De Zuid-Afrikaanse auteur Deon Meyer kan bogen op een reeks bijzondere geslaagde thrillers met Bennie Griessel in de hoofdrol. Griessel is een getormenteerde politie-inspecteur die bij de Eenheid Zware Misdaad samen met collega’s Cupido en Mooiwillem Liebenberg zorgt voor een veiliger Zuid-Afrika. De eenheid onder leiding van Mbali Kaleni staat bekend als de Valken en hebben menig misdaad opgelost. Liefhebbers kennen de titels van de boeken inmiddels uit hun hoofd: 13 uur, Cobra, Duivelspiek, 7 dagen en als laatste Icarus zijn verkoopkanonnen gebleken. Is de nieuwste in de reeks, Prooi, dat ook?

De corruptie in Zuid-Afrika viert hoogtij. Het is inmiddels zelfs zo erg dat de misdaad tot aan de president reikt. Tijdens de Staatskaping van twee jaar geleden zijn de staatslieden slechts nog marionetten van Indiase zakenlui en ander gespuis. In twee verhaallijnen schetst Deon Meyer een thriller alsook een oproep om de corruptie te stoppen.

Daniel Barret is een man die in een ver verleden vocht tijdens ‘De Struggle’ om de Apartheid te beëindigen. Nu wordt hij gevraagd voor een helse klus: het doden van een staatshoofd.

De andere verhaallijn gaat over een dode man die naast het spoor wordt gevonden. Het lijkt erop dat de man tijdens de treinreis is gedood en overboord is gezet. Maar door wie, en waarom? En waarom doet de Zuid-Afrikaanse inlichtingendienst zo lastig? Het is aan Griessel en consorten om deze wirwar tot op de grond uit te zoeken en dat gaat niet zonder risico’s.

De grootste kwaliteit van de Griessel-boeken is de beschrijving van het reilen en zeilen van de Zuid-Afrikaanse samenleving. Met corruptie en andere maatschappelijke problematieken, maar vooral ook met prachtige sfeerbeschrijvingen van de natuur in het land. En laat dit nu net zijn wat in Prooi grotendeels ontbreekt. Jawel, er wordt gekeken naar de corruptie in het land en dat doet Meyer confronterend, maar de geuren en kleuren van de straten van Kaapstad en J-burg ontbreken grotendeels. En dat is een gemis. Beschrijvingen van de Parijse en Amsterdamse binnenstad kunnen dat niet goedmaken, alhoewel het natuurlijk leuk is dat Meyer een klein deel van zijn boek in onze hoofdstad heeft gesitueerd.

De plot is er eentje die aan Deon Meyer wel is toevertrouwd. Criminaliteit dat tot in de top van de regering is doorgedrongen en dat waarschijnlijk iets met de dood van de man in de trein te maken heeft. Wie geduld heeft, wordt beloond voor het wachten: de climax is namelijk verrassend en doet wel even fronsen: wat gaat er met Griessel gebeuren na dit deel?

De grootste pijler in het boek is zoals gezegd de woede die Deon Meyer heeft over de corruptie in zijn eigen land. Het straalt bijna van elke pagina af en dat is logisch; als zelfs de politie al niet te vertrouwen is (Maar de Valken well als je Cupido moet geloven!) wie moet je dan bellen als je in nood bent? Toch doen de hoofdpersonen ook nog iets aan nuancering: het gaat met pieken en dalen in Afrika, en nu zitten ze even in een dal.

De schrijfstijl van Deon Meyer is altijd genieten geblazen. Het is grappig, to-the-point en beeldend. Deze keer is het echter soms zelfs te gedetailleerd, wat de lezer uit zijn concentratie kan halen en hierdoor de leessnelheid beïnvloedt. Meerdere keren gebeurde het dat er even teruggebladerd moest worden: wat hadden we eigenlijk gelezen? Overigens is het hier wel op zijn plaats om de Nederlandse vertaler een groot compliment te geven. Het is goed vertaald want de sfeer die Meyer rond zijn karakters neerzet, is behouden gebleven. Meer dan eens floept Vaughn Cupido, die overigens een nadrukkelijke rol speelt in Prooi, er ‘jirre’ of ‘jissis’ uit.

Al met al is Prooi weer een uitstekende Meyer-thriller. Een spannend plot, hoofdpersonen die inmiddels als familie voelen en met een maatschappijkritisch sausje. Het is alleen jammer dat Meyer niet meer van zijn verhaal in Zuid-Afrika heeft gesitueerd. Volgende keer weer?