Grace en haar broer Andrew erven het huis van hun grootmoeder. Omdat zij het goed met elkaar kunnen vinden besluiten ze er samen te gaan wonen. Al snel trekt ook James, de partner van Andrew bij hen in. Grace werkt ondertussen aan haar proefschrift over alleenstaande ouders. Ze krijgt een nog niet gepubliceerd boek in handen dat is geschreven in 1951 en handelt over homosexualiteit en ongehuwd moederschap in de eerste helft van de 20e eeuw. Homosexualiteit was toen niet geaccepteerd en bij wet verboden, meisjes die ongehuwd een kind kregen waren een schande voor hun familie en werden verbannen.
Het boek dat Grace heeft gekregen, De kindmoeder, begint in 1929 en vertelt vooral het verhaal van John en zijn zusje Maud. John koestert warme gevoelens voor mannen, maar kan daar niet voor uitkomen. De 15-jarige Maud raakt ongewenst zwanger en is niet langer welkom bij haar ouders. John bedenkt een plan dat zowel hem als zijn zusje moet helpen. Maar al snel blijkt dit slechts een tijdelijke oplossing en dienen nieuwe problemen zich aan. Grace is na het lezen onder de indruk van het manuscript en beseft dat haar eigen leven een aantal opmerkelijke gelijkenissen vertoont.
Zonder eerder een boek van haar gelezen te hebben wist ik wel van de reputatie van de Britse schrijfster Ruth Rendell (1930), door veel mensen gezien als 'the Queen of crime'. In 1964 verscheen haar eerste misdaadroman met Inspecteur Wexford in de hoofdrol. De KRO heeft de serie die hiervan is afgeleid een aantal jaren uitgezonden. Ruth Rendell schreef ook psychologische thrillers, waarvan een aantal onder het pseudoniem Barbara Vine. Ze heeft veel prestigieuze prijzen gewonnen met haar boeken. Naast schrijven was zij ook actief in de politiek en heeft ze voor de Labour Party in het Hogerhuis gezeten. Zij is kortgeleden, op 2 mei 2015, overleden aan de gevolgen van een beroerte.
Hoewel het niet op de cover staat verwachtte ik eigenlijk een (psychologische) thriller, of op zijn minst een detective. Zo zou ik het boek na het lezen echter niet willen betitelen. Het is nergens eng of echt spannend. Het neigt naar mijn mening meer naar een roman. De kindmoeder is namelijk opgedeeld in drie delen. Het eerste en het laatste deel van het verhaal spelen zich af in 2011, en daartussenin staat het zogenaamde manuscript van De kindmoeder. Die opbouw verduidelijkt enerzijds het contrast tussen vroeger en nu, maar laat anderzijds ook goed overeenkomsten zien waar vooral homoseksuelen helaas nog steeds mee te maken hebben.
Ik vond het in het begin lastig om in het verhaal te blijven. Hoofdpersoon Grace is bezig met haar proefschrift en haalt veel namen aan van schrijfsters en personen die een rol hebben gespeeld in de literaire geschiedenis van ongehuwde moeders. Daardoor dwaalde ik af. Ook Rendell’s schrijfstijl is soms ook wat te beschrijvend maar las uiteindelijk toch wel lekker weg. Het verhaal was interessant en de personages waren wat mij betreft voldoende uitgediept om me in te kunnen leven. Na een wat moeizame start had ik de smaak echter te pakken en heb ik de rest van het boek in één ruk uitgelezen.
De kindmoeder is eigenlijk een boek in een boek dat het heden en het verleden aan elkaar koppelt en ons, als lezers, een boodschap meegeeft. Wat mij betreft een aangename verrassing.
Het boek dat Grace heeft gekregen, De kindmoeder, begint in 1929 en vertelt vooral het verhaal van John en zijn zusje Maud. John koestert warme gevoelens voor mannen, maar kan daar niet voor uitkomen. De 15-jarige Maud raakt ongewenst zwanger en is niet langer welkom bij haar ouders. John bedenkt een plan dat zowel hem als zijn zusje moet helpen. Maar al snel blijkt dit slechts een tijdelijke oplossing en dienen nieuwe problemen zich aan. Grace is na het lezen onder de indruk van het manuscript en beseft dat haar eigen leven een aantal opmerkelijke gelijkenissen vertoont.
Zonder eerder een boek van haar gelezen te hebben wist ik wel van de reputatie van de Britse schrijfster Ruth Rendell (1930), door veel mensen gezien als 'the Queen of crime'. In 1964 verscheen haar eerste misdaadroman met Inspecteur Wexford in de hoofdrol. De KRO heeft de serie die hiervan is afgeleid een aantal jaren uitgezonden. Ruth Rendell schreef ook psychologische thrillers, waarvan een aantal onder het pseudoniem Barbara Vine. Ze heeft veel prestigieuze prijzen gewonnen met haar boeken. Naast schrijven was zij ook actief in de politiek en heeft ze voor de Labour Party in het Hogerhuis gezeten. Zij is kortgeleden, op 2 mei 2015, overleden aan de gevolgen van een beroerte.
Hoewel het niet op de cover staat verwachtte ik eigenlijk een (psychologische) thriller, of op zijn minst een detective. Zo zou ik het boek na het lezen echter niet willen betitelen. Het is nergens eng of echt spannend. Het neigt naar mijn mening meer naar een roman. De kindmoeder is namelijk opgedeeld in drie delen. Het eerste en het laatste deel van het verhaal spelen zich af in 2011, en daartussenin staat het zogenaamde manuscript van De kindmoeder. Die opbouw verduidelijkt enerzijds het contrast tussen vroeger en nu, maar laat anderzijds ook goed overeenkomsten zien waar vooral homoseksuelen helaas nog steeds mee te maken hebben.
Ik vond het in het begin lastig om in het verhaal te blijven. Hoofdpersoon Grace is bezig met haar proefschrift en haalt veel namen aan van schrijfsters en personen die een rol hebben gespeeld in de literaire geschiedenis van ongehuwde moeders. Daardoor dwaalde ik af. Ook Rendell’s schrijfstijl is soms ook wat te beschrijvend maar las uiteindelijk toch wel lekker weg. Het verhaal was interessant en de personages waren wat mij betreft voldoende uitgediept om me in te kunnen leven. Na een wat moeizame start had ik de smaak echter te pakken en heb ik de rest van het boek in één ruk uitgelezen.
De kindmoeder is eigenlijk een boek in een boek dat het heden en het verleden aan elkaar koppelt en ons, als lezers, een boodschap meegeeft. Wat mij betreft een aangename verrassing.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Het boek dat Grace heeft gekregen, De kindmoeder, begint in 1929 en vertelt vooral het verhaal van John en zijn zusje Maud. John koestert warme gevoelens voor mannen, maar kan daar niet voor uitkomen. De 15-jarige Maud raakt ongewenst zwanger en is niet langer welkom bij haar ouders. John bedenkt een plan dat zowel hem als zijn zusje moet helpen. Maar al snel blijkt dit slechts een tijdelijke oplossing en dienen nieuwe problemen zich aan. Grace is na het lezen onder de indruk van het manuscript en beseft dat haar eigen leven een aantal opmerkelijke gelijkenissen vertoont.
Zonder eerder een boek van haar gelezen te hebben wist ik wel van de reputatie van de Britse schrijfster Ruth Rendell (1930), door veel mensen gezien als 'the Queen of crime'. In 1964 verscheen haar eerste misdaadroman met Inspecteur Wexford in de hoofdrol. De KRO heeft de serie die hiervan is afgeleid een aantal jaren uitgezonden. Ruth Rendell schreef ook psychologische thrillers, waarvan een aantal onder het pseudoniem Barbara Vine. Ze heeft veel prestigieuze prijzen gewonnen met haar boeken. Naast schrijven was zij ook actief in de politiek en heeft ze voor de Labour Party in het Hogerhuis gezeten. Zij is kortgeleden, op 2 mei 2015, overleden aan de gevolgen van een beroerte.
Hoewel het niet op de cover staat verwachtte ik eigenlijk een (psychologische) thriller, of op zijn minst een detective. Zo zou ik het boek na het lezen echter niet willen betitelen. Het is nergens eng of echt spannend. Het neigt naar mijn mening meer naar een roman. De kindmoeder is namelijk opgedeeld in drie delen. Het eerste en het laatste deel van het verhaal spelen zich af in 2011, en daartussenin staat het zogenaamde manuscript van De kindmoeder. Die opbouw verduidelijkt enerzijds het contrast tussen vroeger en nu, maar laat anderzijds ook goed overeenkomsten zien waar vooral homoseksuelen helaas nog steeds mee te maken hebben.
Ik vond het in het begin lastig om in het verhaal te blijven. Hoofdpersoon Grace is bezig met haar proefschrift en haalt veel namen aan van schrijfsters en personen die een rol hebben gespeeld in de literaire geschiedenis van ongehuwde moeders. Daardoor dwaalde ik af. Ook Rendell’s schrijfstijl is soms ook wat te beschrijvend maar las uiteindelijk toch wel lekker weg. Het verhaal was interessant en de personages waren wat mij betreft voldoende uitgediept om me in te kunnen leven. Na een wat moeizame start had ik de smaak echter te pakken en heb ik de rest van het boek in één ruk uitgelezen.
De kindmoeder is eigenlijk een boek in een boek dat het heden en het verleden aan elkaar koppelt en ons, als lezers, een boodschap meegeeft. Wat mij betreft een aangename verrassing.