Elvira woont met haar man, zoon en vader in een boerderij in een klein Duits bergdorp. Waar manlief bezig is met het opzetten van een verzorgingshuis voor dementerende mensen en zoon Matthias samen met zijn grootvader het zware werk op het erf voor hun rekening nemen, bestaan Elvira’s taken voornamelijk uit het melken van de koeien, het eten klaarmaken, schoonmaken en het verzorgen van de gasten. Hun boerderij bevat namelijk ook een bed & breakfast, waar het nimmer erg druk is.

Deze winter is Lindner hun enige gast; hij houdt van de natuur en maakt vaak lange wandelingen waar het berglandschap zich uitstekend voor leent. Hij heeft het getroffen dit jaar, want er heerst een strenge winter met veel kou en hopen sneeuw; fijn voor de natuurliefhebber. Het wordt echter minder ideaal wanneer de neerslag heviger wordt en er een ware sneeuwstorm op komt zetten. Binnen mum van tijd is het complete dorp ondergesneeuwd en zijn de weinige inwoners afgesneden van de lager gelegen stad. Elvira besluit bij de alleenstaande buurvrouw Resi langs te gaan, maar treft haar merkwaardig genoeg niet thuis aan. Wanneer ze in het huis rondkijkt, krijgt ze de schrik van haar leven: een lijk is op gruwelijke wijze toegetakeld en rondom een rad vastgebonden. Totaal in shock vertelt ze de anderen over de afgrijselijke ontdekking. Dan pas komt het besef dat hulpdiensten en politie door de hevige sneeuwval niet kunnen komen, noch kunnen ze iemand bereiken. Ze zijn dus op zichzelf aangewezen. Wanneer er nog een moord wordt gepleegd, in de stal van de andere buren, wordt hen langzaam duidelijk dat er een moordenaar actief is, die het ogenschijnlijk voorzien heeft op de ingesneeuwde bergbewoners.

Een beklemmende sfeer en fascinerende spanning; het is vanaf het begin van Melkbloed aanwezig en houdt je gedurende het hele verhaal in de greep. Nergens is zichtbaar dat het hier om een debuut gaat. De Duitse Clara Weiss heeft Melkbloed als een ervaren auteur opgebouwd, scherp en intens. Ze weet perfect de gevoelens van hoofdpersoon Elvira te beschrijven, waarvan angst en onzekerheid de voornaamste bestandsdelen zijn. De ogen van Elvira zijn de kijkgaten van het verhaal. Elke onverwachte beweging en elk geringste geluid maken zowel haar als de lezer aan het schrikken. Elk moment van eenzaamheid is donker en stil. Omdat hulp onbereikbaar is, zijn de mannen – zoon Matthias, partner Hans en Elvira’s vader - vastbesloten de moordenaar te vinden en te ontmaskeren. Maar er volgen meer moorden en langzamerhand dunt de groep inwoners uit. Het is dan zelfs de vraag of Elvira’s gezinsleden te vertrouwen zijn. Als lezer denk je door bepaalde aanwijzingen of gedragingen te weten wie de dader is, maar telkens gebeurt er iets wat je vermoedens doet laten instorten. Voor de ontknoping heeft Weiss een onvoorziene wending nodig, maar het is verrassend en uniek.

Het sneeuwlandschap is een perfect decor. Weiss beschrijft de omgeving op een sublieme manier. Het door metersdikke sneeuwlagen gevangen dorp is levensecht en je zult merken dat wanneer je opkijkt van het lezen, je je nog steeds in het witte bergdorp denkt te bevinden. De misdrijven maken het nog angstaanjagender. Wie is er te vertrouwen en wie niet? Melkbloed is een zinderend debuut dat je in de koude wintermaanden zal voorzien van enkele uren puur leesgenot. Een intrigerende plot, een beklemmende setting, aimabele personages (of toch niet?) en een vlotlezende schrijfstijl. Een volgend boek van Clara Weiss zal uitwijzen of zij een blijvertje zal zijn, maar het is enorm te hopen.