Met Profiel M kiest veelschrijver Helen Fields voor een losstaand misdaadverhaal, waarin forensisch psycholoog Connie Woolwine zich voor de derde keer mag vertonen.

De hoofdrol is evenwel weggelegd voor Midnight Jones; een vrouw die naamloze psychologische profielen van personen onderzoekt. Ze is in dienst bij Necto in Londen, een vermaard biotechbedrijf dat gespecialiseerd is in het menselijke brein. Tijdens het werk ontdekt ze het profiel M, de karakterschets van een denkbare moordenaar. 

Al snel valt een eerste slachtoffer te betreuren; een vrouw is om het leven gebracht. Midnight weet zeker dat de schuldige niemand minder is dan de figuur achter profiel M. Tot overmaat van ramp wil niemand haar geloven, terwijl ze ervan overtuigd is dat de dader opnieuw gaat doden. Midnight komt tot het besef dat ook zijzelf een potentieel doelwit vormt. De jacht is officieel geopend, zowel van haar kant als die van een onbekende, gestoorde delinquent.

‘Er waren dingen die ze alleen moest doen en het eerste was uitzoeken wie de persoon was die haar zocht. Voordat hij haar vond.’

In het boek komt het seriepersonage Connie Woolwine slechts en passant voorbij. Deze keer is haar bijdrage nuttig en toch minimaal. Het is vooral analist Jones die het gevaar trotseert en tevens op jacht gaat naar de identiteit van haar belager. Het belooft alvast dat het alweer een indrukwekkende thriller wordt. Qua spanning zit het aanvankelijk erg goed, nochtans kent deze in de tweede helft van het verhaal enigszins een tijdelijke terugval. Zodra de finale ontknoping nadert, neemt de suspense weer voortschrijdend toe. 

Fields weet perfect hoe ze haar belangrijkste personages moet uitdiepen. Het karakter van Midnight komt ruimschoots aan bod. Ze staat onder een torenhoge druk; ze wil koste wat het kost haar keurige salaris en interessante baan vrijwaren. Ze moet eveneens constant rekening houden met Dawn, haar hulpbehoevende tweelingzus. De intense zusterliefde tussen de twee – een van de voornaamste thema’s - roept heel wat sentiment op. Wanneer de stress en de angsten werkelijk onhoudbaar worden, doet Midnight een beroep op de ervaren profiler Connie Woolwine. De meedogenloze moordenaar wordt eveneens flink ingekleurd. Jammer genoeg blijven de andere figuren ietwat aan de vlakke kant. 

‘Alleen haar telefoon en haar bloeddruk hadden een opdoffer gehad, dus ze leek er in het algemeen goed van af te komen.’

De schrijver hanteert een directe en toegankelijke stijl, waarmee ze de sinistere sfeer op een intense wijze oproept. Tevens staan sommige gruwelijke passages nog steeds symbool voor een van haar typische kenmerken als thrillerauteur. Profiel M is een boeiende psychologische thriller, waarin de plotlijnen en onderwerpen die zijn uitgezet, niet allemaal even aannemelijk bij de lezer overkomen. Na een aantal plotwendingen voelt het einde abrupt en ontoereikend aan. Kun je een psychopaat stoppen voordat hij opnieuw aan het moorden slaat? Hier geeft Helen Fields in ieder geval een eigen antwoord op. Vormen Midnight en Connie Woolwine een stevig duo in een volgend deel? Dat is voor Fields een weet; voor de lezers blijft het (voorlopig) een vraag.