In januari 1994 werd Nederland opgeschrikt door een gruwelijke verkrachting en moord, die de boeken in zou gaan als de ‘Puttense moordzaak’.Kort na de moord werden 2 mannen uit Putten gearresteerd. Ze waren door een getuige gezien, legden een bekentenis af en werden veroordeeld tot een gevangenisstraf van 10 jaar.
Er bleek echter nogal wat te rammelen aan het bewijsmateriaal en ook de zogenaamde bekentenissen zouden zijn afgedwongen. Mede daardoor kwam de zaak onder de aandacht van misdaadverslaggever Peter R. de Vries die gedurende zijn eigen onderzoek tot de conclusie kwam dat de mannen ten onrechte veroordeeld waren. Meer dan 40 uitzendingen zorgden er voor dat Nederland de zaak niet kon vergeten en in 2002 zijn de mannen uiteindelijk tijdens een herzieningsprocedure vrijgesproken. Zij hadden toen (tweederde van) hun straf al uitgezeten. In 2008 werd de echte dader aangehouden op basis van een DNA-match. Hij kreeg in hoger beroep uiteindelijk een celstraf opgelegd van 18 jaar.
Dit boek vertelt het verhaal van Anja Du-Bois, de vrouw van Herman Du-Bois, een van de mannen uit Putten die voor de moord werd veroordeeld. Het beschrijft haar leven vanaf het moment dat haar man ineens uit het leven van haar en hun twee jonge kinderen werd gerukt en zij er alleen voor kwam te staan. Vanaf dat moment zou het nooit meer hetzelfde worden.
Ik kan me nog goed herinneren dat de zaak in het nieuws kwam. En ook de uitzendingen van Peter R. de Vries over deze zaak heb ik redelijk gevolgd. En ik kan niet ontkennen dat ook ik in het begin sceptisch was over de onschuld van de mannen want tja… waar rook is zal ongetwijfeld ook vuur zijn. Maar net als vele anderen raakte ik ervan overtuigd dat er sprake was van een ernstige gerechtelijke dwaling. Ik had er alleen nooit bij stilgestaan wat dit doet met een jong gezin zoals dat van Herman en Anja Du-Bois destijds.
Ik vind het lastig om zo’n persoonlijk verhaal, indien nodig, te voorzien van kritisch commentaar. Het is wat het is, het is haar verhaal dus wat moet ik dan oordelen. En Anja Du-Bois is tenslotte geen auteur. Haar woorden zijn door Marlou Roosink omgezet in het verhaal dat mij als lezer een bijzonder persoonlijke inkijk in haar leven geeft gedurende de periode dat haar man in de gevangenis zat. En wat het deed met hun relatie en het gezin toen haar man na 7 jaar weer vrij kwam.
De grote lijnen van deze zaak waren me bekend en mede daardoor las het boek makkelijk weg. Maar ook de manier waarop het is verwoord is aangenaam. De schrijftaal is simpel en prettig leesbaar. Het komt oprecht over; de frustratie en wanhoop is op een aantal momenten duidelijk voelbaar. Heel dapper om zo’n persoonlijk verhaal te openbaren en voor volgers van de Puttense moordzaak en liefhebbers van waargebeurde verhalen dan ook een aanrader.
Er bleek echter nogal wat te rammelen aan het bewijsmateriaal en ook de zogenaamde bekentenissen zouden zijn afgedwongen. Mede daardoor kwam de zaak onder de aandacht van misdaadverslaggever Peter R. de Vries die gedurende zijn eigen onderzoek tot de conclusie kwam dat de mannen ten onrechte veroordeeld waren. Meer dan 40 uitzendingen zorgden er voor dat Nederland de zaak niet kon vergeten en in 2002 zijn de mannen uiteindelijk tijdens een herzieningsprocedure vrijgesproken. Zij hadden toen (tweederde van) hun straf al uitgezeten. In 2008 werd de echte dader aangehouden op basis van een DNA-match. Hij kreeg in hoger beroep uiteindelijk een celstraf opgelegd van 18 jaar.
Dit boek vertelt het verhaal van Anja Du-Bois, de vrouw van Herman Du-Bois, een van de mannen uit Putten die voor de moord werd veroordeeld. Het beschrijft haar leven vanaf het moment dat haar man ineens uit het leven van haar en hun twee jonge kinderen werd gerukt en zij er alleen voor kwam te staan. Vanaf dat moment zou het nooit meer hetzelfde worden.
Ik kan me nog goed herinneren dat de zaak in het nieuws kwam. En ook de uitzendingen van Peter R. de Vries over deze zaak heb ik redelijk gevolgd. En ik kan niet ontkennen dat ook ik in het begin sceptisch was over de onschuld van de mannen want tja… waar rook is zal ongetwijfeld ook vuur zijn. Maar net als vele anderen raakte ik ervan overtuigd dat er sprake was van een ernstige gerechtelijke dwaling. Ik had er alleen nooit bij stilgestaan wat dit doet met een jong gezin zoals dat van Herman en Anja Du-Bois destijds.
Ik vind het lastig om zo’n persoonlijk verhaal, indien nodig, te voorzien van kritisch commentaar. Het is wat het is, het is haar verhaal dus wat moet ik dan oordelen. En Anja Du-Bois is tenslotte geen auteur. Haar woorden zijn door Marlou Roosink omgezet in het verhaal dat mij als lezer een bijzonder persoonlijke inkijk in haar leven geeft gedurende de periode dat haar man in de gevangenis zat. En wat het deed met hun relatie en het gezin toen haar man na 7 jaar weer vrij kwam.
De grote lijnen van deze zaak waren me bekend en mede daardoor las het boek makkelijk weg. Maar ook de manier waarop het is verwoord is aangenaam. De schrijftaal is simpel en prettig leesbaar. Het komt oprecht over; de frustratie en wanhoop is op een aantal momenten duidelijk voelbaar. Heel dapper om zo’n persoonlijk verhaal te openbaren en voor volgers van de Puttense moordzaak en liefhebbers van waargebeurde verhalen dan ook een aanrader.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Er bleek echter nogal wat te rammelen aan het bewijsmateriaal en ook de zogenaamde bekentenissen zouden zijn afgedwongen. Mede daardoor kwam de zaak onder de aandacht van misdaadverslaggever Peter R. de Vries die gedurende zijn eigen onderzoek tot de conclusie kwam dat de mannen ten onrechte veroordeeld waren. Meer dan 40 uitzendingen zorgden er voor dat Nederland de zaak niet kon vergeten en in 2002 zijn de mannen uiteindelijk tijdens een herzieningsprocedure vrijgesproken. Zij hadden toen (tweederde van) hun straf al uitgezeten. In 2008 werd de echte dader aangehouden op basis van een DNA-match. Hij kreeg in hoger beroep uiteindelijk een celstraf opgelegd van 18 jaar.
Dit boek vertelt het verhaal van Anja Du-Bois, de vrouw van Herman Du-Bois, een van de mannen uit Putten die voor de moord werd veroordeeld. Het beschrijft haar leven vanaf het moment dat haar man ineens uit het leven van haar en hun twee jonge kinderen werd gerukt en zij er alleen voor kwam te staan. Vanaf dat moment zou het nooit meer hetzelfde worden.
Ik kan me nog goed herinneren dat de zaak in het nieuws kwam. En ook de uitzendingen van Peter R. de Vries over deze zaak heb ik redelijk gevolgd. En ik kan niet ontkennen dat ook ik in het begin sceptisch was over de onschuld van de mannen want tja… waar rook is zal ongetwijfeld ook vuur zijn. Maar net als vele anderen raakte ik ervan overtuigd dat er sprake was van een ernstige gerechtelijke dwaling. Ik had er alleen nooit bij stilgestaan wat dit doet met een jong gezin zoals dat van Herman en Anja Du-Bois destijds.
Ik vind het lastig om zo’n persoonlijk verhaal, indien nodig, te voorzien van kritisch commentaar. Het is wat het is, het is haar verhaal dus wat moet ik dan oordelen. En Anja Du-Bois is tenslotte geen auteur. Haar woorden zijn door Marlou Roosink omgezet in het verhaal dat mij als lezer een bijzonder persoonlijke inkijk in haar leven geeft gedurende de periode dat haar man in de gevangenis zat. En wat het deed met hun relatie en het gezin toen haar man na 7 jaar weer vrij kwam.
De grote lijnen van deze zaak waren me bekend en mede daardoor las het boek makkelijk weg. Maar ook de manier waarop het is verwoord is aangenaam. De schrijftaal is simpel en prettig leesbaar. Het komt oprecht over; de frustratie en wanhoop is op een aantal momenten duidelijk voelbaar. Heel dapper om zo’n persoonlijk verhaal te openbaren en voor volgers van de Puttense moordzaak en liefhebbers van waargebeurde verhalen dan ook een aanrader.