Mitch Rapp is terug! De CIA huurmoordenaar, die vaak de laatste verdedigingslijn van Amerika wordt genoemd, is deze keer het lijdend voorwerp. De jacht op hem is namelijk geopend. Kort geleden heeft Rapp een Arabische terrorist omgebracht en diens vader zint op wraak. Hij stuurt een stel Franse huurmoordenaars op Rapp af. Die is zijn leven niet meer zeker en dat komt slecht uit, aangezien zijn vrouw Anna net zwanger is. Trekt hij deze maal aan het kortste eind? Tot overmaat van ramp willen binnenlandse politici ook van Rapp af. Het gevaar komt deze keer dus van meerdere kanten en Rapp moet tot het uiterste gaan om te overleven.
Jacht op de jager is deel acht in de serie rond actieheld Mitch Rapp. Rapp is van het type ruwe bolster, blanke pit en een echte Amerikaanse patriot zoals we ze vaker in Amerikaanse actiethrillers tegenkomen. Dat is ook direct het grootste bezwaar tegen deze hoofdpersoon: hij lijkt de enige sheriff te zijn in een stad (lees: de wereld) vol bad guys die het slechtste met de westerse wereld voor hebben. Het is deze tweedeling die het boek rechtlijnig maakt; goed versus kwaad en Amerika representeert het goede. Terwijl we allemaal weten dat ook zij zich schuldig maken aan oorlogsmisdaden. De realiteit is dus anders dan Flynn ons voorschotelt, maar voor een keertje is dat eigenlijk stiekem wel lekker. Want het is één van die onderdelen die Jacht op de jager zo heerlijk ongecompliceerd maken. Het is namelijk een redelijk rechttoe-rechtaan thriller die de lezer in sneltreinvaart meeneemt naar de jacht op Mitch Rapp.
Het verhaal wordt verteld vanuit meerdere verhaallijnen. Zo is er het Franse stel dat de opdracht krijgt om Rapp te doden. Dan is er de verhaallijn van de tussenpersoon, die op zijn beurt de opdracht heeft aangenomen van de broer van de gedode terrorist. Daarnaast zien we ook de interne Amerikaanse strubbelingen als het gaat om de inlichtingendiensten. En natuurlijk zijn er Mitch Rapp en Anna, die in verwachting is. Deze verhaallijn is voor de verandering iets menselijker; Rapp wordt ouder en dat merken we onder andere aan zijn lichamelijke achteruitgang.
Toch gaat het in deze thriller om de actie en die is ruimschoots aanwezig, al duurt het wel even voordat de ‘echte jacht’ van start gaat. En dat maakt Jacht op de jager onnodig dik; ruim 440 pagina’s voor een actiethriller is wel erg veel van het goede. Het had met gemak 1/3 minder gekund. Nu wordt het soms wat langdradig en dat was eigenlijk niet nodig geweest.
Jacht op de jager had korter gekund, maar is wel een heerlijke rechttoe-rechtaan actiethriller die de liefhebber zeker zal bekoren!
Jacht op de jager is deel acht in de serie rond actieheld Mitch Rapp. Rapp is van het type ruwe bolster, blanke pit en een echte Amerikaanse patriot zoals we ze vaker in Amerikaanse actiethrillers tegenkomen. Dat is ook direct het grootste bezwaar tegen deze hoofdpersoon: hij lijkt de enige sheriff te zijn in een stad (lees: de wereld) vol bad guys die het slechtste met de westerse wereld voor hebben. Het is deze tweedeling die het boek rechtlijnig maakt; goed versus kwaad en Amerika representeert het goede. Terwijl we allemaal weten dat ook zij zich schuldig maken aan oorlogsmisdaden. De realiteit is dus anders dan Flynn ons voorschotelt, maar voor een keertje is dat eigenlijk stiekem wel lekker. Want het is één van die onderdelen die Jacht op de jager zo heerlijk ongecompliceerd maken. Het is namelijk een redelijk rechttoe-rechtaan thriller die de lezer in sneltreinvaart meeneemt naar de jacht op Mitch Rapp.
Het verhaal wordt verteld vanuit meerdere verhaallijnen. Zo is er het Franse stel dat de opdracht krijgt om Rapp te doden. Dan is er de verhaallijn van de tussenpersoon, die op zijn beurt de opdracht heeft aangenomen van de broer van de gedode terrorist. Daarnaast zien we ook de interne Amerikaanse strubbelingen als het gaat om de inlichtingendiensten. En natuurlijk zijn er Mitch Rapp en Anna, die in verwachting is. Deze verhaallijn is voor de verandering iets menselijker; Rapp wordt ouder en dat merken we onder andere aan zijn lichamelijke achteruitgang.
Toch gaat het in deze thriller om de actie en die is ruimschoots aanwezig, al duurt het wel even voordat de ‘echte jacht’ van start gaat. En dat maakt Jacht op de jager onnodig dik; ruim 440 pagina’s voor een actiethriller is wel erg veel van het goede. Het had met gemak 1/3 minder gekund. Nu wordt het soms wat langdradig en dat was eigenlijk niet nodig geweest.
Jacht op de jager had korter gekund, maar is wel een heerlijke rechttoe-rechtaan actiethriller die de liefhebber zeker zal bekoren!