Arnaldur Indridason (1961) geldt al jaren als dé thrillertop uit IJsland. Hij won de CWA Dagger Award voor zijn werk en zijn boeken gingen al miljoenen keren over de toonbank. Indridason besloot vorig jaar een nieuwe protagonist te introduceren; Konrad, een gepensioneerde politieman die naast pensioentrekker, ook een privédetective is. In Smeltend ijs maakten we kennis met hem, en Boven water is de nieuwe thriller met Konrad in de hoofdrol. Konrad wordt door de wanhopige grootouders van Danni gevraagd om op zoek te gaan naar hun kleindochter. Ze is vermist en ze maken zich zorgen, want Danni is verslaafd.
Tijdens het zoeken naar Danni, krijgt Konrad via een vriendin een tweede zaak toegewezen; begin jaren zestig verdronk een twaalfjarig meisje in de Tjörnin, een meertje in Reykjavik. De zaak werd destijds afgedaan als een verdrietig ongeluk, maar Konrad’s vriendin denkt er anders over.
De derde zaak die op het pad van de privédetective komt, is de dood van zijn eigen vader. Die werd jaren geleden doodgestoken gevonden voor de plaatselijke slachterij, maar nooit werd duidelijk wie de dader is…
Indridason laat met Boven water zien waarom ‘de IJslandse thriller’, mits in goede handen, een kracht is om rekening mee te houden. De auteur hanteert een sobere, maar scherpe pen. Met minder weet hij continu meer op papier te krijgen en dat is een grote deugd; in de wereld van de almaar uitdijende boeken, is simpliciteit een perfectie. Overigens moet hier de kwaliteit van de vertaling ook worden vermeld, wat is gedaan door Adriaan Faber.
In Boven water krijgt de lezer drie separate verhaallijnen voorgeschoteld; die van de vermissing van Danni, de dood van het twaalfjarige meisje in het meertje en de moord op de vader van Konrad. De zaken lijken dan wel gescheiden, maar wanneer je verder in Boven water vordert, grijpen de verhaallijnen om ingenieuze wijze in elkaar. De climax laat de lezer onder de indruk achter; Indridason is waarlijk een geniale thrillerauteur.
Ondertussen krijgen de karakters waarmee de lezer al kennismaakte in Smeltend ijs, in dit boek meer diepte. Het meest in het oog springende karakter is Konrad. Hij is de hoofdpersoon en heeft een getormenteerd verleden. Zijn vrouw is overleden en in Boven water komt ook zijn eigen jeugd op pijnlijke wijze in beeld. Er blijkt meer te zijn gebeurd tijdens zijn opvoeding dan hijzelf in de gaten had. En dat moet een plekje krijgen. Het maakt van Konrad een realistisch personage, die zo uit het dagelijkse leven gegrepen lijkt.
Wat de IJslander nooit nalaat, is om de maatschappelijke problemen van zijn land aan de kaak te stellen. In Boven water krijgt kindermisbruik, een heftig onderwerp, een plekje in de schijnwerpers. De auteur lijkt dit noodzakelijk te hebben gevonden, want hoewel hij nooit expliciet wordt in de beschrijvingen, maken de zaken waaraan Konrad werkt, diepe indruk op de lezer. Zeker als je zelf kinderen hebt, weet Indridason onder de huid te kruipen en daar nog wel even te blijven.
Boven water is een van de betere Scandithrillers die dit jaar is uitgebracht en dat zegt wat; er is namelijk nogal wat aanbod. Het boek maakt diepe indruk door het rauwe onderwerp, en de sobere doch doeltreffende schrijfstijl raakt de lezer tot op het bot.
Tijdens het zoeken naar Danni, krijgt Konrad via een vriendin een tweede zaak toegewezen; begin jaren zestig verdronk een twaalfjarig meisje in de Tjörnin, een meertje in Reykjavik. De zaak werd destijds afgedaan als een verdrietig ongeluk, maar Konrad’s vriendin denkt er anders over.
De derde zaak die op het pad van de privédetective komt, is de dood van zijn eigen vader. Die werd jaren geleden doodgestoken gevonden voor de plaatselijke slachterij, maar nooit werd duidelijk wie de dader is…
Indridason laat met Boven water zien waarom ‘de IJslandse thriller’, mits in goede handen, een kracht is om rekening mee te houden. De auteur hanteert een sobere, maar scherpe pen. Met minder weet hij continu meer op papier te krijgen en dat is een grote deugd; in de wereld van de almaar uitdijende boeken, is simpliciteit een perfectie. Overigens moet hier de kwaliteit van de vertaling ook worden vermeld, wat is gedaan door Adriaan Faber.
In Boven water krijgt de lezer drie separate verhaallijnen voorgeschoteld; die van de vermissing van Danni, de dood van het twaalfjarige meisje in het meertje en de moord op de vader van Konrad. De zaken lijken dan wel gescheiden, maar wanneer je verder in Boven water vordert, grijpen de verhaallijnen om ingenieuze wijze in elkaar. De climax laat de lezer onder de indruk achter; Indridason is waarlijk een geniale thrillerauteur.
Ondertussen krijgen de karakters waarmee de lezer al kennismaakte in Smeltend ijs, in dit boek meer diepte. Het meest in het oog springende karakter is Konrad. Hij is de hoofdpersoon en heeft een getormenteerd verleden. Zijn vrouw is overleden en in Boven water komt ook zijn eigen jeugd op pijnlijke wijze in beeld. Er blijkt meer te zijn gebeurd tijdens zijn opvoeding dan hijzelf in de gaten had. En dat moet een plekje krijgen. Het maakt van Konrad een realistisch personage, die zo uit het dagelijkse leven gegrepen lijkt.
Wat de IJslander nooit nalaat, is om de maatschappelijke problemen van zijn land aan de kaak te stellen. In Boven water krijgt kindermisbruik, een heftig onderwerp, een plekje in de schijnwerpers. De auteur lijkt dit noodzakelijk te hebben gevonden, want hoewel hij nooit expliciet wordt in de beschrijvingen, maken de zaken waaraan Konrad werkt, diepe indruk op de lezer. Zeker als je zelf kinderen hebt, weet Indridason onder de huid te kruipen en daar nog wel even te blijven.
Boven water is een van de betere Scandithrillers die dit jaar is uitgebracht en dat zegt wat; er is namelijk nogal wat aanbod. Het boek maakt diepe indruk door het rauwe onderwerp, en de sobere doch doeltreffende schrijfstijl raakt de lezer tot op het bot.