Eind 2013 verraste Karakter ons met het debuut van de Schotse jonge schrijver Malcolm Mackay: De onvermijdelijke dood van Lewis Winter. Het boek kreeg het oordeel ****1/2. Wat opviel, was de korte en to-the-point schrijfstijl van Mackay. In meer dan een opzicht leek het daarmee op de Stockholm-trilogie van Jens Lapidus. Gelukkig bleef het niet bij een boek; net als Lapidus maakte Mackay direct duidelijk dat er een Glasgow-trilogie in het vat zat. En zie hier: deel twee van Mackay is net uit: Hoe een huurmoordenaar zijn verdiende afscheid krijgt. Al net zo'n opvallende titel als het eerste deel.

Het eerste deel eindigde met de confrontatie tussen hoofdpersoon en huurmoordenaar Calum MacLean en zijn rivaal Glen Davidson. De eerste won, en MacLean maakt dan ook de opwachting in deel twee. Hij is gewond als gevolg van de strijd met Davidson en kan zijn werkzaamheden als huurmoordenaar daardoor tijdelijk niet bezigen. Zijn opdrachtgever Jamieson, een maffiabaas, moet dan ook een beroep doen op de oude Frank MacLeod voor een klusje. Ook hem kennen we uit deel een, daarin was hij een soort mentor van MacLean. MacLeod, 62 jaar en net een nieuwe kunstheup gekregen, krijgt de opdracht ene Scott uit te schakelen. Scott is een drugshandelaar die werkt voor de concurrent van Jamieson: Shug. Jamieson wil een voorbeeld stellen. Scott moet dood. MacLeod wordt eropaf gestuurd. Het lijkt een simpele klus. Helaas blijkt dat het niet te zijn. Scott en zijn maat overmeesteren de huurmoordenaar. MacLeod's laatste uur lijkt geslagen. Hij wordt echter gered door zijn protegé Calum MacLean. Deze reddingsactie heeft voor alle betrokkenen grote gevolgen. Zo is er rechercheur Fisher, die denkt met deze zaak eindelijk het imperium van Jamieson op te rollen. En Calum MacLean is opeens de nieuwe ster aan het huurmoordenaarsfirmament, al weet zijn nieuwe vriendin niet eens wat hij doet voor werk. Peter Jamieson moet door de mislukte moordaanslag van Frank MacLeod een besluit nemen over de huurmoordenaar, die hij al jarenlang kent. En als laatste heeft zijn eigen falen zeer grote gevolgen voor Frank MacLeod zelf. Hij staat ineens buiten de organisatie van Jamieson. Wat moet hij nu?

Laten we maar met de deur in huis vallen: Hoe een huurmoordenaar zijn verdiende afscheid krijgt is minstens even goed als zijn voorganger. Mackay is echt een uitstekende thrillerschrijver. De schrijfstijl is geweldig: kort, duidelijk, en to-the-point. Dat kennen we al uit het eerste deel. Ook de sfeerbeschrijving is geweldig. Glasgow is die vieze, regenachtige industriestad waar normale mensen haast niet voor te lijken komen. Dan de personages: ze leven, ademen, en doen dingen die realistisch voorkomen. De criminelen zijn naast criminelen ook 'mensen'. En de goeien, zoals de politiemensen, hebben naast 'menselijkheid' ook een duistere kant. Zo is Fisher een uitstekende rechercheur, maar heeft hij ook narcistische neigingen. En Calum de crimineel, is naast een getalenteerde huurmoordenaar ook een vertwijfelde jongeman die op zoek is naar genegenheid, maar eigenlijk ook weer niet. De personages komen hierdoor echt tot leven. Als laatste het verhaal: het lijkt weinig voor te stellen, maar Mackay weet er zoveel schwung in te brengen dat het de lezer laat schuiven naar het puntje van de stoel of bank. Je wilt gewoon weten wat er op de volgende pagina gebeurt. Door zoveel verschillende invalshoeken op hetzelfde thema te beschrijven, komt er een enorme diepgang in het verhaal. Het maakt Hoe een huurmoordenaar zijn verdiende afscheid krijgt een uitmuntende thriller: een boek dat elke thrillerliefhebber gewoon moet hebben gelezen. Op naar de derde! "Hoe een huurmoordenaar..." is een geweldig geschreven, diepgaande en rauwe thriller geworden. Een crimethriller waarin realistische en schijnbaar alledaagse personages invulling proberen te geven aan een leven na een mislukte moordaanslag.