Nog geen jaar geleden debuteerde Pjotr Vreeswijk met Masterplan waarvoor hij de Thrillzone debuutprijs 2016 won en nu is er met Dwaalspoor alweer een nieuwe thriller van zijn hand verschenen. Met zo’n sprankelend en verfrissend debuut als Masterplan is het natuurlijk logisch dat de verwachtingen voor het vervolgdeel hooggespannen waren. Pjotr lijkt er niet heel erg mee gezeten te hebben, want het is vanaf de proloog van Dwaalspoor meteen gaan met die banaan.
In de proloog brengt Pjotr Vreeswijk de stemming er meteen al lekker in. Een videoboodschap van een stel Arabische terroristen waarin een terreuraanslag tegen West-Europa wordt aangekondigd die zijn weerga niet kent en een overval op een militaire basis ergens in Siberië waar nucleair materiaal ligt opgeslagen. Nou, dan weet je meteen al wel dat het een rocky ride gaat worden. En rocky wordt het inderdaad. Alex de Klerck die we nog kennen van Masterplan wordt vanuit de jungle van Frans Guyana naar Brussel geroepen om daar een noodoproep van de Europese antiterreureenheid Operations aan te nemen. Tegelijkertijd komt er een trein in het oosten van Siberië met een mysterieuze lading in beweging en is via de Transsiberische spoorlijn onderweg naar het westen. Ondertussen maken we ook nog kennis met Lynn Diaz, een geheim agente van een schimmige organisatie die in Iran op zoek is naar twee andere geheim agenten die daar spoorloos zijn verdwenen.
Het te pas en te onpas gebruikte predikaat ‘literaire thriller’ zul je niet aantreffen op dit tweede boek van Pjotr Vreeswijk. In plaats daarvan vermeldt de kaft van Dwaalspoor de veel minder gebruikte term ‘actiethriller’ en dit dekt ook inderdaad echt helemaal de lading. Dwaalspoor lost de belofte van een actiethriller namelijk helemaal in. Verwacht geen literaire diepgang, maar vet geserveerde actie zoals in Nederland momenteel alleen Pjotr Vreeswijk dat doet. Het is een boek vol testosteron, waarbij de dames in Dwaalspoor overigens zeker niet onderdoen voor de heren.
Dwaalspoor is een heerlijk ongecompliceerd boek, waarbij het wél opletten is geblazen om af en toe niet het spoor bijster te raken. Het tempo ligt hoog, misschien soms iets té hoog. Als een Maglev schiet Dwaalspoor uit de startblokken, waardoor af en toe de indruk kan ontstaan dat deze trein wel eens uit de bocht kan vliegen. Pjotr Vreeswijk maakt bovendien gebruik van korte hoofdstukken van één tot drie pagina’s en schakelt lustig tussen verschillende personages en werelddelen. Wie echter het verstand op nul zet en de blik op oneindig zal ongetwijfeld veel plezier aan Dwaalspoor beleven. Dwaalspoor bevat niet alleen veel vette actie, het zit ook boordevol spanning. Geen nagelbijtende spanning weliswaar, maar wél een avontuurlijke spanning die je ook in de boeken van Clive Cussler en Robert Ludlum aan kunt treffen. Het is dan ook geen verrassing dat Pjotr Vreeswijk heeft aangegeven dat onder meer deze twee auteurs als zijn inspiratiebron hebben gediend. Pjotr Vreeswijk doet overigens zeker niet onder voor deze twee auteurs.
Met Lynn Diaz introduceert Pjotr Vreeswijk een personage die eigenlijk op zijn minst net zo interessant (zo niet interessanter) is dan Alex De Klerck. Lynn is een uiterst boeiende combinatie van Lara Croft en Indiana Jones. Zij maakt letterlijk en figuurlijk een explosieve entree, overtuigt direct als actieheldin en haar scènes in het boek zijn eerlijk gezegd de sterkste delen in het boek. De bijrollen in Dwaalspoor zijn sowieso erg sterk bezet. Kolonel Joubert maakt indruk als oude ijzervreter en rolmodel voor Alex de Klerck. Als hij constant op een sigaar had gebeten zou hij zomaar het door Arnold Schwarzenegger gespeelde karakter uit The Expendables kunnen zijn geweest. Nee, het zijn misschien geen onwijs gelaagde karakters in Dwaalspoor, maar ze zijn ontzettend veel fun om te volgen.
Ondanks dat het verhaal af en toe vanwege het hoge tempo soms wat moeilijk is te volgen er er best hier en daar wat meer rustmomenten hadden mogen worden ingebouwd, blijkt Pjotr zijn kaarten uiteindelijk bijzonder handig gespeeld te hebben. De vele verhaallijnen en intriges die hij de lezer heeft voorgeschoteld zijn niet meer dan dwaalsporen die Alex en zijn team (en wellicht ook de lezer) op het verkeerde been hebben gezet. De titel van het boek is dan ook in meerdere opzichten bijzonder raak gekozen. Alles leidt uiteindelijk tot een climax die op een goede manier helemaal over de top is. Massale schietpartijen, helikopters, superfoute bad guys, alle actieregisters worden door Pjotr Vreeswijk opengetrokken. Dwaalspoor is fun, spannend en leest als een trein. Wat kun je nog meer van een actiethriller verwachten?
In de proloog brengt Pjotr Vreeswijk de stemming er meteen al lekker in. Een videoboodschap van een stel Arabische terroristen waarin een terreuraanslag tegen West-Europa wordt aangekondigd die zijn weerga niet kent en een overval op een militaire basis ergens in Siberië waar nucleair materiaal ligt opgeslagen. Nou, dan weet je meteen al wel dat het een rocky ride gaat worden. En rocky wordt het inderdaad. Alex de Klerck die we nog kennen van Masterplan wordt vanuit de jungle van Frans Guyana naar Brussel geroepen om daar een noodoproep van de Europese antiterreureenheid Operations aan te nemen. Tegelijkertijd komt er een trein in het oosten van Siberië met een mysterieuze lading in beweging en is via de Transsiberische spoorlijn onderweg naar het westen. Ondertussen maken we ook nog kennis met Lynn Diaz, een geheim agente van een schimmige organisatie die in Iran op zoek is naar twee andere geheim agenten die daar spoorloos zijn verdwenen.
Het te pas en te onpas gebruikte predikaat ‘literaire thriller’ zul je niet aantreffen op dit tweede boek van Pjotr Vreeswijk. In plaats daarvan vermeldt de kaft van Dwaalspoor de veel minder gebruikte term ‘actiethriller’ en dit dekt ook inderdaad echt helemaal de lading. Dwaalspoor lost de belofte van een actiethriller namelijk helemaal in. Verwacht geen literaire diepgang, maar vet geserveerde actie zoals in Nederland momenteel alleen Pjotr Vreeswijk dat doet. Het is een boek vol testosteron, waarbij de dames in Dwaalspoor overigens zeker niet onderdoen voor de heren.
Dwaalspoor is een heerlijk ongecompliceerd boek, waarbij het wél opletten is geblazen om af en toe niet het spoor bijster te raken. Het tempo ligt hoog, misschien soms iets té hoog. Als een Maglev schiet Dwaalspoor uit de startblokken, waardoor af en toe de indruk kan ontstaan dat deze trein wel eens uit de bocht kan vliegen. Pjotr Vreeswijk maakt bovendien gebruik van korte hoofdstukken van één tot drie pagina’s en schakelt lustig tussen verschillende personages en werelddelen. Wie echter het verstand op nul zet en de blik op oneindig zal ongetwijfeld veel plezier aan Dwaalspoor beleven. Dwaalspoor bevat niet alleen veel vette actie, het zit ook boordevol spanning. Geen nagelbijtende spanning weliswaar, maar wél een avontuurlijke spanning die je ook in de boeken van Clive Cussler en Robert Ludlum aan kunt treffen. Het is dan ook geen verrassing dat Pjotr Vreeswijk heeft aangegeven dat onder meer deze twee auteurs als zijn inspiratiebron hebben gediend. Pjotr Vreeswijk doet overigens zeker niet onder voor deze twee auteurs.
Met Lynn Diaz introduceert Pjotr Vreeswijk een personage die eigenlijk op zijn minst net zo interessant (zo niet interessanter) is dan Alex De Klerck. Lynn is een uiterst boeiende combinatie van Lara Croft en Indiana Jones. Zij maakt letterlijk en figuurlijk een explosieve entree, overtuigt direct als actieheldin en haar scènes in het boek zijn eerlijk gezegd de sterkste delen in het boek. De bijrollen in Dwaalspoor zijn sowieso erg sterk bezet. Kolonel Joubert maakt indruk als oude ijzervreter en rolmodel voor Alex de Klerck. Als hij constant op een sigaar had gebeten zou hij zomaar het door Arnold Schwarzenegger gespeelde karakter uit The Expendables kunnen zijn geweest. Nee, het zijn misschien geen onwijs gelaagde karakters in Dwaalspoor, maar ze zijn ontzettend veel fun om te volgen.
Ondanks dat het verhaal af en toe vanwege het hoge tempo soms wat moeilijk is te volgen er er best hier en daar wat meer rustmomenten hadden mogen worden ingebouwd, blijkt Pjotr zijn kaarten uiteindelijk bijzonder handig gespeeld te hebben. De vele verhaallijnen en intriges die hij de lezer heeft voorgeschoteld zijn niet meer dan dwaalsporen die Alex en zijn team (en wellicht ook de lezer) op het verkeerde been hebben gezet. De titel van het boek is dan ook in meerdere opzichten bijzonder raak gekozen. Alles leidt uiteindelijk tot een climax die op een goede manier helemaal over de top is. Massale schietpartijen, helikopters, superfoute bad guys, alle actieregisters worden door Pjotr Vreeswijk opengetrokken. Dwaalspoor is fun, spannend en leest als een trein. Wat kun je nog meer van een actiethriller verwachten?
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
In de proloog brengt Pjotr Vreeswijk de stemming er meteen al lekker in. Een videoboodschap van een stel Arabische terroristen waarin een terreuraanslag tegen West-Europa wordt aangekondigd die zijn weerga niet kent en een overval op een militaire basis ergens in Siberië waar nucleair materiaal ligt opgeslagen. Nou, dan weet je meteen al wel dat het een rocky ride gaat worden. En rocky wordt het inderdaad. Alex de Klerck die we nog kennen van Masterplan wordt vanuit de jungle van Frans Guyana naar Brussel geroepen om daar een noodoproep van de Europese antiterreureenheid Operations aan te nemen. Tegelijkertijd komt er een trein in het oosten van Siberië met een mysterieuze lading in beweging en is via de Transsiberische spoorlijn onderweg naar het westen. Ondertussen maken we ook nog kennis met Lynn Diaz, een geheim agente van een schimmige organisatie die in Iran op zoek is naar twee andere geheim agenten die daar spoorloos zijn verdwenen.
Het te pas en te onpas gebruikte predikaat ‘literaire thriller’ zul je niet aantreffen op dit tweede boek van Pjotr Vreeswijk. In plaats daarvan vermeldt de kaft van Dwaalspoor de veel minder gebruikte term ‘actiethriller’ en dit dekt ook inderdaad echt helemaal de lading. Dwaalspoor lost de belofte van een actiethriller namelijk helemaal in. Verwacht geen literaire diepgang, maar vet geserveerde actie zoals in Nederland momenteel alleen Pjotr Vreeswijk dat doet. Het is een boek vol testosteron, waarbij de dames in Dwaalspoor overigens zeker niet onderdoen voor de heren.
Dwaalspoor is een heerlijk ongecompliceerd boek, waarbij het wél opletten is geblazen om af en toe niet het spoor bijster te raken. Het tempo ligt hoog, misschien soms iets té hoog. Als een Maglev schiet Dwaalspoor uit de startblokken, waardoor af en toe de indruk kan ontstaan dat deze trein wel eens uit de bocht kan vliegen. Pjotr Vreeswijk maakt bovendien gebruik van korte hoofdstukken van één tot drie pagina’s en schakelt lustig tussen verschillende personages en werelddelen. Wie echter het verstand op nul zet en de blik op oneindig zal ongetwijfeld veel plezier aan Dwaalspoor beleven. Dwaalspoor bevat niet alleen veel vette actie, het zit ook boordevol spanning. Geen nagelbijtende spanning weliswaar, maar wél een avontuurlijke spanning die je ook in de boeken van Clive Cussler en Robert Ludlum aan kunt treffen. Het is dan ook geen verrassing dat Pjotr Vreeswijk heeft aangegeven dat onder meer deze twee auteurs als zijn inspiratiebron hebben gediend. Pjotr Vreeswijk doet overigens zeker niet onder voor deze twee auteurs.
Met Lynn Diaz introduceert Pjotr Vreeswijk een personage die eigenlijk op zijn minst net zo interessant (zo niet interessanter) is dan Alex De Klerck. Lynn is een uiterst boeiende combinatie van Lara Croft en Indiana Jones. Zij maakt letterlijk en figuurlijk een explosieve entree, overtuigt direct als actieheldin en haar scènes in het boek zijn eerlijk gezegd de sterkste delen in het boek. De bijrollen in Dwaalspoor zijn sowieso erg sterk bezet. Kolonel Joubert maakt indruk als oude ijzervreter en rolmodel voor Alex de Klerck. Als hij constant op een sigaar had gebeten zou hij zomaar het door Arnold Schwarzenegger gespeelde karakter uit The Expendables kunnen zijn geweest. Nee, het zijn misschien geen onwijs gelaagde karakters in Dwaalspoor, maar ze zijn ontzettend veel fun om te volgen.
Ondanks dat het verhaal af en toe vanwege het hoge tempo soms wat moeilijk is te volgen er er best hier en daar wat meer rustmomenten hadden mogen worden ingebouwd, blijkt Pjotr zijn kaarten uiteindelijk bijzonder handig gespeeld te hebben. De vele verhaallijnen en intriges die hij de lezer heeft voorgeschoteld zijn niet meer dan dwaalsporen die Alex en zijn team (en wellicht ook de lezer) op het verkeerde been hebben gezet. De titel van het boek is dan ook in meerdere opzichten bijzonder raak gekozen. Alles leidt uiteindelijk tot een climax die op een goede manier helemaal over de top is. Massale schietpartijen, helikopters, superfoute bad guys, alle actieregisters worden door Pjotr Vreeswijk opengetrokken. Dwaalspoor is fun, spannend en leest als een trein. Wat kun je nog meer van een actiethriller verwachten?