Shari Lapena (Canada, 1960) werkte als advocaat en docent Engels, voordat zij zich volledig op het schrijven stortte. Ze publiceerde twee literaire romans. Het stel van hiernaast is haar thrillerdebuut.

Stel je voor: je bent een jong stel met een baby en je bent uitgenodigd door de buren voor een verjaardagsetentje. De buren hebben geen kinderen en hebben gevraagd je baby niet mee te nemen. Geen probleem, je regelt een babysitter, maar die zegt op het laatste moment af. Wat doe je? Neem je de baby toch mee, of besluit je haar toch thuis te laten, met een babyfoon en het voornemen elk half uur bij haar te gaan kijken? Tenslotte ben je bij de buren, er is slechts één muur tussen jou en je baby…

Voor deze vraag komen Ann en Marco te staan. Ze doen wat hun het beste lijkt: ze laten kleine Cora thuis in haar bedje, met een babyfoon ernaast. Ann is er eigenlijk niet zo happig op, maar omdat ze nog steeds last heeft van een postnatale depressie, wil ze haar buren – en haar man – niet teleurstellen en dus stemt ze toe. Eigenlijk gaat het de hele avond goed. Om en om lopen Marco en Ann even naar huis om bij Cora te kijken. Maar Marco, een stevige drinker, flirt ongegeneerd met buurvrouw Cynthia en Ann wil uiteindelijk niets liever dan naar huis, wat ze uiteindelijk natuurlijk ook doen, zij het veel later dat Ann voor ogen had gehad. Dan ziet ze dat de voordeur op een kier staat, terwijl ze zeker weet dat ze die gesloten heeft toen ze voor het laatste bij Cora heeft gekeken. Ze rent naar boven en eindigt bij het lege bedje; ergens tussen dat moment en de laatste check is haar baby verdwenen.

Dit scenario moet wel de nachtmerrie zijn van alle ouders. Ouders die zich prompt afvragen wat zij zouden hebben gedaan. Want wie gaat er nou naar een etentje bij de buren en laat zijn baby thuis alleen achter? Ann en Marco deden het en worden vervolgens geconfronteerd met een veroordelende pers, en verontwaardiging en woede van mensen die hen hun beslissing kwalijk nemen, en al gauw roepen dat het hun eigen schuld is.
Shari Lapena weet dit allemaal zeer goed over te brengen, net als het portretteren van de strubbelingen binnen een jong gezin met een pasgeboren baby, een depressieve moeder en een vader die worstelt met problemen op zijn werk. Tel daarbij op de rijke en bemoeizuchtige ouders van Ann en de chaos is compleet. Een chaos, waarin rechercheur Rasbach zijn weg, én de dader moet zien te vinden. Hij bekijkt het plaatje van alle kanten en spaart ook de ouders niet. Want ook zij blijken hun geheimen te hebben en alles wat Rasbach wil is baby Cora veilig thuis brengen – iets wat in de loop van het verhaal steeds ondenkbaarder gaat lijken. 

Het stel van hiernaast wordt verteld vanuit verschillende personages. Ze blijven allemaal een beetje vlak en maken beslissingen die ronduit dom zijn te noemen. Of dat ook de bedoeling was van de auteur, is de vraag, maar het zorgt er wel voor dat er vanaf halverwege het boek al té veel wordt weggegeven, waardoor de ontknoping steeds meer voor de hand lijkt te liggen. Uiteindelijk had de auteur nog wel een verrassing in petto, maar zelfs die kon de doorgewinterde lezer al voelen aankomen en dat, samen met een paar iets te toevallige gebeurtenissen, maken Het stel van hiernaast tot een prettig leesbaar boek. Geen hoogvlieger, ondanks de quotes van niemand minder dan Lee Child en Tess Gerritsen op het omslag, maar slechts een lekker tussendoortje.