Guillaume Musso is uitgegroeid tot één van de bestverkopende auteurs in zijn thuisland Frankrijk. Maar ook buiten Frankrijk is zijn schrijftalent niet onopgemerkt gebleven, want inmiddels wordt hij al in 36 landen uitgegeven. In Nederland verschenen eerder Central Park, Bericht uit Parijs en Vlucht uit New York van zijn hand. 24 Dagen is zijn nieuwste aanwinst.
Hoofdpersoon in 24 Dagen is Arthur Costello: een jonge arts met een druk, maar oppervlakkig leven. Dit verandert als zijn vader hem vertelt dat hij de oude vuurtoren, die al jaren in de familie is, zal erven. Er zijn twee voorwaarden aan verbonden: Arthur mag de vuurtoren nooit verkopen en hij mag de dichtgemetselde kamer in de vuurtoren nooit betreden. Natuurlijk krijgt Arthurs nieuwsgierigheid de overhand en met een klauwhamer breekt hij de dichtgemetselde ruimte open. Wat er dan gebeurt, zal zijn leven voor altijd veranderen. Hij komt in een “andere” wereld terecht en in deze wereld ontmoet hij ook Lisa, die de liefde van zijn leven blijkt te zijn.
Net als zijn eerdere boeken speelt ook dit verhaal zich weer voor een groot deel in Amerika af, in New York om precies te zijn. Musso heeft na zijn schooltijd een tijd in New York gewerkt en dit is te merken aan de gedetailleerde kennis van de stad die uit het boek naar voren komt. Arthur wordt steeds op een andere plek in New York wakker. Zeker als je zelf al eens het geluk hebt gehad deze wereldstad te mogen bezoeken, zijn deze plekken heel herkenbaar.
Het oog voor detail van Musso blijkt ook uit de quote waarmee ieder hoofdstuk begint. Deze, vaak prachtige en poëtische, uitspraken zijn als het ware onderdeel van het verhaal. Ze geven in het kort weer waar het komende hoofdstuk over zal gaan.
Dankzij de korte hoofdstukken en het grote lettertype vlieg je door het verhaal en voor je het weet heb je het einde bereikt. Het grootste minpunt is het saaie middengedeelte van het boek: Arthur beleeft herhaling na herhaling en op een gegeven moment verlang je als lezer naar wat meer actie en pit in het boek. Maar net als je denkt dat het niet meer beter wordt, komt Musso weer met zijn befaamde plottwist op de proppen. Het verhaal wordt ineens totaal anders dan je had verwacht en tegen het einde komen alle losse eindjes heel mooi bij elkaar. Iets meer uitwerking van de personages had wel gemogen: ze blijven nu aan de vlakke kant en heel goed leren we ze dus niet kennen. Echter wel genoeg om in dit verhaal met ze mee te leven.
Waren zijn eerdere boeken pure thrillers, dit boek zou ik meer willen typeren als een roman met een bovennatuurlijk tintje, met spanning, met romantiek en met drama. Musso wordt in Frankrijk al ‘de Franse Stephen King’ genoemd. Dat is voor mij nu nog een brug te ver, maar als hij op deze manier blijft doorschrijven en ervoor zorgt dat ook de middenstukken van zijn boeken blijven boeien, zou hij dat in de toekomst zeker kunnen worden! Voor nu 3,5 ster.
Hoofdpersoon in 24 Dagen is Arthur Costello: een jonge arts met een druk, maar oppervlakkig leven. Dit verandert als zijn vader hem vertelt dat hij de oude vuurtoren, die al jaren in de familie is, zal erven. Er zijn twee voorwaarden aan verbonden: Arthur mag de vuurtoren nooit verkopen en hij mag de dichtgemetselde kamer in de vuurtoren nooit betreden. Natuurlijk krijgt Arthurs nieuwsgierigheid de overhand en met een klauwhamer breekt hij de dichtgemetselde ruimte open. Wat er dan gebeurt, zal zijn leven voor altijd veranderen. Hij komt in een “andere” wereld terecht en in deze wereld ontmoet hij ook Lisa, die de liefde van zijn leven blijkt te zijn.
Net als zijn eerdere boeken speelt ook dit verhaal zich weer voor een groot deel in Amerika af, in New York om precies te zijn. Musso heeft na zijn schooltijd een tijd in New York gewerkt en dit is te merken aan de gedetailleerde kennis van de stad die uit het boek naar voren komt. Arthur wordt steeds op een andere plek in New York wakker. Zeker als je zelf al eens het geluk hebt gehad deze wereldstad te mogen bezoeken, zijn deze plekken heel herkenbaar.
Het oog voor detail van Musso blijkt ook uit de quote waarmee ieder hoofdstuk begint. Deze, vaak prachtige en poëtische, uitspraken zijn als het ware onderdeel van het verhaal. Ze geven in het kort weer waar het komende hoofdstuk over zal gaan.
Dankzij de korte hoofdstukken en het grote lettertype vlieg je door het verhaal en voor je het weet heb je het einde bereikt. Het grootste minpunt is het saaie middengedeelte van het boek: Arthur beleeft herhaling na herhaling en op een gegeven moment verlang je als lezer naar wat meer actie en pit in het boek. Maar net als je denkt dat het niet meer beter wordt, komt Musso weer met zijn befaamde plottwist op de proppen. Het verhaal wordt ineens totaal anders dan je had verwacht en tegen het einde komen alle losse eindjes heel mooi bij elkaar. Iets meer uitwerking van de personages had wel gemogen: ze blijven nu aan de vlakke kant en heel goed leren we ze dus niet kennen. Echter wel genoeg om in dit verhaal met ze mee te leven.
Waren zijn eerdere boeken pure thrillers, dit boek zou ik meer willen typeren als een roman met een bovennatuurlijk tintje, met spanning, met romantiek en met drama. Musso wordt in Frankrijk al ‘de Franse Stephen King’ genoemd. Dat is voor mij nu nog een brug te ver, maar als hij op deze manier blijft doorschrijven en ervoor zorgt dat ook de middenstukken van zijn boeken blijven boeien, zou hij dat in de toekomst zeker kunnen worden! Voor nu 3,5 ster.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Hoofdpersoon in 24 Dagen is Arthur Costello: een jonge arts met een druk, maar oppervlakkig leven. Dit verandert als zijn vader hem vertelt dat hij de oude vuurtoren, die al jaren in de familie is, zal erven. Er zijn twee voorwaarden aan verbonden: Arthur mag de vuurtoren nooit verkopen en hij mag de dichtgemetselde kamer in de vuurtoren nooit betreden. Natuurlijk krijgt Arthurs nieuwsgierigheid de overhand en met een klauwhamer breekt hij de dichtgemetselde ruimte open. Wat er dan gebeurt, zal zijn leven voor altijd veranderen. Hij komt in een “andere” wereld terecht en in deze wereld ontmoet hij ook Lisa, die de liefde van zijn leven blijkt te zijn.
Net als zijn eerdere boeken speelt ook dit verhaal zich weer voor een groot deel in Amerika af, in New York om precies te zijn. Musso heeft na zijn schooltijd een tijd in New York gewerkt en dit is te merken aan de gedetailleerde kennis van de stad die uit het boek naar voren komt. Arthur wordt steeds op een andere plek in New York wakker. Zeker als je zelf al eens het geluk hebt gehad deze wereldstad te mogen bezoeken, zijn deze plekken heel herkenbaar.
Het oog voor detail van Musso blijkt ook uit de quote waarmee ieder hoofdstuk begint. Deze, vaak prachtige en poëtische, uitspraken zijn als het ware onderdeel van het verhaal. Ze geven in het kort weer waar het komende hoofdstuk over zal gaan.
Dankzij de korte hoofdstukken en het grote lettertype vlieg je door het verhaal en voor je het weet heb je het einde bereikt. Het grootste minpunt is het saaie middengedeelte van het boek: Arthur beleeft herhaling na herhaling en op een gegeven moment verlang je als lezer naar wat meer actie en pit in het boek. Maar net als je denkt dat het niet meer beter wordt, komt Musso weer met zijn befaamde plottwist op de proppen. Het verhaal wordt ineens totaal anders dan je had verwacht en tegen het einde komen alle losse eindjes heel mooi bij elkaar. Iets meer uitwerking van de personages had wel gemogen: ze blijven nu aan de vlakke kant en heel goed leren we ze dus niet kennen. Echter wel genoeg om in dit verhaal met ze mee te leven.
Waren zijn eerdere boeken pure thrillers, dit boek zou ik meer willen typeren als een roman met een bovennatuurlijk tintje, met spanning, met romantiek en met drama. Musso wordt in Frankrijk al ‘de Franse Stephen King’ genoemd. Dat is voor mij nu nog een brug te ver, maar als hij op deze manier blijft doorschrijven en ervoor zorgt dat ook de middenstukken van zijn boeken blijven boeien, zou hij dat in de toekomst zeker kunnen worden! Voor nu 3,5 ster.