Na een aantal komische boeken debuteerde de Vlaamse Toni Coppers in 2008 als volbloed thrillerschrijver met Niets is ooit, het eerste deel in een thrillerreeks rondom Liese Meerhout, commissaris bij de politie. Inmiddels zijn we zo’n 16 delen verder en de Liese Meerhout-serie blijft onverminderd populair (lees hier onze recensies). Zijn boeken zijn meerdere keren genomineerd voor diverse prijzen en wonnen onder andere een aantal maal de Hercule Poirot Prijs. Ook is er een televisieserie gemaakt van de Liese Meerhout-serie die in 2016 werd uitgezonden op de VTM.
Messias begint als er in een kerk in Antwerpen Zuid een verschrikkelijke ontdekking wordt gedaan: aan het kruis achter het altaar hangt een man over het lichaam van Christus. Het slachtoffer blijkt de parochiepriester te zijn en hij is een gruwelijke dood gestorven. De hulp van Liese Meerhout en haar team wordt ingeroepen, maar ze staan voor een raadsel: er zijn geen aanknopingspunten en de man had een onbesproken reputatie. Dan wordt er echter in een andere kerk na een hevige brand opnieuw een slachtoffer aangetroffen.
Messias is inmiddels het 17e deel met Liese Meerhout en nog steeds gaat het karakter niet vervelen. Liese is een gedreven en vastberaden politievrouw die, ondanks de ellende die ze dagelijks meemaakt, menselijk blijft en niet blasé raakt. Ieder boek is een opzichzelfstaand verhaal, maar voor de levensverhalen van de karakters is het leuk om de boeken in de juiste volgorde te lezen. De lezer die de boeken inderdaad op volgorde heeft gelezen zal van de personages zijn gaan houden en ook in dit deel krijgt ieder karakter van Coppers voldoende aandacht.
De plot van Messias goed in elkaar: Coppers voert verschillende mogelijke daders op en zelfs als de lezer op een gegeven moment weet wie er achter de moorden zit, wordt het boek niet saai. In dit boek geen nagelbijtende spanning, maar gedegen speur- en denkwerk. Coppers snijdt in dit boek een actueel, maar zwaar onderwerp aan. Niet iedereen zal het even makkelijk vinden om hierover te lezen. Het zijn echter verhalen die wel verteld moeten worden en het is goed dat ook populaire auteurs hier in hun boeken aandacht aan besteden. Gelukkig zorgt de droge humor van Liese zo nu en dan voor een wat luchtigere noot.
Een politieroman pur sang, die maar weer eens bewijst waarom Coppers tot de top van de thrillerwereld van onze zuiderburen behoort! Tegen lezers die deze schrijver (nog) niet kennen zou ik dan ook willen zeggen: lezen, en snel!
Messias begint als er in een kerk in Antwerpen Zuid een verschrikkelijke ontdekking wordt gedaan: aan het kruis achter het altaar hangt een man over het lichaam van Christus. Het slachtoffer blijkt de parochiepriester te zijn en hij is een gruwelijke dood gestorven. De hulp van Liese Meerhout en haar team wordt ingeroepen, maar ze staan voor een raadsel: er zijn geen aanknopingspunten en de man had een onbesproken reputatie. Dan wordt er echter in een andere kerk na een hevige brand opnieuw een slachtoffer aangetroffen.
Messias is inmiddels het 17e deel met Liese Meerhout en nog steeds gaat het karakter niet vervelen. Liese is een gedreven en vastberaden politievrouw die, ondanks de ellende die ze dagelijks meemaakt, menselijk blijft en niet blasé raakt. Ieder boek is een opzichzelfstaand verhaal, maar voor de levensverhalen van de karakters is het leuk om de boeken in de juiste volgorde te lezen. De lezer die de boeken inderdaad op volgorde heeft gelezen zal van de personages zijn gaan houden en ook in dit deel krijgt ieder karakter van Coppers voldoende aandacht.
De plot van Messias goed in elkaar: Coppers voert verschillende mogelijke daders op en zelfs als de lezer op een gegeven moment weet wie er achter de moorden zit, wordt het boek niet saai. In dit boek geen nagelbijtende spanning, maar gedegen speur- en denkwerk. Coppers snijdt in dit boek een actueel, maar zwaar onderwerp aan. Niet iedereen zal het even makkelijk vinden om hierover te lezen. Het zijn echter verhalen die wel verteld moeten worden en het is goed dat ook populaire auteurs hier in hun boeken aandacht aan besteden. Gelukkig zorgt de droge humor van Liese zo nu en dan voor een wat luchtigere noot.
Een politieroman pur sang, die maar weer eens bewijst waarom Coppers tot de top van de thrillerwereld van onze zuiderburen behoort! Tegen lezers die deze schrijver (nog) niet kennen zou ik dan ook willen zeggen: lezen, en snel!