De Australische Sarah Bailey debuteerde in 2017 met The dark lake, het eerste deel in een trilogie rondom de rechercheur Gemma Woodstock. Deze maand verscheen de Nederlandse vertaling bij Uitgeverij Marmer: Het duistere meer.

“Toen alles achter de rug was, wilde ik een nieuwe start maken. Niet langer onder het verleden gebukt gaan. Maar dat was moeilijk. Veel moeilijker dan ik had verwacht. Er was zoveel gebeurd, die zomer. Dat leeft voort, ergens binnen in me, kronkelend als een levend dier.”

In het Australische stadje Smithson kennen ze geen witte kerst. Met de kerstdagen in aantocht wordt Smithson zowaar geteisterd door een hittegolf. De inwoners gaan gebukt onder de hoge temperaturen en dan wordt het kleine stadje ook nog opgeschrikt door een moord. Bij het stadje ligt een groot meer: Sonny Lake. Op een morgen wordt aan de rand van het meer, tussen de rietpluimen, het levenloze lichaam van de beeldschone Rosalind Ryan (Rose voor intimi) gevonden. Haar lichaam drijft in het water met haar gezicht naar beneden en zij wordt omringt door drijvende rode rozen. Al snel blijkt dat de jonge vrouw is verkracht en vermoord, maar van de dader is geen spoor te bekennen.

Rosalind is welgesteld, elegant, het toonbeeld van perfectie. Nadat zij enkele jaren als lerares buiten de stad heeft gewerkt is zij recent naar Smithson teruggekeerd om aan het werk te gaan op de middelbare school waar zij zelf ook in de leerbanken heeft gezeten. Alle leraren en leerlingen zijn gek op haar, maar wie heeft haar dan toch vermoord? Om de leiding over het onderzoek te krijgen verzwijgt rechercheur Gemma Woodstock dat zij de vermoorde vrouw kent. Zij heeft jaren bij haar in de klas gezeten, maar dat is niet het enige dat Gemma verzwijgt…

Als het onderzoek zich meer richt op het verleden van Rosalind Ryan dreigen geheimen uit het verleden onthuld te worden, ook geheimen van Gemma. Geheimen die beter verborgen hadden kunnen blijven.

“Moord komt hier niet al te veel voor, en dan meestal als gevolg van huiselijk geweld of alcohol-gerelateerde vechtpartijen. Vrienden die vrienden doden, mannen hun vrouwen. Hoe langer ik dit werk doe, hoe meer ik besef dat de grens tussen liefde en haat en die tussen leven en dood vaag is.”

Het verhaal is grotendeels geschreven uit het perspectief van rechercheur Gemma Woodstock. Op deze wijze krijgt de lezer een goede inzage in de ontwikkeling van het onderzoek, maar ook in het privé leven van Gemma. Gemma voelt zich niet gelukkig in haar relatie en heeft een verhouding met haar collega, maar mede door haar zoontje durft zij geen keuze te maken. Zij worstelt met haar gevoelens en met de geheimen uit het verleden die zij met zich meedraagt. Gaandeweg het verhaal, en daarmee samenhangend het onderzoek naar de moord op Rosalind Ryan, worden de geheimen van Gemma beetje bij beetje onthuld. Doordat Sarah Bailey veel aandacht besteedt aan het personage Gemma Woodstock en haar emoties, en doordat haar geheimen niet direct bekend zijn, voel je als lezer de spanning en frustraties van Gemma.

Sarah Bailey heeft een zeer prettige schrijfstijl. De hoofdstukken zijn goed geproportioneerd en door hier en daar terug te grijpen naar gebeurtenissen uit het verleden is de opbouw van het verhaal ook zeer goed geconstrueerd. Dit in combinatie met een goed doordacht en spannend plot heeft bij ons voor veel leesplezier gezorgd. Wij kunnen dan ook niet wachten op het tweede deel in deze serie, want Woodstock lijkt een blijvertje: Into the night. Naar verwachting verschijnt de Nederlandse vertaling in het voorjaar van 2020.