Joe Thorne keert terug naar zijn geboortedorp Arnhill. Hij gaat aan de slag als leerkracht op de Arnhill Academy, maar de echte reden van ‘de terugkeer’ is het feit dat hij een berichtje heeft gekregen: ‘Ik weet wat er met je zusje is gebeurd. Het gebeurt opnieuw’. Toen Joe vijftien was, verdween zijn zusje Annie op een nacht. Na twee dagen keerde ze, totaal veranderd, terug.

Joe wil afrekenen met de demonen uit het verleden. Maar als hij in Arnhill arriveert, zijn die demonen springlevend. Zo is de vriendengroep die hij vroeger had, nog steeds actief. Zoals bijvoorbeeld Stephen Hurst, die inmiddels gemeenteraadslid is maar nog net zo manipulatief als vroeger. Joe gaat op zoek naar de puzzelstukjes uit het verleden, maar hij moet ook aan de slag met bedreigingen uit het nu. Zo heeft hij een alcoholprobleem én gokschulden. En de schuldeiser wil zijn geld, 30.000 pond, liever vandaag dan morgen terug…

CJ Tudor, een Britse auteur afkomstig uit Nottingham, debuteerde twee jaar geleden met De Krijtman. Het debuut was een daverend succes en dat zorgt voor hoge verwachtingen over De terugkeer. Die verwachtingen worden door Tudor ingelost. Ze heeft met De terugkeer een Stephen Kingiaans verhaal geschreven waarin de spanning langzaam onder de huid van de lezer kruipt.

In het boek is de grootste rol voor het dorp Arnhill zelf weggelegd. Het is een dorp met een lang en duister verleden. In Arnhill hangt een constante sfeer van geheimzinnigheid en vooral ‘De Mijn’ is een gevaarlijke plek. Vroeger was het dorp levendig doordat er steenkool werd gewonnen, maar sinds eind jaren tachtig is dit niet meer zo en is Arnhill een dorp in verval. Elke inwoner lijkt in meer of mindere mate een geheim bij zich te dragen. Zo is er het mysterie waarom er geen kindergraven op de lokale begraafplaats zijn. Of waarom Christopher Manning, een jeugdvriend van Joe, van het dak van de school sprong. Sprong-ie trouwens wel? En wat is de rol van Joe Thorne zelf in de dorpsgeschiedenis?

Langzaamaan ontwaart de lezer de ingewikkelde historie van Arnhill en de rol van de verschillende bewoners. Tijdens die reis is er steeds een onheilspellende spanning voelbaar, die al wordt ingezet bij de proloog waar een politieagent een schrikwekkende vondst doet in een woning in Arnhill. Tudor weet die suspense gedurende het hele boek vast te houden, maar brengt gedurende de plot een aantal keren een wat bijzondere bocht in het verhaal. Het is aan de lezer om dit te waarderen of juist niet. Wat Tudor sterk doet, is schakelen tussen het heden en het verleden. Zo wordt gaandeweg het verhaal duidelijk hoe de verhoudingen precies zijn tussen de personages en wat er nu echt is gebeurd in Arnhill. Hiermee brengt Tudor er nog meer vaart in en zal de lezer nog een versnellinkje hoger schakelen om het verhaal uit te willen lezen.

De schrijfstijl van Tudor draagt bij aan de spanning en het mysterie dat De terugkeer omringt. Het is daarmee een van de sterkste pijlers van het boek. Met De terugkeer laat CJ Tudor zien geen spanning te hebben gevoeld bij het schrijven van het boek. Ze heeft klaarblijkelijk geen schroom gevoeld om te presteren, of de druk van ‘een tweede boek’. Nee, De terugkeer is een Kingiaans-achtig boek waarin de spanning constant voelbaar is en waarmee Tudor laat zien een begenadigd thrillerauteur te zijn!