Eens in de zoveel tijd komt er een boek voorbij dat een onvergetelijke indruk achterlaat. Als zo’n moment zich voordoet dan is een boek lezen één van de mooiste dingen die er is. Het noordwater van Ian McGuire is zo’n boek. Het noordwater grijpt de lezer vanaf de eerste pagina bij de keel en laat aan hem of haar aan het einde snakkend naar adem achter. Er zijn zoveel woorden voor Noordwater te bedenken en toch doen ze het boek geen van allen echt ten volle recht. Vooruit, dan toch maar een paar: rauw, imposant, indringend, verontrustend, poëtisch. Noordwater is echter nog veel meer dan dat. Het noordwater is vooral een verontrustende en aangrijpende leeservaring.
Met Het noordwater levert Ian McGuire zijn tweede, imponerende, roman af. Hij heeft daarvoor de tijd genomen, want zijn eerste roman dateert alweer van tien jaar eerder. Het noordwater kwam helemaal terecht op de longlist van de Man Booker Prize te staan en werd door de New York Times uitgeroepen tot één van de beste tien boeken uit 2016. Inmiddels zijn ook al de rechten voor een tv-serie aan de BBC verkocht.
Het noordwater vertelt het verhaal over een aantal mensen die aan boord van de Volunteer, een oude en krakkemikkige walvisvaarder, in 1859 een barre reis naar de noordelijke ijszee bij Canada (bekend als het Noordwater) maken. Ieder heeft zo zijn eigen reden om aan boord te zijn, maar van enige vrijwilligheid is nauwelijks sprake. De meeste mannen hebben een duistere en criminele achtergrond die nergens anders meer een andere baan kunnen krijgen. Ze vormen het schuim der aarde. Vooral Henry Drax is een gewetenloos monster. Een mensenleven is voor hem niks waard als hij er één moet nemen om zijn doelen te bereiken. Ook aan boord is Patrick Sumner, de scheepsarts die na een oneervol ontslag uit het Britse leger een uitzichtloos en getraumatiseerd leven leidt. Hij is nochtans de enige aan boord die nog over een sprankje geweten lijkt te beschikken. Als het lichaam van een zwaar verminkte scheepsjongen aan boord wordt gevonden bijt hij zich als een koppige hond in de zaak vast en komt dan al snel tegenover Henry Drax te staan. Ondertussen heeft de reder van het schip er alle belang bij dat de Volunteer naar de bodem van de oceaan verdwijnt. Hij heeft al lang door dat de hoogtijdagen van de walvisjacht hun einde naderen en hij hoopt door middel van een oververzekerde boot nog wat extra verzekeringsgeld op te strijken.
Echt alles klopt aan Het noordwater. De personages die tot in griezelig detail tot leven komen, de nimmer aflatende spanning, de prachtige beschrijvingen van de wrede Arctische natuur en het negentiende-eeuwse armoedige Engeland. Ian McGuire schetst op indrukwekkende en gedetailleerde wijze een tijdsbeeld zonder dat het verhaal enigerlei aan vaart inboet. Het noordwater is naast een psychologische thriller ook een fascinerende studie naar onze menselijkheid. Daarbij worden vele interessante vragen opgeworpen. Wat drijft een mens tot zijn gruweldaden? Welke extreme omstandigheden zijn daarvoor nodig?
Een gemakkelijk boek is Het noordwater zeker niet. De onderkant van de maatschappij uit de negentiende eeuw wordt in tegenstelling tot veel historische romans nergens geromantiseerd. De maatschappij wordt nergens mooier gemaakt dan ze is. Moraliteit is een luxe die niemand zich kan veroorloven. De strijd tussen mens en dier maakt indruk door de manier waarop deze in beeld wordt gebracht. Rauw, hard en zonder enige mededogen. Het is indrukwekkende en hoogstaande literatuur dat hier wordt bedreven. In Het noordwater weet Ian McGuire met poëtisch taalgebruik een ruwe en harde samenleving tot leven te wekken. De Arctische en de menselijke natuur zal zelden zo huiveringwekkend en wreed zijn geportretteerd. Het noordwater is dan ook van een huiveringwekkende schoonheid.
Met Het noordwater levert Ian McGuire zijn tweede, imponerende, roman af. Hij heeft daarvoor de tijd genomen, want zijn eerste roman dateert alweer van tien jaar eerder. Het noordwater kwam helemaal terecht op de longlist van de Man Booker Prize te staan en werd door de New York Times uitgeroepen tot één van de beste tien boeken uit 2016. Inmiddels zijn ook al de rechten voor een tv-serie aan de BBC verkocht.
Het noordwater vertelt het verhaal over een aantal mensen die aan boord van de Volunteer, een oude en krakkemikkige walvisvaarder, in 1859 een barre reis naar de noordelijke ijszee bij Canada (bekend als het Noordwater) maken. Ieder heeft zo zijn eigen reden om aan boord te zijn, maar van enige vrijwilligheid is nauwelijks sprake. De meeste mannen hebben een duistere en criminele achtergrond die nergens anders meer een andere baan kunnen krijgen. Ze vormen het schuim der aarde. Vooral Henry Drax is een gewetenloos monster. Een mensenleven is voor hem niks waard als hij er één moet nemen om zijn doelen te bereiken. Ook aan boord is Patrick Sumner, de scheepsarts die na een oneervol ontslag uit het Britse leger een uitzichtloos en getraumatiseerd leven leidt. Hij is nochtans de enige aan boord die nog over een sprankje geweten lijkt te beschikken. Als het lichaam van een zwaar verminkte scheepsjongen aan boord wordt gevonden bijt hij zich als een koppige hond in de zaak vast en komt dan al snel tegenover Henry Drax te staan. Ondertussen heeft de reder van het schip er alle belang bij dat de Volunteer naar de bodem van de oceaan verdwijnt. Hij heeft al lang door dat de hoogtijdagen van de walvisjacht hun einde naderen en hij hoopt door middel van een oververzekerde boot nog wat extra verzekeringsgeld op te strijken.
Echt alles klopt aan Het noordwater. De personages die tot in griezelig detail tot leven komen, de nimmer aflatende spanning, de prachtige beschrijvingen van de wrede Arctische natuur en het negentiende-eeuwse armoedige Engeland. Ian McGuire schetst op indrukwekkende en gedetailleerde wijze een tijdsbeeld zonder dat het verhaal enigerlei aan vaart inboet. Het noordwater is naast een psychologische thriller ook een fascinerende studie naar onze menselijkheid. Daarbij worden vele interessante vragen opgeworpen. Wat drijft een mens tot zijn gruweldaden? Welke extreme omstandigheden zijn daarvoor nodig?
Een gemakkelijk boek is Het noordwater zeker niet. De onderkant van de maatschappij uit de negentiende eeuw wordt in tegenstelling tot veel historische romans nergens geromantiseerd. De maatschappij wordt nergens mooier gemaakt dan ze is. Moraliteit is een luxe die niemand zich kan veroorloven. De strijd tussen mens en dier maakt indruk door de manier waarop deze in beeld wordt gebracht. Rauw, hard en zonder enige mededogen. Het is indrukwekkende en hoogstaande literatuur dat hier wordt bedreven. In Het noordwater weet Ian McGuire met poëtisch taalgebruik een ruwe en harde samenleving tot leven te wekken. De Arctische en de menselijke natuur zal zelden zo huiveringwekkend en wreed zijn geportretteerd. Het noordwater is dan ook van een huiveringwekkende schoonheid.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Met Het noordwater levert Ian McGuire zijn tweede, imponerende, roman af. Hij heeft daarvoor de tijd genomen, want zijn eerste roman dateert alweer van tien jaar eerder. Het noordwater kwam helemaal terecht op de longlist van de Man Booker Prize te staan en werd door de New York Times uitgeroepen tot één van de beste tien boeken uit 2016. Inmiddels zijn ook al de rechten voor een tv-serie aan de BBC verkocht.
Het noordwater vertelt het verhaal over een aantal mensen die aan boord van de Volunteer, een oude en krakkemikkige walvisvaarder, in 1859 een barre reis naar de noordelijke ijszee bij Canada (bekend als het Noordwater) maken. Ieder heeft zo zijn eigen reden om aan boord te zijn, maar van enige vrijwilligheid is nauwelijks sprake. De meeste mannen hebben een duistere en criminele achtergrond die nergens anders meer een andere baan kunnen krijgen. Ze vormen het schuim der aarde. Vooral Henry Drax is een gewetenloos monster. Een mensenleven is voor hem niks waard als hij er één moet nemen om zijn doelen te bereiken. Ook aan boord is Patrick Sumner, de scheepsarts die na een oneervol ontslag uit het Britse leger een uitzichtloos en getraumatiseerd leven leidt. Hij is nochtans de enige aan boord die nog over een sprankje geweten lijkt te beschikken. Als het lichaam van een zwaar verminkte scheepsjongen aan boord wordt gevonden bijt hij zich als een koppige hond in de zaak vast en komt dan al snel tegenover Henry Drax te staan. Ondertussen heeft de reder van het schip er alle belang bij dat de Volunteer naar de bodem van de oceaan verdwijnt. Hij heeft al lang door dat de hoogtijdagen van de walvisjacht hun einde naderen en hij hoopt door middel van een oververzekerde boot nog wat extra verzekeringsgeld op te strijken.
Echt alles klopt aan Het noordwater. De personages die tot in griezelig detail tot leven komen, de nimmer aflatende spanning, de prachtige beschrijvingen van de wrede Arctische natuur en het negentiende-eeuwse armoedige Engeland. Ian McGuire schetst op indrukwekkende en gedetailleerde wijze een tijdsbeeld zonder dat het verhaal enigerlei aan vaart inboet. Het noordwater is naast een psychologische thriller ook een fascinerende studie naar onze menselijkheid. Daarbij worden vele interessante vragen opgeworpen. Wat drijft een mens tot zijn gruweldaden? Welke extreme omstandigheden zijn daarvoor nodig?
Een gemakkelijk boek is Het noordwater zeker niet. De onderkant van de maatschappij uit de negentiende eeuw wordt in tegenstelling tot veel historische romans nergens geromantiseerd. De maatschappij wordt nergens mooier gemaakt dan ze is. Moraliteit is een luxe die niemand zich kan veroorloven. De strijd tussen mens en dier maakt indruk door de manier waarop deze in beeld wordt gebracht. Rauw, hard en zonder enige mededogen. Het is indrukwekkende en hoogstaande literatuur dat hier wordt bedreven. In Het noordwater weet Ian McGuire met poëtisch taalgebruik een ruwe en harde samenleving tot leven te wekken. De Arctische en de menselijke natuur zal zelden zo huiveringwekkend en wreed zijn geportretteerd. Het noordwater is dan ook van een huiveringwekkende schoonheid.