Rene van Rijckevorsel (1961) is lid van de hoofdredactie van Elsevier en daardoor tevens plaatsvervangend hoofdredacteur van dat blad. De man is dus op de hoogte van de meest actuele zaken in de publieke en private sector. Zijn vrouw was ooit diplomate in Tunesië. Zie daar de ideale mix voor een thriller: Tunis. Tomas Ross was verkocht toen hij het script las en gaf het uit onder zijn vleugels bij Cargo.
In 1991 wordt de dan veertigjarige talentvolle diplomaat Jan Willeman Bouman vermoord in de hoofdstad van Tunesië: Tunis. De moord blijft onopgelost, maar heeft altijd indruk blijven maken op de dan beginnende diplomate Fiona Duijnwyck. Indirect heeft die moord een einde gemaakt aan haar carriere bij het corps diplomatique. Ruim twintig jaar later krijgt ze een belletje van een ex-minister van Tunesië die nu in het uitzetcentrum Ter Apel zit. Hij beweert informatie te hebben over de moord. Halsoverkop gaat ze naar het Groningse dorpje, om daar te zien hoe de man voor haar ogen wordt doodgeschoten. In zijn handen: een briefje met een adres in Tunesië. Omdat ze toch niets beters te doen heeft, reist ze naar Tunis. Aldaar komt ze in een maalstroom van gebeurtenissen terecht. Allereerst komt ze op het spoor van illegale wapenhandel door ons kleine kikkerlandje en ten tweede ontdekt ze ook iets dat gevolgen kan hebben voor de huidige premier van Nederland, Thomas Tack. Al snel wordt ze achtervolgd door onbekenden die haar willen doden. Wat heeft ze ontdekt? En waarom is dat zo pijnlijk voor de betrokkenen?
Wie Tunis leest, zal al snel begrijpen waarom Tomas Ross zo gesteld is op dit debuut. Het onderwerp is actueel, vermengt fictie met non-fictie en is nog een thriller ook. Allemaal ingrediënten waar Ross ook vaak zijn boeken mee bekokstooft. De plot van Tunis is interessant voor de lezer, aangezien het actueel is en om de geopolitiek van ons eigen kleine landje gaat. Al snel blijkt namelijk dat onze diplomatieke blazoen helemaal niet zo schoon is als we altijd denken.
Omdat van Rijkcevorsel voor zijn werk over veel informatie kan beschikken, moet je als lezer vaak denken wat nu precies waar is en wat niet. Hoe dicht zit hij bij de werkelijkheid? Dit is meteen de kracht van Tunis: het komt allemaal dichterbij dan we wellicht zouden wensen. Toch pakte het boek me niet zoals het wel bij andere lezers deed. Dit komt ten eerste door de ondoordachte en ongeloofwaardige acties en beslissingen van de hoofdpersoon, Fiona Duijnwyck. Op stel en sprong naar Tunis en Khartoum is iets wat een doorsnee welgestelde dame niet zomaar zou doen. En al helemaal niet omdat iemand toevallig en briefje in zijn hand had. Daarnaast is ze niet echt sympathiek, maar eerder nog irritant met haar hoge hakken en neerbuigende houding naar de plebs. Dat zorgt ervoor dat het je als lezer geen donder uitmaakt of ze nou onder die aanstormende vrachtwagen komt of niet.
Deze minpunten halen de kracht een beetje uit het plot en dat is jammer, want die is verder uitstekend in orde. De verschillende verhaallijnen die in elkaar grijpen, dat is erg knap gedaan. Jammer dat het boek daarnaast weinig spanning kent, maar het eind maakt daarvoor weer veel goed. Een knap debuut, dat moet gezegd. Het maakt ons nieuwsgierig naar eventueel toekomstig werk van de Elsevier-redacteur.
In 1991 wordt de dan veertigjarige talentvolle diplomaat Jan Willeman Bouman vermoord in de hoofdstad van Tunesië: Tunis. De moord blijft onopgelost, maar heeft altijd indruk blijven maken op de dan beginnende diplomate Fiona Duijnwyck. Indirect heeft die moord een einde gemaakt aan haar carriere bij het corps diplomatique. Ruim twintig jaar later krijgt ze een belletje van een ex-minister van Tunesië die nu in het uitzetcentrum Ter Apel zit. Hij beweert informatie te hebben over de moord. Halsoverkop gaat ze naar het Groningse dorpje, om daar te zien hoe de man voor haar ogen wordt doodgeschoten. In zijn handen: een briefje met een adres in Tunesië. Omdat ze toch niets beters te doen heeft, reist ze naar Tunis. Aldaar komt ze in een maalstroom van gebeurtenissen terecht. Allereerst komt ze op het spoor van illegale wapenhandel door ons kleine kikkerlandje en ten tweede ontdekt ze ook iets dat gevolgen kan hebben voor de huidige premier van Nederland, Thomas Tack. Al snel wordt ze achtervolgd door onbekenden die haar willen doden. Wat heeft ze ontdekt? En waarom is dat zo pijnlijk voor de betrokkenen?
Wie Tunis leest, zal al snel begrijpen waarom Tomas Ross zo gesteld is op dit debuut. Het onderwerp is actueel, vermengt fictie met non-fictie en is nog een thriller ook. Allemaal ingrediënten waar Ross ook vaak zijn boeken mee bekokstooft. De plot van Tunis is interessant voor de lezer, aangezien het actueel is en om de geopolitiek van ons eigen kleine landje gaat. Al snel blijkt namelijk dat onze diplomatieke blazoen helemaal niet zo schoon is als we altijd denken.
Omdat van Rijkcevorsel voor zijn werk over veel informatie kan beschikken, moet je als lezer vaak denken wat nu precies waar is en wat niet. Hoe dicht zit hij bij de werkelijkheid? Dit is meteen de kracht van Tunis: het komt allemaal dichterbij dan we wellicht zouden wensen. Toch pakte het boek me niet zoals het wel bij andere lezers deed. Dit komt ten eerste door de ondoordachte en ongeloofwaardige acties en beslissingen van de hoofdpersoon, Fiona Duijnwyck. Op stel en sprong naar Tunis en Khartoum is iets wat een doorsnee welgestelde dame niet zomaar zou doen. En al helemaal niet omdat iemand toevallig en briefje in zijn hand had. Daarnaast is ze niet echt sympathiek, maar eerder nog irritant met haar hoge hakken en neerbuigende houding naar de plebs. Dat zorgt ervoor dat het je als lezer geen donder uitmaakt of ze nou onder die aanstormende vrachtwagen komt of niet.
Deze minpunten halen de kracht een beetje uit het plot en dat is jammer, want die is verder uitstekend in orde. De verschillende verhaallijnen die in elkaar grijpen, dat is erg knap gedaan. Jammer dat het boek daarnaast weinig spanning kent, maar het eind maakt daarvoor weer veel goed. Een knap debuut, dat moet gezegd. Het maakt ons nieuwsgierig naar eventueel toekomstig werk van de Elsevier-redacteur.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
In 1991 wordt de dan veertigjarige talentvolle diplomaat Jan Willeman Bouman vermoord in de hoofdstad van Tunesië: Tunis. De moord blijft onopgelost, maar heeft altijd indruk blijven maken op de dan beginnende diplomate Fiona Duijnwyck. Indirect heeft die moord een einde gemaakt aan haar carriere bij het corps diplomatique. Ruim twintig jaar later krijgt ze een belletje van een ex-minister van Tunesië die nu in het uitzetcentrum Ter Apel zit. Hij beweert informatie te hebben over de moord. Halsoverkop gaat ze naar het Groningse dorpje, om daar te zien hoe de man voor haar ogen wordt doodgeschoten. In zijn handen: een briefje met een adres in Tunesië. Omdat ze toch niets beters te doen heeft, reist ze naar Tunis. Aldaar komt ze in een maalstroom van gebeurtenissen terecht. Allereerst komt ze op het spoor van illegale wapenhandel door ons kleine kikkerlandje en ten tweede ontdekt ze ook iets dat gevolgen kan hebben voor de huidige premier van Nederland, Thomas Tack. Al snel wordt ze achtervolgd door onbekenden die haar willen doden. Wat heeft ze ontdekt? En waarom is dat zo pijnlijk voor de betrokkenen?
Wie Tunis leest, zal al snel begrijpen waarom Tomas Ross zo gesteld is op dit debuut. Het onderwerp is actueel, vermengt fictie met non-fictie en is nog een thriller ook. Allemaal ingrediënten waar Ross ook vaak zijn boeken mee bekokstooft. De plot van Tunis is interessant voor de lezer, aangezien het actueel is en om de geopolitiek van ons eigen kleine landje gaat. Al snel blijkt namelijk dat onze diplomatieke blazoen helemaal niet zo schoon is als we altijd denken.
Omdat van Rijkcevorsel voor zijn werk over veel informatie kan beschikken, moet je als lezer vaak denken wat nu precies waar is en wat niet. Hoe dicht zit hij bij de werkelijkheid? Dit is meteen de kracht van Tunis: het komt allemaal dichterbij dan we wellicht zouden wensen. Toch pakte het boek me niet zoals het wel bij andere lezers deed. Dit komt ten eerste door de ondoordachte en ongeloofwaardige acties en beslissingen van de hoofdpersoon, Fiona Duijnwyck. Op stel en sprong naar Tunis en Khartoum is iets wat een doorsnee welgestelde dame niet zomaar zou doen. En al helemaal niet omdat iemand toevallig en briefje in zijn hand had. Daarnaast is ze niet echt sympathiek, maar eerder nog irritant met haar hoge hakken en neerbuigende houding naar de plebs. Dat zorgt ervoor dat het je als lezer geen donder uitmaakt of ze nou onder die aanstormende vrachtwagen komt of niet.
Deze minpunten halen de kracht een beetje uit het plot en dat is jammer, want die is verder uitstekend in orde. De verschillende verhaallijnen die in elkaar grijpen, dat is erg knap gedaan. Jammer dat het boek daarnaast weinig spanning kent, maar het eind maakt daarvoor weer veel goed. Een knap debuut, dat moet gezegd. Het maakt ons nieuwsgierig naar eventueel toekomstig werk van de Elsevier-redacteur.