Een spannend en boeiend verhaal. Wat heeft het weeshuis te maken met de personen die dood zijn gevonden?
Ik vond het verhaal spannend tot het einde.

Recensie van:
Verdoemd
Auteur: Jérôme Loubry
debuteerde in 2018 met Le douzième chapitre. Inmiddels heeft hij verscheidene thrillerprijzen op zijn naam staan en verschijnt zijn werk in elf landen. Van zijn thriller Toevluchtsoord zijn de tv-rechten inmiddels verkocht.
Wijze van lezen:
Paperback gewonnen bij Thrillzone voor deelname aan de leesclub o.l.v. Cees van Rhienen
Uitgeverij: De Boekerij
Genre: Thriller
Cover en flaptekst:
Een cover met een mooie donkerblauwe achtergrond. En een geelzwarte zonsondergang. Een vervallen villa of huis lijkt het wel. De oranje gekleurde titel die lijkt schuil te gaan achter de zwarte wolken. Het doet duister, mysterieus en onheilspellend aan. Een duidelijke en ook zeer spannende flaptekst. Nodigen mij uit om te beginnen met lezen. Ook om een antwoord te vinden op de sinistere Cover tekst: “Haïti wordt geteisterd door een reeks rituele moorden. Het spoor leidt naar een oud weeshuis, maar dat staat al twintig jaar leeg.
Verwachtingen vooraf:
Ik heb nog nooit iets Van Jérôme Loubry gelezen. Maar zijn vorige boek Toevluchtsoord sprak mij al enorm aan. Overigens ook dat boek nog niet gelezen. Ik verwacht met Verdoemd een spannend, onheilspellend en indrukwekkend verhaal. Ik ben benieuwd naar de rituele moorden. Hoe verhoudt zich dat tot Voodoo. En stapt de inspecteur nog van zijn ongeloof af of heeft hij gelijk en bevindt zich het motief in de corruptie en kinderhandel hoek? Tevens ben ik benieuwd naar de cultuur en levensomstandigheden van Haïtianen.
Mooie tekst:
Wie brengt je hier,
Verwaande sterveling?
Op deze gruwelijke plek
Van verwoestend schuldgevoel
En gekerm,
En smart.
Orfeo ed Eurodice
Opera van Christoph Willibald Gluck
Het verhaal:
In een chique wijk in de Haïtiaanse hoofdstad Port-au-Prince wordt voor de tweede keer in een week een vermoord echtpaar aangetroffen. Hun verminkte lichamen liggen aan het voeteneinde van het bed. Alles wijst op een rituele moord. In Haïti, waar voodoo een officiële godsdienst is, berichten de kranten dan ook al snel over een voodoo-seriemoordenaar.
Inspecteur Simon Bélage wil van die speculaties niets weten. In zijn ogen is voodoo puur bijgeloof en ligt het motief van de moorden eerder bij de kinderhandel en de corruptie die het land teisteren. Samen met zijn partner Manus en dochter Rachelle gaat hij op onderzoek uit. Hun zoektocht leidt naar een oud weeshuis dat de sinistere bijnaam ‘Het gelukkige graf’ draagt.
Bélage duikt in het verleden van het allang gesloten weeshuis,en ontdekt meer dan hem lief is. Wat heeft zich al die jaren geleden tussen deze muren afgespeeld? En hoeveel mensen zullen daar nu nog de prijs voor moeten betalen?
Mijn leesbeleving:
Nadat ik begonnen was te lezen kon ik niet meer stoppen zo’n boeiend emotionerend verhaal. Ik stond continu op scherp qua aandacht.
Op zich ontwikkelt de verhaallijn zich zoals ik verwachtte. Maar ik had niet zoveel verschillende invalshoeken verwacht. Enerzijds het verhaal van de inspecteur en zijn zoektocht naar de moordenaar, anderzijds het echtpaar uit Frankrijk en dan de anonieme persoon die tot de lezer spreekt. Alles komt uit in Haïti en lijkt te wijzen naar een vreselijke gebeurtenis die lang geleden plaats vond. Ik vind deze wisselingen tussen de diverse personages sterk en goed gedaan. Het maakt het verhaal nog spannender en mysterieuzer. Ook wil je doorlezen om antwoord te krijgen op je vragen.
Gaandeweg het verhaal leer je de goed uitgewerkte personages beter kennen. Met alles wat ze meemaakten in hun leven en wat hen gemaakt heeft tot de personen die ze vandaag de dag zijn.
Ik vind de schrijfstijl meeslepend en filmisch. Deze past bij het verhaal; Het is intens, eerlijk, rauw, luguber en beeldend. Jérôme Loubry schrijft prettig en in begrijpelijke taal.
De verhaallijn is continu spannend. Overal voel je gevaar. Door de wisselingen in tijd wat goed werd vermeld bleef je geboeid en las je door. Ik vind de verhaallijn goed.
De structuur van de plot is logisch en geloofwaardig. Deze is stapsgewijs opgebouwd totdat het explodeert in iets wat ik totaal niet had gezien.
Daardoor is het onthutsend, hartverscheurend maar ook mooi dat alles duidelijk werd. Alle losse eindjes kwamen samen.
Het huis op de cover is het weeshuis Het Gelukkige Graf. De donkere tinten in de lucht symboliseren de duisternis, de uitzichtloosheid, het geweld, de angst van de straatkinderen op Haïti maar ook de armoede. De lichtrode, gele witte tinten een soort hoop die gloort aan de horizon. Een uitvlucht uit de hel en het Verdoemd zijn. Maar ook een uiting van de zielen van overleden mensen, eindelijk vrij en zonder zorgen van het harde dagelijkse bestaan.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Met een mengeling van opluchting, verdriet, ongeloof en neerslachtigheid deed ik het boek dicht.
Het verhaal is realistisch, geloofwaardig, emotioneel, hartverscheurend. Terwijl het merendeels fictie was. De personages kwamen tot leven.
Wat dit boek uniek maakt is dat hierin de corrupte en smerige wereld van kinderhandel in het daglicht gezet wordt hopelijk voor meer hulp en aandacht. Dat die kinderen niet meer zo beschadigd raken en weggerukt worden bij hun biologische ouders. Dat hulpverleners bij de bron hulp moeten bieden in het gezin.
Dit verhaal geeft slachtoffers en daders een gezicht. Maar laat ook zien hoe vernietigend wraak is. En dat je vaak gerechtigheid zoekt maar niet altijd krijgt.
Het is doorlopend spannend omdat ik continu het klamme angstzweet voelde omdat die diepe duisternis en dreiging er continu was.
Dit verhaal leest plezierig omdat de personages zo tot leven kwamen dat ik van ze ging houden. Continu wilde ik weten hoe het hen verging. Ik had de drang ze te beschermen maar tevens wilde ik hun levensverhaal graag kennen.
Door de beeldende schrijfstijl ervoer ik het verhaal als aangrijpend en vervolgens weer intens mooi. Dit verhaal is voor mij origineel. Ik las niet eerder een verhaal over dit onderwerp.
Psychologisch is dit een sterk verhaal omdat het onder je huid kruipt. Je beetpakt en niet loslaat.
De plot is realistisch en geloofwaardig maar laat je ook in stilte achter.
Toevluchtsoord ligt klaar om gelezen te worden. Ook toekomstige boeken zou ik graag van Jérôme Loubry lezen.
Cees van Rhienen bedankt voor deze leesclub.

Alhoewel dit boek niet zo origineel is (in mijn ogen) als toevluchtsoord is de auteur er toch in geslaagd om een ander type thriller neer te zetten dan de standaard politiethriller. In dit boek wordt het verhaal verteld over weeskinderen in Haïti die zijn opgevangen in een weeshuis 'Het gelukkige graf'. In korte hoofdstukken wisselen het verleden en het heden elkaar af waardoor je elke keer stukjes van een puzzel krijgt die uiteindelijk leiden tot een compleet plaatje. Het is mooi hoe de auteur de realiteit van het harde leven in Haïti (kinderhandel en corruptie) vermengd met fictie. Het verhaal is meeslepend en door de korte hoofdstukken vlieg je door het boek. Ik kijk uit naar het volgende boek van deze schrijver.

Jérôme Loubry is internationaal doorgebroken met Toevluchtsoord, waarvan de tv-rechten verkocht zijn, en heeft verschillende thrillerprijzen gewonnen. Met Verdoemd heeft Loubry opnieuw een opmerkelijke thriller geschreven, deels fictie en deels werkelijkheid, wat nog altijd actueel is. De vertaling is gedaan door Saskia Taggenbrock. Het verhaal speelt zich af op Haïti en in Parijs.

Toevluchtsoord opent met een citaat uit de Elvenkoning van Goethe, en in Verdoemd is het onderstaand citaat uit Orpheus en Euridice van Willibald Gluck. “Wie brengt je hier, verwaande sterveling? Op deze gruwelijke plek van verwoestend schuldgevoel en gekerm, en smart.”

Bovenstaand citaat roept meteen vragen op, wat heeft het met het verhaal te maken? De mythische liefdesgeschiedenis van Orpheus en Euridice lijkt wel een beetje op die van Vincent en Méline, twee van de personages in Verdoemd, die zich met Orpheus en Euridice vereenzelvigen.

Verdoemd is opgedeeld in vier delen; Simon Bélage, Het Gelukkige Graf, De mambo en Euridice in de onderwereld.

Het Gelukkige Graf
Wanneer voor de tweede keer in een week tijd een gruwelijk vermoord echtpaar in de rijke wijk Port-au-Prince wordt aangetroffen, heeft inspecteur Simon Bélage er bedenkingen bij. Want is dit nu wel een gewone moord of speelt er meer? Zoals voodoo, een rituele godsdienst op Haïti. De vondst van twee papieren origami doodskistjes leidt hem naar een weeshuis genaamd Het Gelukkige Graf. De tweede verhaallijn gaat over de dochter van Simon Bélage, Rachelle. Zij werkt voor een weeshuis dat zich het lot van de straatkinderen aantrekt en wordt regelmatig door Simon betrokken in moordonderzoeken. Samen met Simon gaat Rachelle op onderzoek uit en duiken ze in het duistere verleden van het gesloten weeshuis Het Gelukkige Graf. De derde verhaallijn is die van Vincent en Méline in Parijs. Zij noemt Vincent regelmatig haar Orpheus (daalt naar de onderwereld af om zijn geliefde te redden in de mythe). Hoe waar dit is blijkt in de loop van het verhaal als Méline naar Haïti vertrekt om als vrijwilliger in een ‘weeshuis’ te werken. De vierde verhaallijn gaat over De mambo, een Haïtaanse voodoo-priesteres, die tegenover Het Gelukkige Graf woont. In dit gedeelte wordt veel duidelijk over de geschiedenis van het weeshuis en hoe dit in het heden doorspeelt.

Aardbeving
In het verhaal, dat in december 2009 begint, komt weinig over de verwoestende aardbeving in januari 2010 op Haïti voor. Bij bijna elk hoofdstuk staat aangegeven hoeveel tijd er nog is voordat deze komt. Dit geeft een spanning verhogend effect, en aan het einde van dit verhaal vol verrassingen wordt deze vermelding duidelijk. Verdoemd is een gelaagd verhaal, waarin de geheimen van Het Gelukkige Graf langzaam worden blootgelegd en de (corrupte en gewelddadige) cultuur van Haïti goed naar voren komt. Het verhaal wordt verteld door middel van korte hoofdstukken die wisselen tussen heden en verleden, dat de spanning in het broeierige verhaal verder opvoert. De personages komen realistisch over, maar niet heel erg uitgewerkt. Wel komt duidelijk naar voren in het verhaal dat officiële (overheids)instellingen corrupt zijn. Loubry heeft een beschrijvende stijl, wat maakt dat het verhaal aandachtig lezen nodig heeft.

Verdoemd is een realistisch verhaal waarin de politieke situatie, de armoede, corruptie en de situatie van de vele straatkinderen op Haïti duidelijk naar voren komen.

Fictie vermengd met werkelijkheid.
Haïti, luttele tijd voor de verwoestende aardbeving die het land trof op 12 januari 2010 en meer dan 280.000 levens eiste.
Een land waar de barrière tussen rijke blanken en de arme inheemse bevolking hoger is dan de omheiningen waar de rijken zich achter verschansen.
Waar godsdienst, geloof en bijgeloof bepalend zijn voor leven, maar ook voor de dood.

"Volgens de overlevering was tachtig procent van de Haïtianen katholiek en honderd procent aanhanger van voodoo."

Op enkele weken tijd worden er in een chique wijk van Port- au- Prince rijke blanke echtparen op vreselijke wijze vermoord. De manier waarop ze na hun dood geëtaleerd worden, lijkt te wijzen naar rituele afslachtingen. In een land waar voodoo een officiële godsdienst is, worden de moorden al gauw onder de noemer 'kwade voodoo' geclassificeerd.
Inspecteur Simon Bélage, die van alle geloof en bijgeloof is afgestapt, wil deze theorie niet aanvaarden en is er van overtuigd dat er heel andere zaken spelen. Zijn land wordt immers geteisterd door corruptie en kinderhandel is er een kwalijke, maar winstgevende zaak voor ronselaars die rijke, blanke koppels in hun kinderwens tegemoetkomen.

"Haïti is de voeder van zijn eigen schaamte. Het land is als een hoer die verwekt, afstand doet en vervolgens haar eigen toekomst doorverkoopt."

Als Bélage samen met zijn assistent Manus en dochter Rachelle in het verleden duikt, ontdekt hij een connectie met het al lang gesloten weeshuis met de sinistere naam 'Het Gelukkige Graf'.
Het imposante gebouw, dat zoveel luxe uitstraalt in tegenstelling tot de omringende armtierige woningen, blijkt een donker, weerzinwekkend verleden te herbergen.

"Terwijl alles om ons heen dor, desolaat en armoedig was, verhief Het Gelukkige Graf zich in al zijn statigheid, als een stralende oude dame die alle beproevingen van het leven heeft overwonnen."

De cover geeft al direct de sfeer van het boek weer. Het grote huis tegen een achtergrond van dreigende, donkere wolken laat er geen twijfel over bestaan dat de lezer een spannend, beklijvend verhaal mag verwachten.
Een verwachting die volledig ingelost wordt. Door de filmische schrijfstijl van de auteur en het realistisch neergeschreven verhaal reis je als het ware mee naar Haïti en zijn verscheurde demografische landschap.
Het boek is een afwisseling van fictie en non- fictie, ook zonder kennis van de geschiedenis van het land gemakkelijk van elkaar te onderscheiden, terwijl ze aan de andere kant subliem met elkaar verweven zijn.

Wat begint als een thriller ontpopt zich in een beklijvend verhaal waar de corruptie, criminaliteit en omkoping, die welig tieren in het land, aan de kaak gesteld worden.
De personages zijn op dermate wijze tot leven gebracht dat je tijdens het lezen totaal vergeet dat ze fictie zijn.
Dat Loubry kan schrijven is een niet te ontkennen feit. Hij schrijft beeldend met mooie zinnen en aangenaam korte hoofdstukken.

Oorverdovend was zijn eerste boek dat in Nederlandse vertaling kwam. Met Verdoemd wordt hij een gevestigde waarde waar we hopelijk meer van mogen te lezen krijgen.

Ik mocht Verdoemd lezen met dank aan Thrillzone en uitgeverij Boekerij.

Ik mocht dit boek lezen voor Thrillzone en kreeg het toegestuurd van uitgeverij Meulenhoff Boekerij, hiervoor heel veel dank.
De cover van Verdoemd van de Franse auteur Jérôme Loubry trok mij vanaf het begin erg aan. Er staat een vervallen huis op de cover, en ik was meteen verkocht.
Het debuut van deze auteur, Toevluchtsoord heb ik niet gelezen, maar na het lezen van Verdoemd, staat dit boek bovenaan mijn Nog te lezen lijst.
Het boek speelt zich af in Port-au-Prince, de hoofdstad van Haïti. Als er hier binnen korte tijd rituele moorden worden gepleegd, wordt er direct gedacht aan Voodoo.
Het boek leest heerlijk vlot en je wordt al vanaf het begin het verhaal in gezogen. De hoofdstuk aanduidingen geven duidelijk aan waar en wanneer het zich afspeelt. De hoofdstukken zijn redelijk kort en de spanning bouwt geleidelijk op naar het eind wat behoorlijk verrassend is.
Mijn ervaring met dit boek is, dat het is origineel, spannend en het einde is volledig onverwacht.
Een echte aanrader!

Ik durfde bijna niet te beginnen met lezen in dit boek. Ik was zo bang dat het tegen zou vallen. Dus ik begon met de achterflap en daarna de echte flap aan de voorkant. En toen was het al helemaal leuk! Want ik sta dus met een quote op die flap! Hoera! Nadat ik van dat heuglijke nieuws was bekomen, begon ik dan toch maar echt in het boek. En meteen zat ik er midden in, wederom blijdschap, want dat was waar ik op hoopte.

In Haïti worden redelijk snel achter elkaar rijke blanke mensen vermoord aangetroffen. Ze lijken ritueel te zijn vermoord en de link met voodoo wordt snel gelegd, al wil inspecteur Bélage daar niet in mee gaan. Hij vindt dat maar bijgeloof en denkt aan de corruptie en kinderhandel als belangrijkste oorzaak. Ondertussen speelt er ook een verhaal in Parijs, waar de ouders van Méline zich op de een of andere manier niet helemaal veilig voelen en waar schoonzoon Vincent niet de vinger op kan leggen. Op zoek naar wat er is gebeurd stuit Bélage op een weeshuis dat al 20 jaar leeg staat. Wat is de link?
Het verhaal wordt voor het grootste gedeelte vanuit de derde persoon geschreven, steeds met een andere invalshoek. De ene keer ben je in Parijs in 2005, de andere keer in Haïti in 2009, dan weer in Parijs in 2007 en weer in Haïti in 1984. De delen van de ik-persoon worden snel duidelijk. Soms is er ineens een sin van een alwetende verteller, maar die stoort niet. Die draagt eigenlijk alleen maar bij aan de spanning.
Het boek is verdeeld in 4 delen, en eigenlijk zijn de titels van die delen het uitgangspunt waar je informatie van en over krijgt. Van Simon Bélage, de rechercheur op Haïti; Het Gelukkige Graf, het weeshuis; De mambo, de voordoopriesteres; en Eurydice in de onderwereld.
Ik heb weer veel aantekeningen gemaakt, maar die ga ik allemaal niet gebruiken hier. Omdat ik gewoon niet iets wil verklappen dat het plot weg kan geven. Net als bij het vorige boek is het advies: lees dit boek!
Ook in dit boek speelt een muziekstuk een belangrijke rol. Dit keer gaat het om “J’ai perdu mon Eurydice” gezongen door Maria Callas.
Door de verspringende hoofdstukken in plaats en tijd zit er veelvaart in het boek en krijg je steeds brokjes informatie. Er gebeurt veel, maar alles leidt tot een waanzinnig einde. Minder mind-blowing dat bij Toevluchtsoord, maar ook dit boek heeft me naderhand nog flink bezig gehouden.

VERDOEMD
4
Dank je wel Thrillzone dat ik dit boek mocht lezen. Ik kreeg het héél erg snel via uitgeverij
Meulenhoff dus kon er snel mee beginnen. Hierboven staat al verschillende malen geschreven waar het over gaat
dus hou het bij de recensie van de smaak van mezelf.

Wat jammer was van dit boek, was dat ik het amper weg kon leggen. Zó mooi vond ik het. Ik heb nog niets gelezen van
Jerome Loubry dus dit was het eerste boek.
Toen het binnenkwam en het uitgepakt had, vond ik het geweldig om de cover te zien. Héél erg apart vind ik hem.
Het lege oude weeshuis met op de achtergrond de lucht met wolken en beetje zon, palmen. Ja ik vond het heel erg
interessant al dus had er wél goede hoop op dat het spannend zou zijn.

Nou dat was het dan ook. De fijne kleine hoofdstukken lezen óók erg fijn. Wat ook fijn was, dat was dat de datums er
boven stonden bij de hoofdstukken zodat je meteen voor dat je verder ging lezen wist of het vroeger was of nu.
De schrijfstijl is heel erg fantastisch en een realistisch verhaal, dat écht uitblinkt en ik heb het zéker als uniek
ervaren. Er zit geen enkel hoofdstuk in dat saai was of flauw. Ik had het einde helemaal niet verwacht. Was super en
was een verrassing voor me.
Ik zou zeggen aan de auteur: ga zó door dan kunnen we snel weer een prachtig boek van je lezen.
Ben erg blij dat ik het mocht lezen van Thrillzone. Hartelijk dank.

VERDOEMD
4
Dank je wel Thrillzone dat ik dit boek mocht lezen. Ik kreeg het héél erg snel via uitgeverij
Meulenhoff dus kon er snel mee beginnen. Hierboven staat al verschillende malen geschreven waar het over gaat
dus hou het bij de recensie van de smaak van mezelf.

Wat jammer was van dit boek, was dat ik het amper weg kon leggen. Zó mooi vond ik het. Ik heb nog niets gelezen van
Jerome Loubry dus dit was het eerste boek.
Toen het binnenkwam en het uitgepakt had, vond ik het geweldig om de cover te zien. Héél erg apart vind ik hem.
Het lege oude weeshuis met op de achtergrond de lucht met wolken en beetje zon, palmen. Ja ik vond het heel erg
interessant al dus had er wél goede hoop op dat het spannend zou zijn.

Nou dat was het dan ook. De fijne kleine hoofdstukken lezen óók erg fijn. Wat ook fijn was, dat was dat de datums er
boven stonden bij de hoofdstukken zodat je meteen voor dat je verder ging lezen wist of het vroeger was of nu.
De schrijfstijl is heel erg fantastisch en een realistisch verhaal, dat écht uitblinkt en ik heb het zéker als uniek
ervaren. Er zit geen enkel hoofdstuk in dat saai was of flauw. Ik had het einde helemaal niet verwacht. Was super en
was een verrassing voor me.
Ik zou zeggen aan de auteur: ga zó door dan kunnen we snel weer een prachtig boek van je lezen.
Ben erg blij dat ik het mocht lezen van Thrillzone. Hartelijk dank.

Ik was lyrisch over Toevluchtsoord, het eerste boek van Jérôme Loubry. Meteen heb ik Verdoemd op mijn wishlist gezet.
Kort daarna volgde de mail van Thrillzone voor de leesclub van Verdoemd. Ik heb geen seconde getwijfeld en mij meteen opgegeven. And here we are ! Ik moet eerlijk bekennen dat ik dus met hoge verwachtingen begon aan dit boek. Misschien niet helemaal eerlijk maar dat is nu eenmaal wat er gebeurt wanneer een auteur met zo'n knaller als Toevluchtsoord binnen komt. Ik moet echt leren dat eens wat meer los te laten. Nu de vraag of Verdoemd aan mijn hoge verwachtingen voldaan heeft.

Creepy cover, pakkende quote, Voodoo, rituele moorden, verlaten weeshuis, verminkte lichamen, bendes, corruptie allemaal ingrediënten voor een steengoede thriller ! Loubry stelt dan ook niet teleur. In het begin is het even inkomen door de verschillende tijdsperspectieven waarin het zich afspeelt. Heden/verleden. Maar wanneer dat eenmaal in je systeem zit, dan lees je zo door.

Ik ben dol op Loubry zijn schrijfstijl, filmisch, spannend, meeslepend, geloofwaardig, beklemmend, verdrietig, intens, realistisch, niet te vatten, angstaanjagend, zorgelijk. Ik hou van het gebruik van korte hoofdstukken en de perspectiefwisselingen. Hij weet de aandacht goed vast te houden. Het meeste had ik met Lucien, Simon en Rachelle. Lucien omdat ik hij toch wel echt een plekje in mijn hart veroverd heeft. Daarnaast Rechercheur Simon die als enige vecht voor gerechtigheid in een wereld vol corruptie. Ook zijn dochter Rachelle komt sympathiek over. Er komen best wat personages voorbij wat maakte dat ik wel wat diepgang miste.

Ik vind het mooi hoe uiteindelijk alles mooi samenvalt in een geheel. Alles valt uiteindelijk op zijn plek, geen losse eindjes. Toch volgt er een verrassend einde, ik zag hem niet helemaal aankomen !

De hele setting van dit boek en het thema Voodoo is voor mij echt nieuw, en dat maakt het voor mij uniek in zijn soort. Ook al scoort het niet zo hoog als Toevluchtsoord, vond 5 sterren nog te weinig, heb ik wel genoten van dit verhaal ! Wel ben ik van mening dat dit boek echt een triggerwarning nodig heeft mbt de gruwelen omtrent de kinderen.

Ik geef dit boek 4 sterren ! Mijn dank aan Thrillzone dat ik deel mocht nemen aan de leesclub.