Overslaan en naar de inhoud gaan
Afbeelding
De omslag afbeelding van het boek Mitchell, Lily - One for the birds
Serie N.v.t.
Auteur(s) Lily Mitchell
Uitgeverij(en) Godijn
Jaar van uitgave
Thrillzone score
3
Review date 16 januari 2018
Categories Nederlandstalig
Deel deze recensie

Vele schrijvers hebben zich al laten inspireren door de verhalen van Edgar Allen Poe, de man die door velen wordt gezien als de grondlegger van het hedendaagse horror- en fantasygenre. Zo ook Silvia van Gimst (1976) die onder haar pseudoniem Lily Mitchell met One of the birds een interessante verhalenbundel heeft afgeleverd. One for the birds bevat twintig verhalen die variëren in lengte van een paar pagina’s tot ongeveer tien pagina’s en waarin de dood een voorname en lugubere rol speelt. Het eerste verhaal Asylum hakt er wat dat betreft meteen aardig in en mag ook tot één van de geslaagdere verhalen worden gerekend. Een verpleger in een gesticht toont interesse in een vrouw die stemmen in haar hoofd heeft. Niemand gelooft haar totdat hij zelf ook de stemmen begint te horen. Wat als een klassiek griezelverhaal begint, pakt halverwege met een mooie twist toch net even wat anders uit dan de lezer van tevoren zal hebben verwacht.

De meeste verhalen van One of the birds kenmerken zich door dergelijke twists, al weet je op een gegeven moment wel dat er een adder onder het gras vandaan zal komen. Bij het ene verhaal zie je de twist wat verder van tevoren aankomen dan bij het andere, maar doordat de verhalen onderling voldoende afwisselend blijven is het toch fijn en vlot doorlezen. Zo is er Plague, een zombie verhaal dat eerst de klassieke route lijkt te nemen, maar dan net even een iets andere afslag pakt. Het zijn die kleine variaties op bekende griezelthema’s die deze bundel een meerwaarde geven.

Silvia hanteert een simpele schrijfstijl die nogal rechttoe rechtaan is, waardoor alle verhalen moeiteloos zijn te volgen. Dat wil overigens niet zeggen dat de verhalen oppervlakkig zijn. Heel erg de diepte in gaan ze weliswaar niet, daarvoor zijn de verhalen gewoon ook te kort, maar de meeste verhalen weten toch te boeien doordat ze tegelijk duister en speels zijn. Het ene verhaal heeft meer impact dan het andere, maar dat is wellicht inherent aan een bundel met meerdere griezelverhalen. Deze bundel is vooral een aanrader voor lezers die een macaber verhaal wel kunnen waarderen en niet te veel de diepte in willen. Een prima bundel om even in weg te zinken op een donkere en stormachtige avond.

Wat vinden lezers...

Super Admin

25 december 2024 17:01

0
Vele schrijvers hebben zich al laten inspireren door de verhalen van Edgar Allen Poe, de man die door velen wordt gezien als de grondlegger van het hedendaagse horror- en fantasygenre. Zo ook Silvia van Gimst (1976) die onder haar pseudoniem Lily Mitchell met One of the birds een interessante verhalenbundel heeft afgeleverd. One for the birds bevat twintig verhalen die variëren in lengte van een paar pagina’s tot ongeveer tien pagina’s en waarin de dood een voorname en lugubere rol speelt. Het eerste verhaal Asylum hakt er wat dat betreft meteen aardig in en mag ook tot één van de geslaagdere verhalen worden gerekend. Een verpleger in een gesticht toont interesse in een vrouw die stemmen in haar hoofd heeft. Niemand gelooft haar totdat hij zelf ook de stemmen begint te horen. Wat als een klassiek griezelverhaal begint, pakt halverwege met een mooie twist toch net even wat anders uit dan de lezer van tevoren zal hebben verwacht.

De meeste verhalen van One of the birds kenmerken zich door dergelijke twists, al weet je op een gegeven moment wel dat er een adder onder het gras vandaan zal komen. Bij het ene verhaal zie je de twist wat verder van tevoren aankomen dan bij het andere, maar doordat de verhalen onderling voldoende afwisselend blijven is het toch fijn en vlot doorlezen. Zo is er Plague, een zombie verhaal dat eerst de klassieke route lijkt te nemen, maar dan net even een iets andere afslag pakt. Het zijn die kleine variaties op bekende griezelthema’s die deze bundel een meerwaarde geven.

Silvia hanteert een simpele schrijfstijl die nogal rechttoe rechtaan is, waardoor alle verhalen moeiteloos zijn te volgen. Dat wil overigens niet zeggen dat de verhalen oppervlakkig zijn. Heel erg de diepte in gaan ze weliswaar niet, daarvoor zijn de verhalen gewoon ook te kort, maar de meeste verhalen weten toch te boeien doordat ze tegelijk duister en speels zijn. Het ene verhaal heeft meer impact dan het andere, maar dat is wellicht inherent aan een bundel met meerdere griezelverhalen. Deze bundel is vooral een aanrader voor lezers die een macaber verhaal wel kunnen waarderen en niet te veel de diepte in willen. Een prima bundel om even in weg te zinken op een donkere en stormachtige avond.

Write your review!

Platte tekst

  • Geen HTML toegestaan.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.