Aruba: One happy island, maar nu even niet.
Tara Linders is een jonge maar gedreven journaliste bij een krant die er financieel erg slecht voor staat. Ze krijgt van haar baas een commerciële opdracht die haar als journaliste tegen de borst stuit. Ze moet naar Aruba om een aantal positieve artikelen over dit eiland te schrijven. Een PR actie waar de krant goed aan kan verdienen. Ze mag wat succesvolle jonge Nederlandse ondernemers gaan interviewen en de mooie dingen van het eiland beschrijven. Geen echte journalistieke opdracht dus. Omdat de krant het geld echt nodig heeft en vanwege de kans om gelijktijdig een oude vriendin te bezoeken vliegt ze toch naar Aruba.
Haar oudere collega Diego blijft met een dubbel gevoel achter op de redactie. Hij is net zo’n gedreven journalist en mist het reizen en onderzoeken, Bij de armlastige krant is daar geen gelegenheid meer toe. Zijn relatie is in zwaar weer door het vele overwerk en hij moet er alles aan doen om de situatie thuis te redden, dus hij gunt Tara haar trip.
Bij aankomst lijkt Aruba inderdaad ‘one happy island’. Maar langzaam realiseert Tara zich dat niet alles even mooi is. Haar vriendin lijkt op het eerste gezicht een geslaagde en gelukkige vrouw, maar in hun relatie is iets veranderd. Tara komt in een strandtent een huilend Belgisch meisje tegen. Ze lijkt in nood, maar voordat Tara de kans heeft iets te vragen is ze verdwenen.
Ze gaat op onderzoek naar het Belgische meisje en schakelt Diego in om vanuit Nederland wat research te doen. Dan gaat alles plotseling in een stroomversnelling. Alles op het eiland heeft blijkbaar wat met elkaar te maken en Tara vindt steeds meer puzzelstukjes. Ze houd contact met Diego en stuurt regelmatig een artikeltje naar haar baas. Totdat beide ineens niets meer van haar horen… Diego weet dat het goed mis is…
Het boek leest gemakkelijk en heeft een licht karakter. Daardoor had ik het in no-time uit. Het verhaal heeft een mooi oplopende spanningsboog en de nodige onverwachte wendingen, het verhaal hield me gevangen tot en met de laatste bladzijde. Pas aan het eind begrijpen we waar de titel paradijsvogels vandaan komt. Hier en daar had er wat meer ‘vulling’ in het verhaal gemogen. Iets meer beeld van het eiland zelf was een welkome aanvulling geweest. Niet iedereen komt namelijk dagelijks op Aruba. Maar het is wel de stijl van Pagie, geen overbodige zaken.
De karakters van de hoofdpersonen Tara en Diego zijn voldoende uitgewerkt. Van de bad guys krijgen we langzaam ook een goed beeld. One happy island, maar nu even niet…
Ik ben getrouwd met Marinus en samen hebben wij twee prachtige dochters.
Kinderen hebben mijn hart gestolen, hun onbevangenheid en hun gedrag heeft me altijd erg gefascineerd.
Ze zitten boordevol fantasie en leven vanuit hun gevoel.
Hoe mooi is dat? Dat zijn wij als volwassenen een beetje verleerd.
Ik ben leerkracht in het speciaal onderwijs voor kinderen met een taalontwikkelingsstoornis en slechthorendheid.
Daarnaast heb ik sinds ’21 mijn eigen praktijk als kinder- jongeren- en opvoedcoach en werk ik veel met emotionele uitdagingen en gedrag.
In mijn vrije tijd hou ik van wandelen, wielrennen, gravelen, winkelen, gezelligheid met familie en vrienden en lees ik graag een boek.
Heerlijk dat je vanuit je luie stoel op reis kunt naar verre oorden en allerlei karakters en personages leert kennen. Daar kan ik onwijs van genieten!
Ik geniet van het recenseren voor Thrillzone en vind het leuk om af en toe zeer verrast te worden door nieuwe debuten.
Tara Linders is een jonge maar gedreven journaliste bij een krant die er financieel erg slecht voor staat. Ze krijgt van haar baas een commerciële opdracht die haar als journaliste tegen de borst stuit. Ze moet naar Aruba om een aantal positieve artikelen over dit eiland te schrijven. Een PR actie waar de krant goed aan kan verdienen. Ze mag wat succesvolle jonge Nederlandse ondernemers gaan interviewen en de mooie dingen van het eiland beschrijven. Geen echte journalistieke opdracht dus. Omdat de krant het geld echt nodig heeft en vanwege de kans om gelijktijdig een oude vriendin te bezoeken vliegt ze toch naar Aruba.
Haar oudere collega Diego blijft met een dubbel gevoel achter op de redactie. Hij is net zo’n gedreven journalist en mist het reizen en onderzoeken, Bij de armlastige krant is daar geen gelegenheid meer toe. Zijn relatie is in zwaar weer door het vele overwerk en hij moet er alles aan doen om de situatie thuis te redden, dus hij gunt Tara haar trip.
Bij aankomst lijkt Aruba inderdaad ‘one happy island’. Maar langzaam realiseert Tara zich dat niet alles even mooi is. Haar vriendin lijkt op het eerste gezicht een geslaagde en gelukkige vrouw, maar in hun relatie is iets veranderd. Tara komt in een strandtent een huilend Belgisch meisje tegen. Ze lijkt in nood, maar voordat Tara de kans heeft iets te vragen is ze verdwenen.
Ze gaat op onderzoek naar het Belgische meisje en schakelt Diego in om vanuit Nederland wat research te doen. Dan gaat alles plotseling in een stroomversnelling. Alles op het eiland heeft blijkbaar wat met elkaar te maken en Tara vindt steeds meer puzzelstukjes. Ze houd contact met Diego en stuurt regelmatig een artikeltje naar haar baas. Totdat beide ineens niets meer van haar horen… Diego weet dat het goed mis is…
Het boek leest gemakkelijk en heeft een licht karakter. Daardoor had ik het in no-time uit. Het verhaal heeft een mooi oplopende spanningsboog en de nodige onverwachte wendingen, het verhaal hield me gevangen tot en met de laatste bladzijde. Pas aan het eind begrijpen we waar de titel paradijsvogels vandaan komt. Hier en daar had er wat meer ‘vulling’ in het verhaal gemogen. Iets meer beeld van het eiland zelf was een welkome aanvulling geweest. Niet iedereen komt namelijk dagelijks op Aruba. Maar het is wel de stijl van Pagie, geen overbodige zaken.
De karakters van de hoofdpersonen Tara en Diego zijn voldoende uitgewerkt. Van de bad guys krijgen we langzaam ook een goed beeld. One happy island, maar nu even niet…
Het boek is wat mij betreft 4 sterren waard, Ik ben benieuwd naar de volgende ‘Pagie’.