Andreas Rood is een voor mij totaal onbekende auteur. Hij debuteerde in 2012 met het boek Wolkenkamer. Dit boek werd goed ontvangen en kreeg lovende recensies. Inmiddels is zijn tweede thriller Nena verschenen.
De hoofdpersoon in Nena is minister-president Hugo. Hij wordt gechanteerd om pensioengelden in te zetten om gaten in de begroting te dichten. Omdat hij vreest voor de veiligheid van zijn gezin besluit Hugo om te vluchten naar Argentinië. Helaas zijn ze daar niet zo veilig als hij had gehoopt en al snel zijn de criminelen hen op het spoor en wordt zelfs een van zijn dochters ontvoerd. Dit is het begin van een kat-en-muisspelletje. Naast deze verhaallijn lopen nog twee andere verhaallijnen. De ene gaat over afluisterpraktijken in politiek Den Haag en de andere is een tweede chantagezaak waarin ene Vincent wordt gechanteerd om informatie te lekken.
Deze drie verhaallijnen zijn meteen het grootste struikelpunt van dit boek. De auteur heeft te veel willen vertellen in een te kort tijdsbestek waardoor eigenlijk geen enkele verhaallijn tot een echt bevredigend einde komt. Bovendien wijkt de auteur vaak van deze verhaallijnen af waardoor de eenheid ver te zoeken is.
Het taalgebruik is simpel en soms zelfs een beetje kinderachtig. De paar erotische scènes die in het boek zitten voegen weinig toe en zijn er naar mijn idee aan toegevoegd omdat “seks nou eenmaal hoort”. Rood gebruikt veel details en in sommige gevallen werkt dit versterkend maar helaas is dat hier niet het geval, sterker nog, het leidt alleen maar af.
Het is jammer dat Nena, de vrouw van Hugo, niet een wat grotere en actievere rol speelt in het boek. Ze is een sterke vrouw die eigenlijk alle beslissingen neemt die Hugo zelf niet durft te nemen. Het gegeven dat achter elke succesvolle man een sterke vrouw staat, gaat in dit geval zeker op. Het boek is naar haar vernoemd en daarom is het des te vreemder dat ze een relatief kleine rol speelt.
Om toch met een positieve noot te eindigen: de onderwerpen die Rood aansnijdt zijn wel erg actueel, zoals de crisis en de afluisterpraktijken.
Als de auteur zich beperkt had tot één verhaallijn en wat meer spanning in het verhaal had gebracht was het boek beter geweest. Nu kom ik helaas niet verder dan 2 sterren.
De hoofdpersoon in Nena is minister-president Hugo. Hij wordt gechanteerd om pensioengelden in te zetten om gaten in de begroting te dichten. Omdat hij vreest voor de veiligheid van zijn gezin besluit Hugo om te vluchten naar Argentinië. Helaas zijn ze daar niet zo veilig als hij had gehoopt en al snel zijn de criminelen hen op het spoor en wordt zelfs een van zijn dochters ontvoerd. Dit is het begin van een kat-en-muisspelletje. Naast deze verhaallijn lopen nog twee andere verhaallijnen. De ene gaat over afluisterpraktijken in politiek Den Haag en de andere is een tweede chantagezaak waarin ene Vincent wordt gechanteerd om informatie te lekken.
Deze drie verhaallijnen zijn meteen het grootste struikelpunt van dit boek. De auteur heeft te veel willen vertellen in een te kort tijdsbestek waardoor eigenlijk geen enkele verhaallijn tot een echt bevredigend einde komt. Bovendien wijkt de auteur vaak van deze verhaallijnen af waardoor de eenheid ver te zoeken is.
Het taalgebruik is simpel en soms zelfs een beetje kinderachtig. De paar erotische scènes die in het boek zitten voegen weinig toe en zijn er naar mijn idee aan toegevoegd omdat “seks nou eenmaal hoort”. Rood gebruikt veel details en in sommige gevallen werkt dit versterkend maar helaas is dat hier niet het geval, sterker nog, het leidt alleen maar af.
Het is jammer dat Nena, de vrouw van Hugo, niet een wat grotere en actievere rol speelt in het boek. Ze is een sterke vrouw die eigenlijk alle beslissingen neemt die Hugo zelf niet durft te nemen. Het gegeven dat achter elke succesvolle man een sterke vrouw staat, gaat in dit geval zeker op. Het boek is naar haar vernoemd en daarom is het des te vreemder dat ze een relatief kleine rol speelt.
Om toch met een positieve noot te eindigen: de onderwerpen die Rood aansnijdt zijn wel erg actueel, zoals de crisis en de afluisterpraktijken.
Als de auteur zich beperkt had tot één verhaallijn en wat meer spanning in het verhaal had gebracht was het boek beter geweest. Nu kom ik helaas niet verder dan 2 sterren.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
De hoofdpersoon in Nena is minister-president Hugo. Hij wordt gechanteerd om pensioengelden in te zetten om gaten in de begroting te dichten. Omdat hij vreest voor de veiligheid van zijn gezin besluit Hugo om te vluchten naar Argentinië. Helaas zijn ze daar niet zo veilig als hij had gehoopt en al snel zijn de criminelen hen op het spoor en wordt zelfs een van zijn dochters ontvoerd. Dit is het begin van een kat-en-muisspelletje. Naast deze verhaallijn lopen nog twee andere verhaallijnen. De ene gaat over afluisterpraktijken in politiek Den Haag en de andere is een tweede chantagezaak waarin ene Vincent wordt gechanteerd om informatie te lekken.
Deze drie verhaallijnen zijn meteen het grootste struikelpunt van dit boek. De auteur heeft te veel willen vertellen in een te kort tijdsbestek waardoor eigenlijk geen enkele verhaallijn tot een echt bevredigend einde komt. Bovendien wijkt de auteur vaak van deze verhaallijnen af waardoor de eenheid ver te zoeken is.
Het taalgebruik is simpel en soms zelfs een beetje kinderachtig. De paar erotische scènes die in het boek zitten voegen weinig toe en zijn er naar mijn idee aan toegevoegd omdat “seks nou eenmaal hoort”. Rood gebruikt veel details en in sommige gevallen werkt dit versterkend maar helaas is dat hier niet het geval, sterker nog, het leidt alleen maar af.
Het is jammer dat Nena, de vrouw van Hugo, niet een wat grotere en actievere rol speelt in het boek. Ze is een sterke vrouw die eigenlijk alle beslissingen neemt die Hugo zelf niet durft te nemen. Het gegeven dat achter elke succesvolle man een sterke vrouw staat, gaat in dit geval zeker op. Het boek is naar haar vernoemd en daarom is het des te vreemder dat ze een relatief kleine rol speelt.
Om toch met een positieve noot te eindigen: de onderwerpen die Rood aansnijdt zijn wel erg actueel, zoals de crisis en de afluisterpraktijken.
Als de auteur zich beperkt had tot één verhaallijn en wat meer spanning in het verhaal had gebracht was het boek beter geweest. Nu kom ik helaas niet verder dan 2 sterren.