Lars Kepler behoeft geen enkele introductie. Het schrijversduo (Alex en Alexandra Ahndoril) stond aan de basis van de succesvolle Joona Linna-reeks. Wat minder mensen weten, is dat dit duo inmiddels ook aan een whodunnit-reeks werkt: Ik zal de sleutel vinden was hiervan de eerste. In deze serie staat Julia Stark centraal. Ze keert terug in Ik sluit mijn ogen.

Bianca Salo is een succesvolle toneelspeelster in Stockholm. Ze raakt in paniek wanneer ze haar dood gewaande vriend Nicolas ineens in het publiek ziet zitten. Wanneer ook haar jurk in de kleedkamer in brand wordt gestoken, weet ze zeker; hij is niet dood, maar wat wil hij dan?

Bianca klopt bij Julia Stark aan. Stark is privédetective. Zij ontdekt al snel dat de zelfmoord van Nicolas in nevelen is gehuld. Ze roept de hulp in van Sid Mendelson, haar ex die bij de politie werkt. Hoe meer ze samen in de zaak duiken, hoe schimmiger het allemaal wordt…

We zeiden het al over Ik zal de sleutel vinden: dit is een onvervalste whodunnit. En dat geldt voor Ik sluit mijn ogen ook. Ahndoril pakt het oude ambacht van Agatha Christie op, en doet dat op zeer verdienstelijke wijze. 

De zaak rondom Nicolas en de stalking van Bianca staan centraal. Wat Ahndoril hierin weet te bewerkstelligen, is dat eigenlijk iedereen de dader kan zijn. Door elke persoon in Ik sluit mijn ogen een achtergrond en motief te geven, blijft het boek tot het eind toe intrigeren. Een oversekste hoofdrolspeler, een warrige regisseur, een wat grijze secundant; ze zijn er allemaal en kunnen allemaal schuldig zijn.

Als een paal boven water staat de uitwerking van Julia Stark. Ahndoril weet van haar een sterke protagonist te maken. Sterk als in uitgesproken. Ze heeft een getroebleerde jeugd met blijvende mentale en fysieke schade, een zeer scherpe geest, en liefdesverdriet omtrent de scheiding met Sid; ze is een expliciet geslaagd karakter die nog wel wat delen mee kan. 

De schrijfstijl van Ahndoril hoort bij dit genre. Het hoeft niet snel, of flitsend, en dat is het dan ook niet. Het is tot op de letter verzorgd, dat wel. Soms lijkt het of daar wat overbodige informatie tussen te zitten, maar dat hoort de lezer op de koop toe te nemen. 

Hoe zit het dan met de puzzel? Ahndoril reikt de lezer mondjesmaat informatie en puzzelstukken aan, waarbij de aandacht voor wie whodunnit steeds verschuift. Iedereen blijkt wel een motief te hebben, waardoor de dader tot op het laatst onbekend blijft. En dat zorgt voor een heerlijk te lezen boek.

Ahndoril heeft de whodunnit opnieuw uitgevonden met de Sleutel-reeks. Pak dit boek, een goed kop thee of koffie, maak het jezelf comfortabel en duik de wereld van Julia Stark in. Je zult niet teleurgesteld zijn.