Bij wie de naam James Patterson geen belletje doet rinkelen, zal dat waarschijnlijk geen thrillerlezer zijn. Met meer dan 300 miljoen wereldwijd verkochte boeken zullen regelmatige lezers van spannende boeken zeker wel tegen een boek van hem aangelopen zijn, figuurlijk dan natuurlijk (lees hier onze recensies). Bijna vanzelfsprekend is de serie rond Alex Cross, Patterson’s grootste succesnummer (26 boeken) maar ook heeft de serie The Women’s Murder Club waarvan inmiddels 17 boeken zijn verschenen, over belangstelling zeker niet te klagen. Daarnaast heeft hij nog talloze losstaande verhalen voor volwassenen en jeugd geschreven, al dan niet met of door een co-auteur. Bij de laatste categorie houdt hij zelf wel heel strikt de regie in eigen hand. Het laatstverschenen avontuur met Alex Cross in de hoofdrol is onder de titel Doelwit Alex Cross te vinden in de boekwinkels.

De voltallige familie Cross waaronder Mama Nana (inmiddels > 90 jaar), Alex echtgenote Bree Stone, hoofdinspecteur bij het Metro Police Department, de 20-jarige Damon, 17-jarige Jannie en de alweer 9-jarige Ali en Alex Cross, stond langs de weg. De Amerikaanse president Catharine Grant was plotseling en onverwacht op 47-jarige leeftijd aan haar bureau onwel geworden en vrijwel direct overleden. Twijfels over de doodsoorzaak konden niet bij iedereen weggenomen worden omdat een medisch onderzoek twee maanden eerder haar fysieke gezondheid nog bevestigde. Voor de opvolger is een protocol ontwikkeld en nog voor dat op tafel ligt, worden op diverse plaatsen enkele hoge politieke functionarissen neergeschoten door scherpschutters. Cross ziet ook een aantal bekende huurmoordenaars de stad binnen komen en vindt dat hoogst merkwaardig. Bree Stone wordt belast met het onderzoek naar de dood van de president omdat inmiddels is vastgesteld dat ze geen natuurlijke dood is gestorven…

"Toen keek hij weg, zo konden de agenten zijn gezicht lang genoeg zien om te weten dat hij er geen verband op had zitten, maar niet lang genoeg om te beseffen dat hij de huid van een dode droeg."

Het plot in dit 26e deel uit de Alex Cross-serie voldoet meer dan volledig aan de verwachtingen die lezers inmiddels hebben van deze menselijke schrijfmachine. Vanuit het perspectief van onderzoeker Cross, worden alle activiteiten waar hij bij aanwezig is, door hem verteld. In de kenmerkende schrijfstijl die van Patterson bekend is, korte zinnen in een hoge snelheid, leidt hij zijn lezers door dit avontuur. Van Patterson is bekend dat hij over het talent beschikt om met relatief weinig woorden toch veel te vertellen. Daardoor blijft de snelheid in het verhaal constant aanwezig en maakt dat het lezen prettig. Spanningsopbouw wordt gerealiseerd door liquidaties behoorlijk heftig, veelal vanuit het perspectief van de moordenaar te vertellen. Vanuit die visie hoeft weinig empathie met zijn of haar slachtoffer verwacht te worden en dat maakt de verbijstering en afschuw van lezers alleen maar groter en wordt tussentijds even slikken niet vreemd gevonden.

"U denkt toch niet werkelijk dat ik met twee clowns uit het autistische spectrum samenwerk om de regering omver te werpen en zij miljarden kunnen verdienen."

De vele fans van de Alex Cross-serie zal het niet zijn ontgaan dat er wel iets van sleet binnensluipt binnen het gedrag van deze protagonist en zijn familie. Reacties bij gebeurtenissen zijn al in meerdere boeken min of meer voorspelbaar geworden en verrassingselementen zijn steeds moeilijker te ontwikkelen. Neemt niet weg dat het leesplezier nog meer dan voldoende is maar terugkijkend over de volledige serie moet een soort van vervlakking in de verhaallijnen toch wel gesignaleerd worden. Afscheid nemen van een hoofdpersonage dat wereldwijd zo’n succesformule is geworden, lijkt ook voor een auteur niet zo makkelijk. Toch zou dat niet verkeerd zijn en kan een nieuw en onvoorspelbaar hoofdpersonage weer jonge potentiele lezers stimuleren om werk van deze auteur te gaan lezen. Want schrijven kan hij, daar bestaat geen enkele twijfel over.