O nee hè, hebben we weer zo'n Scandi-thriller aan de haak? Eentje met een uitgebluste politierechercheur die een reeks gruwelijke moorden moet oplossen? En daartegenover een journaliste die alles op alles zet om haar carrière uit het slop te halen? Dat hebben we al zo vaak gehoord. Toch? Nou, Wie zint op wraak is net even anders!
De Zweedse thriller Wie zint op wraak begint met een gruwelijk tafereel. Een boer vindt in een van zijn schuren, afgelegen ergens op het platteland, het lichaam van een zwaar gemartelde man. Vingerkootjes eraf, geslachtsdeel verwijderd, tong eruit gerukt. De man lijkt dood, maar nee; hij leeft nog! Aan rechercheur Carl Edson de schone taak om uit te zoeken wat er met deze man gebeurd is. Maar al snel blijkt dat de scene de top van een gruwelijke ijsberg is; een reeks aan gemartelde lijken volgt. En allemaal hebben ze één ding gemeen; ze waren allesbehalve lieverdjes.
Journaliste Alexandra Bengtsson heeft het ondertussen zwaar. Haar huwelijk is jaren geleden op de klippen gelopen en ze krijgt van haar baas Marvin alleen nog maar rotklusjes. Ongevallen op snelwegen en anderszins 'saai nieuws'. Totdat ze de tip krijgt van het marteltafereel in de schuur. Is dit haar weg naar boven?
De Zweed Bo Svernström (1964) heeft een PhD in de Zweedse literatuur en heeft lang voor de bekende krant Aftonbladet gewerkt. Zijn debuut, Wie zint op wraak, werd in een week ruim 5.000 keer verkocht. En wie het boek leest, weet waarom. Het boek bestaat uit drie delen, die elk fysiek zijn afgekaderd als afzonderlijk deel.
Waar deel één nog een soort van whodunnit is en waar de lezer Edson en Bengtsson volgen in de zoektocht naar een antwoord op 'wie' en daarna ook 'waarom', is deel twee anders. Daarin maken we juist kennis met de moordenaar, dus het 'wie' is -voor een gedeelte althans- op de helft van Wie zint op wraak wel duidelijk. En daar komt Svernströms talent om de hoek kijken. Want juist als je denkt dat het afstevent op een redelijk saaie en voorspelbare afloop, gooit de Zweed er deel drie tegenaan. Hierin volgt een spannende ontknoping waarin de puzzelstukjes op hun plek vallen. Svernström hanteert daarin een fijne schrijfstijl waar hij de gruwelijke details niet onverlet laat. Wel hebben deze uiteenzettingen, hoe bloederig ook, altijd een doel en zijn daarmee geen doel op zich.
De spanning is gedurende Wie zint op wraak continu, soms op de achtergrond, aanwezig. Zowel in het deel waarin we op jacht gaan naar de dader, als in het deel waarin de dader bekend wordt en vooral het motief stukje bij beetje helder wordt is de suspense voelbaar. En daar schudt Svernström nog een kaart uit de mouw; zijn psychologische diepgang is meesterlijk en tovert een aantal levensechte personages, met levensechte dilemma's, op het papier. Daar komt ook een morele vraag om de hoek. Als je moordt uit wraak, omdat je zoveel kwaad is aangedaan, wie is dan de dader, en wie het slachtoffer? En kunnen we er iets aan doen als je verleden zo'n zware stempel op je acties in het heden drukt? Het zijn vragen die Svernström niet beantwoordt, maar waar hij de lezers verdwaasd mee achterlaat als zij de laatste van de 478 pagina's hebben omgeslagen.
Is alles dan koek en ei? Nee, zullen kritische lezers zeggen. Zo zijn alle ingrediënten voor een typische Scandi-thriller aanwezig; gruwelijke moorden, personages die we al eens zagen, en veel geweld tegen (jonge) vrouwen. Je zou dus kunnen betwijfelen of het allemaal wel zo origineel is. Wie het boek echter leest, ziet dat Svernström deze ingrediënten dan wel gebruikt, maar 'er een geheel eigen nasmaak aan mee geeft'. En ook het eind en specifieker de climax, hoewel knap gedaan en vlot geschreven, kan een thrillerliefhebber met redelijk wat vlieguren in dit genre, zien aankomen. Dat zorgt echter niet voor minder leesplezier, want er zullen genoeg mensen zijn die het laatste puzzelstukje als complete verrassing ervaren.
Wie zint op wraak is daarmee een op het oog conventionele Scandi-thriller, maar niets is minder waar. Het is een schoonheid; veel onderhuidse spanning, veel psychologische diepgang en goed uitgediepte personages met elk hun morele dilemma's. Die Svernström, daar gaan we hopelijk nog veel van horen!
De Zweedse thriller Wie zint op wraak begint met een gruwelijk tafereel. Een boer vindt in een van zijn schuren, afgelegen ergens op het platteland, het lichaam van een zwaar gemartelde man. Vingerkootjes eraf, geslachtsdeel verwijderd, tong eruit gerukt. De man lijkt dood, maar nee; hij leeft nog! Aan rechercheur Carl Edson de schone taak om uit te zoeken wat er met deze man gebeurd is. Maar al snel blijkt dat de scene de top van een gruwelijke ijsberg is; een reeks aan gemartelde lijken volgt. En allemaal hebben ze één ding gemeen; ze waren allesbehalve lieverdjes.
Journaliste Alexandra Bengtsson heeft het ondertussen zwaar. Haar huwelijk is jaren geleden op de klippen gelopen en ze krijgt van haar baas Marvin alleen nog maar rotklusjes. Ongevallen op snelwegen en anderszins 'saai nieuws'. Totdat ze de tip krijgt van het marteltafereel in de schuur. Is dit haar weg naar boven?
De Zweed Bo Svernström (1964) heeft een PhD in de Zweedse literatuur en heeft lang voor de bekende krant Aftonbladet gewerkt. Zijn debuut, Wie zint op wraak, werd in een week ruim 5.000 keer verkocht. En wie het boek leest, weet waarom. Het boek bestaat uit drie delen, die elk fysiek zijn afgekaderd als afzonderlijk deel.
Waar deel één nog een soort van whodunnit is en waar de lezer Edson en Bengtsson volgen in de zoektocht naar een antwoord op 'wie' en daarna ook 'waarom', is deel twee anders. Daarin maken we juist kennis met de moordenaar, dus het 'wie' is -voor een gedeelte althans- op de helft van Wie zint op wraak wel duidelijk. En daar komt Svernströms talent om de hoek kijken. Want juist als je denkt dat het afstevent op een redelijk saaie en voorspelbare afloop, gooit de Zweed er deel drie tegenaan. Hierin volgt een spannende ontknoping waarin de puzzelstukjes op hun plek vallen. Svernström hanteert daarin een fijne schrijfstijl waar hij de gruwelijke details niet onverlet laat. Wel hebben deze uiteenzettingen, hoe bloederig ook, altijd een doel en zijn daarmee geen doel op zich.
De spanning is gedurende Wie zint op wraak continu, soms op de achtergrond, aanwezig. Zowel in het deel waarin we op jacht gaan naar de dader, als in het deel waarin de dader bekend wordt en vooral het motief stukje bij beetje helder wordt is de suspense voelbaar. En daar schudt Svernström nog een kaart uit de mouw; zijn psychologische diepgang is meesterlijk en tovert een aantal levensechte personages, met levensechte dilemma's, op het papier. Daar komt ook een morele vraag om de hoek. Als je moordt uit wraak, omdat je zoveel kwaad is aangedaan, wie is dan de dader, en wie het slachtoffer? En kunnen we er iets aan doen als je verleden zo'n zware stempel op je acties in het heden drukt? Het zijn vragen die Svernström niet beantwoordt, maar waar hij de lezers verdwaasd mee achterlaat als zij de laatste van de 478 pagina's hebben omgeslagen.
Is alles dan koek en ei? Nee, zullen kritische lezers zeggen. Zo zijn alle ingrediënten voor een typische Scandi-thriller aanwezig; gruwelijke moorden, personages die we al eens zagen, en veel geweld tegen (jonge) vrouwen. Je zou dus kunnen betwijfelen of het allemaal wel zo origineel is. Wie het boek echter leest, ziet dat Svernström deze ingrediënten dan wel gebruikt, maar 'er een geheel eigen nasmaak aan mee geeft'. En ook het eind en specifieker de climax, hoewel knap gedaan en vlot geschreven, kan een thrillerliefhebber met redelijk wat vlieguren in dit genre, zien aankomen. Dat zorgt echter niet voor minder leesplezier, want er zullen genoeg mensen zijn die het laatste puzzelstukje als complete verrassing ervaren.
Wie zint op wraak is daarmee een op het oog conventionele Scandi-thriller, maar niets is minder waar. Het is een schoonheid; veel onderhuidse spanning, veel psychologische diepgang en goed uitgediepte personages met elk hun morele dilemma's. Die Svernström, daar gaan we hopelijk nog veel van horen!