Het is de ultieme wielerprestatie. Zestig minuten lang zo stil mogelijk en voorovergebogen op een fiets zitten, rondjes van 17 rond rijden en zo hard mogelijk het uur volrijden. Wielerliefhebbers weten waarover we het hebben; het werelduurrecord op de baan voor fietsers. Het is een record dat al menig maal is aangevallen én verpulverd. De laatste die het record in handen kreeg, is Sir Bradley Wiggins. Hij deed een uur over ruim 54 kilometer. Hij deed dat in 2015 én op een laaglandbaan. Reden te meer voor baanrenner en spurter Dion Beukeboom om het record in 2018 aan te vallen. Wat bracht hem daartoe? Lees hier onze recensie van Het maakbare uur.
Het uurrecord aanvallen gaat niet zonder slag of stoot, zo laat auteur en journalist Jurgen van Teeffelen in Het maakbare uur weten. Het idee voor de rit kwam overigens niet van de onbekende amateur Beukeboom zelf, maar van zijn coach. Die zag in zijn pupil de ultieme renner om het te volbrengen. En daar komt de wetenschap in het boek kijken.
Van Teeffelen volgt ‘team Beukeboom’ op hun reis naar Mexico. Van wedstrijden in Appelscha tot Track Thursday (op donderdag standaard trainen op de vermaarde wielerbaan in Alkmaar), de auteur laat niets onbelicht. Hij geeft daarmee een ultieme inkijk in wat het vergt om zo hard te fietsen. Het maakbare uur is niet alleen een wielerboek, maar vermengt de reis van Beukeboom met de wetenschappelijke inkijk. Hoe is bijvoorbeeld de perfecte balans tussen kracht en gewicht, hoeveel kilowatt moet je trappen om een aanval te kunnen, maar ook; wat is de mentale zwaarte van een uur moederziel alleen op de fiets zitten en ‘dom rondjes trappen’?
Eigenlijk is Van Teeffelen continu op zoek naar de vraag of de aanval op het werelduurrecord geregisseerd kan worden. Dat suggereert de titel immers wel. Is het slechts een rekenkundige exercitie die dan door de renner getrapt moet worden? Wie Het maakbare uur leest, komt erachter dat er inderdaad veel wetenschappelijks aan ten grondslag ligt. Maar, dat de renner uiteindelijk de ultieme prestatie moet leveren. En dat is niet te beïnvloeden door goede voorbereidingen, zo leert Het maakbare uur ons.
Wat dit boek interessant maakt, is de mix van bovenstaande facetten. Zowel de soms bijzondere persoonlijke inkijk in de voorbereiding van Beukeboom als de wetenschappelijke context rondom het wieleruurrecord zijn mooi om te lezen. Van Teeffelen beschrijft het allemaal op begrijpelijke en vlotte wijze en heeft dit gebundeld in ongeveer 260 pagina’s.
Het maakbare uur is een interessante inkijk in deze bijzondere tak van de wielersport en is daarmee een aanrader voor wielerliefhebbers alsook liefhebbers van sport in het algemeen.
Het uurrecord aanvallen gaat niet zonder slag of stoot, zo laat auteur en journalist Jurgen van Teeffelen in Het maakbare uur weten. Het idee voor de rit kwam overigens niet van de onbekende amateur Beukeboom zelf, maar van zijn coach. Die zag in zijn pupil de ultieme renner om het te volbrengen. En daar komt de wetenschap in het boek kijken.
Van Teeffelen volgt ‘team Beukeboom’ op hun reis naar Mexico. Van wedstrijden in Appelscha tot Track Thursday (op donderdag standaard trainen op de vermaarde wielerbaan in Alkmaar), de auteur laat niets onbelicht. Hij geeft daarmee een ultieme inkijk in wat het vergt om zo hard te fietsen. Het maakbare uur is niet alleen een wielerboek, maar vermengt de reis van Beukeboom met de wetenschappelijke inkijk. Hoe is bijvoorbeeld de perfecte balans tussen kracht en gewicht, hoeveel kilowatt moet je trappen om een aanval te kunnen, maar ook; wat is de mentale zwaarte van een uur moederziel alleen op de fiets zitten en ‘dom rondjes trappen’?
Eigenlijk is Van Teeffelen continu op zoek naar de vraag of de aanval op het werelduurrecord geregisseerd kan worden. Dat suggereert de titel immers wel. Is het slechts een rekenkundige exercitie die dan door de renner getrapt moet worden? Wie Het maakbare uur leest, komt erachter dat er inderdaad veel wetenschappelijks aan ten grondslag ligt. Maar, dat de renner uiteindelijk de ultieme prestatie moet leveren. En dat is niet te beïnvloeden door goede voorbereidingen, zo leert Het maakbare uur ons.
Wat dit boek interessant maakt, is de mix van bovenstaande facetten. Zowel de soms bijzondere persoonlijke inkijk in de voorbereiding van Beukeboom als de wetenschappelijke context rondom het wieleruurrecord zijn mooi om te lezen. Van Teeffelen beschrijft het allemaal op begrijpelijke en vlotte wijze en heeft dit gebundeld in ongeveer 260 pagina’s.
Het maakbare uur is een interessante inkijk in deze bijzondere tak van de wielersport en is daarmee een aanrader voor wielerliefhebbers alsook liefhebbers van sport in het algemeen.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Het uurrecord aanvallen gaat niet zonder slag of stoot, zo laat auteur en journalist Jurgen van Teeffelen in Het maakbare uur weten. Het idee voor de rit kwam overigens niet van de onbekende amateur Beukeboom zelf, maar van zijn coach. Die zag in zijn pupil de ultieme renner om het te volbrengen. En daar komt de wetenschap in het boek kijken.
Van Teeffelen volgt ‘team Beukeboom’ op hun reis naar Mexico. Van wedstrijden in Appelscha tot Track Thursday (op donderdag standaard trainen op de vermaarde wielerbaan in Alkmaar), de auteur laat niets onbelicht. Hij geeft daarmee een ultieme inkijk in wat het vergt om zo hard te fietsen. Het maakbare uur is niet alleen een wielerboek, maar vermengt de reis van Beukeboom met de wetenschappelijke inkijk. Hoe is bijvoorbeeld de perfecte balans tussen kracht en gewicht, hoeveel kilowatt moet je trappen om een aanval te kunnen, maar ook; wat is de mentale zwaarte van een uur moederziel alleen op de fiets zitten en ‘dom rondjes trappen’?
Eigenlijk is Van Teeffelen continu op zoek naar de vraag of de aanval op het werelduurrecord geregisseerd kan worden. Dat suggereert de titel immers wel. Is het slechts een rekenkundige exercitie die dan door de renner getrapt moet worden? Wie Het maakbare uur leest, komt erachter dat er inderdaad veel wetenschappelijks aan ten grondslag ligt. Maar, dat de renner uiteindelijk de ultieme prestatie moet leveren. En dat is niet te beïnvloeden door goede voorbereidingen, zo leert Het maakbare uur ons.
Wat dit boek interessant maakt, is de mix van bovenstaande facetten. Zowel de soms bijzondere persoonlijke inkijk in de voorbereiding van Beukeboom als de wetenschappelijke context rondom het wieleruurrecord zijn mooi om te lezen. Van Teeffelen beschrijft het allemaal op begrijpelijke en vlotte wijze en heeft dit gebundeld in ongeveer 260 pagina’s.
Het maakbare uur is een interessante inkijk in deze bijzondere tak van de wielersport en is daarmee een aanrader voor wielerliefhebbers alsook liefhebbers van sport in het algemeen.