David Baldacci is een ’s werelds best verkopende thrillerauteurs. Dat ligt aan de kwaliteit én kwantiteit, want de laatste jaren brengt hij gemiddeld een boek per jaar uit. Dat doet hij in verschillende series. Natuurlijk kennen we Amos Decker, maar ook Robie & Reel en John Puller zijn figuranten in Baldacci’s boeken (lees hier alle recensies). Dit jaar verscheen het eerste deel met Aloysius Archer in de hoofdrol (recensie hier) én het tweede boek met FBI-agente Atlee Pine: Één minuut voor middernacht. Wij lazen het boek (natuurlijk!).
Atlee Pine is een FBI-agente die bij de Grand Canyon gestationeerd is. Oorspronkelijk komt ze uit Andersonville, een gehuchtje in de binnenlanden van het zuidelijke Georgia. Wanneer Pine op de terugweg is van een bezoek aan een gevangenis, hoort ze een noodoproep van een ontvoering. Een klein meisje is door een onbekende man meegenomen en toevallig lijkt de dader het spoor van Pine te kruisen. Nadat ze de auto tot stoppen dwingt, weet ze het meisje te bevrijden. Maar letterlijk gesproken niet zonder slag of stoot…
Haar bazen stellen een ultimatum: neem verlof en keer terug naar je ouderlijk dorp om de verdwijning van je zusje te onderzoeken. Want tig jaar geleden nam een onbekend man haar zusje mee uit de slaapkamer én sloeg Atlee een hersenbreuk. Wie of waarom is een mysterie en tot op de dag van vandaag is haar zusje spoorloos.
Terug in Andersonville gaat Atlee op zoek naar antwoorden. En al snel blijken haar herinneringen wellicht niet zo scherp als ze dacht én hebben mensen verborgen agenda’s. Dan wordt ook nog het lichaam van een vermoorde vrouw, gedrapeerd in een bruidsjurk, gevonden. Pine zou Pine niet zijn als ze zich ook met die zaak zou bemoeien.
Vorig jaar verscheen het eerste deel in de Atlee Pine serie: De lange weg naar genade. Voor de liefhebbers van Baldacci was het smullen; een interessant nieuw karakter, met een interessante geschiedenis die natuurlijk weer de nodige moordzaken op te lossen krijgt. Ook wij waren enthousiast over Pine. En deel twee gaat verder waar deel één eindigde; met een verdieping van het personage Atlee Pine. Dat doet Baldacci door haar slim neer te zetten op geboortegrond, voor haar dus Andersonville. Één minuut voor middernacht kenmerkt zich vooral door een wat emotionelere toon aan te slaan: Pine gaat op zoek naar haar eigen geschiedenis en komt erachter dat niets is wat het altijd leek en dat is een schok.
In deel één was het vooral genieten geblazen van de vergezichten in en over de Grand Canyon. Andersonville ligt in de binnenlanden van het zuidelijke Georga, waar de Amerikaanse Burgeroorlog nog ‘steeds leeft’. Op elke hoek van de straat bevindt zich een begraafplaats of museum en ook de zuidelijke overtuigingen lijken nog te leven. Baldacci weet ook deze omgeving goed tot leven te roepen, al komt het allemaal wel wat naargeestiger over dan Arizona.
De plot is weer om te smullen en wee degene die halverwege het boek al weet wie de dader is en waarom. Want dat lukt je bij Baldacci simpelweg niet; het is allemaal altijd net wat groter en zit net wat anders in elkaar dan de lezer denkt. En dat is de grote kwaliteit van de Amerikaan; de (spannings)boog staat in de verhalen van Baldacci altijd gespannen. Slim doet hij er nog een schepje bovenop door een extra moordzaak in te bouwen, waardoor ook de afwisseling wordt vergroot.
Pine is een karakter dat na het lezen van Één minuut voor middernacht waarschijnlijk door de lezers in het hart wordt gesloten. Het is een taaie tante, die haar mannetje staat en ondertussen ook emotie laat zien. Door dit boek leert de lezer haar in één klap goed leert kennen.
Één minuut voor middernacht is weer een echte, hoogstaande Baldacci waarin de Amerikaan laat zien tot de top van de thrillerwereld te behoren. Snel, goed geschreven en met een plot die je niet verwacht.
Atlee Pine is een FBI-agente die bij de Grand Canyon gestationeerd is. Oorspronkelijk komt ze uit Andersonville, een gehuchtje in de binnenlanden van het zuidelijke Georgia. Wanneer Pine op de terugweg is van een bezoek aan een gevangenis, hoort ze een noodoproep van een ontvoering. Een klein meisje is door een onbekende man meegenomen en toevallig lijkt de dader het spoor van Pine te kruisen. Nadat ze de auto tot stoppen dwingt, weet ze het meisje te bevrijden. Maar letterlijk gesproken niet zonder slag of stoot…
Haar bazen stellen een ultimatum: neem verlof en keer terug naar je ouderlijk dorp om de verdwijning van je zusje te onderzoeken. Want tig jaar geleden nam een onbekend man haar zusje mee uit de slaapkamer én sloeg Atlee een hersenbreuk. Wie of waarom is een mysterie en tot op de dag van vandaag is haar zusje spoorloos.
Terug in Andersonville gaat Atlee op zoek naar antwoorden. En al snel blijken haar herinneringen wellicht niet zo scherp als ze dacht én hebben mensen verborgen agenda’s. Dan wordt ook nog het lichaam van een vermoorde vrouw, gedrapeerd in een bruidsjurk, gevonden. Pine zou Pine niet zijn als ze zich ook met die zaak zou bemoeien.
Vorig jaar verscheen het eerste deel in de Atlee Pine serie: De lange weg naar genade. Voor de liefhebbers van Baldacci was het smullen; een interessant nieuw karakter, met een interessante geschiedenis die natuurlijk weer de nodige moordzaken op te lossen krijgt. Ook wij waren enthousiast over Pine. En deel twee gaat verder waar deel één eindigde; met een verdieping van het personage Atlee Pine. Dat doet Baldacci door haar slim neer te zetten op geboortegrond, voor haar dus Andersonville. Één minuut voor middernacht kenmerkt zich vooral door een wat emotionelere toon aan te slaan: Pine gaat op zoek naar haar eigen geschiedenis en komt erachter dat niets is wat het altijd leek en dat is een schok.
In deel één was het vooral genieten geblazen van de vergezichten in en over de Grand Canyon. Andersonville ligt in de binnenlanden van het zuidelijke Georga, waar de Amerikaanse Burgeroorlog nog ‘steeds leeft’. Op elke hoek van de straat bevindt zich een begraafplaats of museum en ook de zuidelijke overtuigingen lijken nog te leven. Baldacci weet ook deze omgeving goed tot leven te roepen, al komt het allemaal wel wat naargeestiger over dan Arizona.
De plot is weer om te smullen en wee degene die halverwege het boek al weet wie de dader is en waarom. Want dat lukt je bij Baldacci simpelweg niet; het is allemaal altijd net wat groter en zit net wat anders in elkaar dan de lezer denkt. En dat is de grote kwaliteit van de Amerikaan; de (spannings)boog staat in de verhalen van Baldacci altijd gespannen. Slim doet hij er nog een schepje bovenop door een extra moordzaak in te bouwen, waardoor ook de afwisseling wordt vergroot.
Pine is een karakter dat na het lezen van Één minuut voor middernacht waarschijnlijk door de lezers in het hart wordt gesloten. Het is een taaie tante, die haar mannetje staat en ondertussen ook emotie laat zien. Door dit boek leert de lezer haar in één klap goed leert kennen.
Één minuut voor middernacht is weer een echte, hoogstaande Baldacci waarin de Amerikaan laat zien tot de top van de thrillerwereld te behoren. Snel, goed geschreven en met een plot die je niet verwacht.