrachter en moordenaar. Een misdadiger die Los Angeles ruim twintig jaar geleden in zijn greep heeft gehouden.
Politieagent Madeline Bosch wil maar al te graag deel uitmaken van Ballards team. Maddie hoopt hiermee haar oude zieke vader te vervangen op termijn. Enthousiasme en lef heeft junior meer dan genoeg; ze slaagt er zelfs in om een langlopende zaak, een cold case uit de jaren 1940, op te lossen. Het biedt haar wellicht mooie perspectieven voor de toekomst.
Connelly levert alweer een uiterst boeiende en spannende politiethriller af. In Wachtstand zet hij kundig een drietal verhaallijnen neer die hij uitwerkt op een sublieme wijze. Hij bouwt zijn mysterie zodanig intelligent op, dat de lezers onverbiddelijk blijven doorgaan tot en met de apotheose. Over het einde van het boek kunnen de meningen verschillen; niet iedereen zal zich kunnen vinden in de afloop. De ultieme ontknoping valt wellicht ietwat overhaast op je hoofd. Ook het feit dat de zo geliefde, gepensioneerde Harry Bosch slechts een bijrol krijgt toegewezen, zal niet overal goed ontvangen worden.
Met de introductie van zijn dochter Maddie is evenwel de opvolging perfect verzekerd. Vol overtuiging stapt de ambitieuze vrouw in vaders voetsporen. Hiermee pompt de auteur duidelijk vers bloed in zijn serie; een geniale zet. De jonge en dynamische speurneus die Maddie is, zal ongetwijfeld in de volgende delen een grondige uitdieping krijgen. De eenheid Cold Cases bestaat uit een groep van intrigerende personages, geleid door een oersterke Ballard. Ze beschikt in ieder geval over een geoliede machine. Ballard stort zich op meerdere zaken tegelijk. Dat ze uitermate slecht slaapt, is aldus geen verrassing. Trouwens, daar zijn nog andere redenen voor.
Zoals steeds heeft de schrijver zich vooraf grondig gedocumenteerd. Zo vertelt hij bijvoorbeeld vlot – en in een begrijpelijke taal – over een nieuwe techniek op het vlak van DNA-onderzoek. Of is dit fictie? Uiteraard gebruikt hij enkele van zijn traditionele ingrediënten, zoals zijn wijd en zijd gewaardeerde plotwendingen en perspectiefwisselingen. Een opvallend positief element is de verdere karakterontwikkeling van Renée. Ditmaal krijg je extra toelichting over de achtergrond van deze grimmige detective.
Met Wachtstand graaft Connelly diep, heel diep.
