Soms is niet altijd het laatst verschenen werk van een auteur het beste. Dat is vaker het geval als vertaald werk in het buitenland niet in de oorspronkelijke verschijningsvolgorde zoals in het vaderland van de auteur op de markt wordt gebracht. Een goed voorbeeld is het laatst in Nederland verschenen werk van Nele Neuhaus, onder meer bekend van haar verhalen met de rechercheurs Oliver von Bodenstein en Pia Kirchhoff in de hoofdrol. Bij onze oosterburen al in 2009 op de markt verschenen en nu pas kunnen de Nederlandse lezers zich in dit avontuur storten, Moordvrienden.

In de Opel-dierentuin in het Duitse Kronberg wordt eerst een menselijke hand gevonden, daarna nog een onderbeen. Beide lichaamsdelen blijken afkomstig te zijn van het lichaam van Hans-Ulrich Pauly. Het resterende stoffelijk overschot wordt op een nabijgelegen akker gevonden.
Het slachtoffer staat in de omgeving bekend als een fanatieke milieuactivist die zich opwerpt tegen iedere afbreuk van de natuur. Zeker als er geen overtuigend onderzoek aan ten grondslag ligt dat dit noodzakelijk is voor de maatschappij. De populaire onderwijzer heeft zo al veel mensen uit zijn omgeving tegen zich in het harnas gejaagd omdat hij eerder heeft aangetoond dat plannen niet altijd vergezeld gaan van eerlijke onderzoeksresultaten. Kirchhoff en Bodenstein zijn er dan ook van overtuigd dat de dader onder de plannenmakers en andere belanghebbenden gezocht moeten worden die door Pauly zijn gedwarsboomd. Een net van kapitalisme en verborgen macht sluit zich behoedzaam en stilzwijgend over beide rechercheurs. Het resultaat neigt naar moedwillige frustratie van het onderzoek. Of is er wellicht meer aan de hand?

Moordvrienden is een strijd tegen het kapitaal, macht en belangenverstrengeling. Neuhaus heeft, zoals gewoonlijk veel personages in de arena gezet waarvan de meeste ook nog bekenden zijn van elkaar. Dat betekent veel onthouden, lijntjes ontwarren en structuur aanbrengen en oppassen voor misleiding door de auteur. De stijl van Neuhaus verschaft de lezer alle ruimte tot eigen plotvorming en invulling van persoonlijke fantasieën en oplossingen. Maar het raffinement van de auteur is zo ontwikkeld dat een tussentijdse uitkomst menig keer moet worden bijgesteld. Op die wijze blijft de aandacht aan het verhaal verankerd en stijgt de nieuwsgierigheid evenredig met de spanning. Met een geweldige en verrassende climax aan het einde.

Enige opmerking is de synergie over alle delen die door deze afwijkende volgorde enigszins uit balans raakt. Maar dat is een keuze van de uitgeverij, niet van de auteur.